De Europese Commissie is niet van plan om een geharmoniseerd ‘glutenvrij’-logo in te voeren in de EU. De Commissie is niet van overtuigd van de meerwaarde voor consumenten.
In Europa lijdt 1% van de bevolking aan coeliakie, intolerantie voor gluten. Europarlementariër Giovanni La Via wilde van de Europese Commissie weten of zij een verplicht gebruik van de bewoording ‘glutenvrij’ gewenst vindt.
La Via is van mening dat een duidelijk Europees symbool dat de afwezigheid van gluten aanduidt consumenten beter beschermt tegen vergissingen.
Het is niet bekend of het gebruik van dergelijke logo’s op nationaal niveau consumenten beter beschermt tegen verkeerde keuzen of hen helpt glutenvrije producten gemakkelijker te onderscheiden.
Om die reden, zegt de Commissie dat ze het gebruik van dergelijke logo’s in de EU op dit moment niet nodig vindt. Allergenen, inclusief granen die gluten bevatten, staan reeds verplicht en in duidelijke taal vermeld op het etiket.
Dit artikel afdrukken
La Via is van mening dat een duidelijk Europees symbool dat de afwezigheid van gluten aanduidt consumenten beter beschermt tegen vergissingen.
Het is niet bekend of het gebruik van dergelijke logo’s op nationaal niveau consumenten beter beschermt tegen verkeerde keuzen of hen helpt glutenvrije producten gemakkelijker te onderscheiden.
Om die reden, zegt de Commissie dat ze het gebruik van dergelijke logo’s in de EU op dit moment niet nodig vindt. Allergenen, inclusief granen die gluten bevatten, staan reeds verplicht en in duidelijke taal vermeld op het etiket.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik stel voor dat de leden van de Europese Commissie verplicht een maand lang glutenvrij boodschappen gaan doen. Dan is dat onderzoek niet meer nodig en kan het onderzoeksgeld wat wij aldus besparen worden gebruikt om een glutenvrij logo in te voeren.
Wendeline. Ik snap je heel goed, maar ik weet niet of ik het met je eens ben. Zelf ben ik behept met een pinda- en notenallergie. Dat is, zoals je misschien wel weet, behoorlijk serieus want een simpele pinda kan mij het leven kosten. Er zit voor mij niets anders op dan in de winkel iedere verpakking te lezen. Er is op dat gebied de afgelopen jaren veel verbeterd. Allergenen worden vaak vetgedrukt weergegeven, of zelfs in een apart overzichtje geplaatst. En fabrikanten zijn verplicht om te vermelden dat er sporen van noten en/of pinda's in hun product kunnen zitten. (Niet altijd zo geweest, waardoor het volledige koekenschap een soort Russisch roulette-spel voor mij was.) Al deze aanpassingen hebben mij het leven een stuk aangenamer gemaakt. Een notenvrij en pindavrij logo zouden voor mij niet veel meer toevoegen. En in dat licht zie ik ook geen noodzaak voor een glutenvrij logo.
In dat licht vind ik het ook niet nodig dat TivoliVredenburg rolstoelvriendelijk gemaakt wordt. Als mensen met een handicap naar de wc moeten en daarvoor met een medewerker de lift in moeten om een half uur later drie verdiepingen lager voor een gehandicapten wc vol met emmers en dweilen te staan die op slot is, moeten ze daar maar aan wennen. Of een luier omdoen.
Sorry, ik begrijp de vergelijking denk ik niet. Hij komt me wat dramatisch over in ieder geval.
Ik lees je stukken en reacties vaak met aandacht, omdat ze herkenbaar zijn, zelfs al heb ik geen coeliakie.
Wil ik in de supermarkt iets nieuws uit proberen, lees ik de verpakking. Lees ik op een product dat ik al jaren gebruik 'vernieuwde receptuur', lees ik de verpakking. Krijg ik gebak aangeboden waarvan de ingrediënten niet helemaal duidelijk zijn, weiger ik beleefd. Hebben de kinderen bij het ontbijt pindakaas gehad? Kus op het voorhoofd. Naar een restaurant gaan? Spannend. Want mijn allergie wordt zelfs in professionele keukens nog lang niet altijd serieus genomen, al zie ik veel verbetering de laatste jaren. Bij cateraars ben ik helemaal op mijn hoede. Is al eens mis gegaan op een festival. Lag ik te creperen, werd ik ook nog verdacht van drugsgebruik. Gelukkig geen overdosis gehad. Achteraf lach je erom.
Is dat frustrerend? Soms, zeker. Maar behoefte aan een pindavrij en notenvrij logo heb ik gewoon echt niet. Want als het ergens makkelijk is om allergenen-informatie te vinden dan is het in de winkel. Ook in het buitenland.
Overtuig mij dan eens waarom er nood is aan een glutenvrij-logo.
Net als eten is toiletgang een integraal onderdeel van het bestaan. Pas als dit niet meer soepeltjes gaat maar er elke keer blokkades overwonnen moeten worden merk je hoe uitzonderlijk plezierig het is als dit zomaar vanzelf gaat.
Er is geen 'nood' voor mij persoonlijk, natuurlijk kan ik elke boodschappenronde een half uur extra uittrekken om de verpakking goed te lezen. (afgezien van de steeds terugkerende tijdsinvestering en ergernis: kan dit niet eenvoudiger en overzichtelijker? En binnenkort: 'shit, leesbril ligt nog thuis, mevrouw, kunt u mij dit even voorlezen?") Want dat moet, elk product dat je koopt kan zomaar ineens veranderd zijn van ingrediënten.
Maar goed, in de groepen waar ik lid van ben zie ik de worsteling van grote groepen coeliaken die niets weten van voedselbereiding, het Nederlands basaal beheersen, de termen op de ingrediëntenlijst niet kennen, en erger: het ook niet kunnen leren. Ik ontmoet mensen die elke dag letterlijk hetzelfde eten. Uit onzekerheid en angst. Die totaal in paniek zijn omdat ze niet meer weten wat ze moeten koken (de meeste mensen hebben zo'n 10 standaardrecepten in hun hoofd die ze maken, verder rijken hun vermogens in de keuken niet). Die alleen huismerken van AH shoppen omdat ze een logo hebben. Die zich afvragen wat ze met de term: 'kan sporen bevatten" aanmoeten.
Als fabrikanten de moeite nemen een ingrediëntendeclaratie op de verpakking te zetten, dat is het mijns inziens niet meer moeite, nog kostbaarder, er een pictogrammetje naast te zetten waarmee je een oogopslag kan zien of het product geschikt is.
1% van de bevolking bespaart op die manier 2x per week een half uur etiketten lezen in de supermarkt, dat is 8.840000 uur per jaar. Die aangewend kunnen worden om Foodlog te lezen, een vluchteling Nederlands te leren, tuinboontjes te kweken of iemand met een beperking naar de WC te helpen. En dat heb ik het nog niet eens over alle andere allergieën en intoleranties. Met al die allergisten en uurtjes bouwen we gewoon op elke verdieping van Tivoli een goed functionerend en toegankelijk toilet! Gewoon, omdat het dat wèl kan!