Net buiten New York, in de staat New Jersey, is 's werelds grootste 'verticale boerderij' Aerofarm van plan 900 ton bladgroente per jaar te gaan verbouwen.
Aerofarm richtte in een voormalige staalfabriek op een terrein van 6.500m2 een 'voedselfabriek' in waar onder kunstmatige omstandigheden grote hoeveelheden bladgroenten geteeld gaan worden. Afgelopen maart werd voor het eerst gezaaid.
'Aeroponics'
De methode die Aerofarms toepast heet aeroponics. Deze manier van groente verbouwen houdt in dat plantenwortels niet in een substraat als potgrond of water groeien, maar in de lucht hangen. In de 'worteltunnel' hangt een nevel waar planten hun voedingsstoffen uit halen. De planten worden met LEDs verlicht waarmee ook de smaak te beïnvloeden is.
Volgens Aerofarms heeft deze methode veel voordelen. De teeltcyclus is korter, de gewassen groeien beter, het voedsel is veiliger en deze manier van telen is minder belastend voor het milieu. Medeoprichter Marc Oshima zei vorig jaar op Business Insider: "We kunnen dezelfde zaden gebruiken als de vollegrondsteelt. Buiten heeft sla 30 tot 35 dagen nodig om te groeien, bij ons binnen maar 12-16 dagen. We kunnen dus 20 teelt cycli in een jaar doorlopen." De gebruikte precisietechnieken zouden bovendien de smaak van bijvoorbeeld cressen kruidiger en die van sla zoeter kunnen maken.
Aeroponics zou 95% minder water nodig hebben en doordat de teelt binnen plaatsvindt, ook kunnen afzien van gewasbeschermingsmiddelen. Dankzij de verticale teelt is maar een klein oppervlak nodig. Daarmee wil Aerofarms de voedselproductie terugbrengen in of direct bij de steden.
De 'plantenfabriek' richt zich op welgestelde klanten in de stad New York die graag zo vers mogelijk groenten willen kunnen kopen en niet vies zijn van biologische teelt op een high tech leest.
Duurzaam of duur?
Op Foodlog speelden zich recent twee discussies af rondom 'stadslandbouw', naar aanleiding van de recent geopende grootste stadsboerderij van Europa in Den Haag en het zelfvoorzienende ReGen Village bij Almere. Het pijnpunt spitst zich toe op de vraag of dit soort initiatieven meer kunnen zijn dan een duur, luxe en juist onduurzaam 'speeltuintje'. De onduurzaamheid wordt volgens critici bepaald door het hoge energieverbruik en het feit dat alle meststoffen zonder enig natuurlijk recycleringssysteem moeten worden aangevoerd. De snelheids- en oppervlaktewinst worden daardoor mogelijk meer dan volledig teniet gedaan.
Dit artikel afdrukken
'Aeroponics'
De methode die Aerofarms toepast heet aeroponics. Deze manier van groente verbouwen houdt in dat plantenwortels niet in een substraat als potgrond of water groeien, maar in de lucht hangen. In de 'worteltunnel' hangt een nevel waar planten hun voedingsstoffen uit halen. De planten worden met LEDs verlicht waarmee ook de smaak te beïnvloeden is.
Volgens Aerofarms heeft deze methode veel voordelen. De teeltcyclus is korter, de gewassen groeien beter, het voedsel is veiliger en deze manier van telen is minder belastend voor het milieu. Medeoprichter Marc Oshima zei vorig jaar op Business Insider: "We kunnen dezelfde zaden gebruiken als de vollegrondsteelt. Buiten heeft sla 30 tot 35 dagen nodig om te groeien, bij ons binnen maar 12-16 dagen. We kunnen dus 20 teelt cycli in een jaar doorlopen." De gebruikte precisietechnieken zouden bovendien de smaak van bijvoorbeeld cressen kruidiger en die van sla zoeter kunnen maken.
Aeroponics zou 95% minder water nodig hebben en doordat de teelt binnen plaatsvindt, ook kunnen afzien van gewasbeschermingsmiddelen. Dankzij de verticale teelt is maar een klein oppervlak nodig. Daarmee wil Aerofarms de voedselproductie terugbrengen in of direct bij de steden.
De 'plantenfabriek' richt zich op welgestelde klanten in de stad New York die graag zo vers mogelijk groenten willen kunnen kopen en niet vies zijn van biologische teelt op een high tech leest.
Duurzaam of duur?
Op Foodlog speelden zich recent twee discussies af rondom 'stadslandbouw', naar aanleiding van de recent geopende grootste stadsboerderij van Europa in Den Haag en het zelfvoorzienende ReGen Village bij Almere. Het pijnpunt spitst zich toe op de vraag of dit soort initiatieven meer kunnen zijn dan een duur, luxe en juist onduurzaam 'speeltuintje'. De onduurzaamheid wordt volgens critici bepaald door het hoge energieverbruik en het feit dat alle meststoffen zonder enig natuurlijk recycleringssysteem moeten worden aangevoerd. De snelheids- en oppervlaktewinst worden daardoor mogelijk meer dan volledig teniet gedaan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Omdat het binnen plaatsvindt, geen gewasbeschermingsmiddelen? Dat wordt nog lachen.
Fascinerend is de argumentatie: duurzamer, in termen van minder land-, water- en meststoffengebruik. Die legitimatie blijkt niet alleen een verhaal meer rond dit type primaire landbouwproductie, maar wordt nu ook werkelijkheid op grotere schaal.
En uiteraard: het klinkt logisch voor de argeloze wereldburger.
Niettemin weten we dat de hoeveelheid energie én de noodzakelijke hoeveelheid techniek die nodig zijn om natuurlijke nutrientencycli te simuleren op dit moment - 'by current knowledge', zegt het Engels zo mooi - er op zijn minst op wijzen dat risico van dergelijke voedselvoorziening groot is in termen van voedselzekerheid. Er is immers een enorme bak energie voor nodig (die in termen van energetisch rendement negatief is), terwijl we op dit moment ook in ons bloedeigen Wageningen constateren dat we nog heel veel moeten leren over het maken van gezonde bodems die blijvend gezonde nutriëntenverhoudingen kunnen leveren.
Juist Dick, daar zit het grootste gevaar. Aeroponics is de meest verregaande exponent van het "NPK-denken". De plant zien als een machientje waar je water, stikstof, fosfaat en kalium in stopt in de zon, en hey presto, voedsel. In hydroponics zeiden ze dan nog: de wortels zijn er alleen om de plant overeind te houden, maar dat is er nu ook niet meer bij. Heel kortzichtig.
Zo'n groentefabriek is interessant om kennis op te doen. Als je het ziet als een wetenschappelijk experiment of een hippe manier om groente te maken is het een prima idee om verder uit te werken.
Maar ....nu ook werkelijkheid op grotere schaal... moet ik toch wat relativeren hoor. 900 ton klinkt leuk, maar de Amerikanen maken 60 miljoen ton groente per jaar, alleen in dit kikkerland is het al 4,5 miljoen ton. Een heel klein beginnetje dus, dat aeroponic "op grote schaal". .
Verder natuurlijk alle inputs zorgvuldig in kaart brengen. Alle, dus ook fossiel, bouwen van de installaties etc. etc. We hebben recent gezien met zonnepanelen dat je je zomaar rijk rekent met gratis stroom. En verder een duim voor #3 van Harry.
Jos, het is geen dakexperimentje meer, zoals dat in Den Haag dat 900 gezinnen moet voeden.
Harry, jij krijgt de duim van Jos. Ik wilde jou - praktische landbouwman - al vragen: waarin zit precies de kortzichtigheid van een nog efficiënter NPK-denken? Ik linkte al een stukje over Wageningen (waar dit nog bij zou kunnen) en ik zou dit stuk over de EROIE van moderne landbouw van jopie duijnhouwer in herinnering willen brengen.
Misschien kunnen we hier eindelijk eens rustig wat denkwerk doen over de vragen die aan de zich nu verwezenlijkende toekomstperspectieven gesteld moeten worden en dus waar we op moeten letten bij het beoordelen van deze experimenten. Ze pakken immers en zullen de media en minds van mensen verder binnenkomen. Ze hebben behoefte aan beoordelingen met een open mind.
Peter Jens nodigde Foodlog onlangs uit te komen kijken bij het Haagse experiment. Een discussie hier zou de juiste agenda voor dat bezoek kunnen helpen bepalen.