1 min
Ingrijpende hervormingen van het wereldwijde voedselsysteem zouden een jaarlijkse besparing opleveren die zou kunnen oplopen tot $10 biljoen. In onze valuta gaat het om ongeveer €7,9 biljoen, 7.900 miljard euro dus.
Dat schrijft The Guardian. De onderzoekers van het klimaatinstituut van de universiteit van Potsdam die het rekenwerk deden, zijn zelf wat bescheidener. Zij hebben het over een bandbreedte van $5-10 biljoen en benoemen ook de ondergrens. Het nieuws is te vinden in het rapport The Economics of the Food System Transformation.
De kosten voor de benodigde hervormingen zouden uitkomen op 0,2-0,4% van de bruto omzet van de wereldeconomie, die in 2023 naar verwachting $105 biljoen bedroeg. Het rendement klinkt dus veelbelovend. Uitgaande van het lage rendement van 5 biljoen uit de bandbreedte en de hoogste investering van 0,4% op de feitelijke 105 biljoen, zou iedere in hervorming geïnvesteerde dollar $11,90 opleveren. Reken maar uit: neem 0,4% van 105 biljoen (= 0,42) en deel het rendement van 5 biljoen door 0,42.
De winst zit in milieu, gezondheid, voorkomen milieu- en klimaatschade door en aan gewassen. De Potsdammers wijzen erop dat onze huidige manier van voedsel produceren meer schade aanricht dan waarde toevoegt door verborgen milieukosten en gezondheidsproblemen. Volgens Oxford’s Environmental Change Institute zouden de verborgen kosten jaarlijks zo'n $12 biljoen bedragen, (ruim 11% van de omzet van de wereldeconomie).
Volgens het rapport zou bij ongewijzigd beleid tegen 2050 de onder- en overvoeding drastisch toenemen. Een heroriëntatie van het voedselsysteem vinden de onderzoekers 'politiek uitdagend', maar de grote berekende economische en maatschappelijke voordelen maken het een rationele keuze.
De studie stelt voor om subsidies en fiscale voordelen voor klimaat- en milieu-onvriendelijke activiteiten af te schaffen. Grootschalige monoteelten zijn uit den boze; kleinschalige boerderijen zouden koolstof in de bodem en gewassen opslaan en daarom het nieuwe normaal moeten worden. Plantaardige voeding en investeringen in efficiënte en emissieverlagende technologieën zijn cruciaal om de doelen te halen.
Met de voorgestelde veranderingen zou ondervoeding tegen 2050 uitgebannen kunnen worden, wat zou leiden tot 174 miljoen minder voortijdige sterfgevallen. Bovendien zouden 400 miljoen landbouwarbeiders een toereikend inkomen kunnen verdienen. De overgang zou helpen de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C boven het pre-industriële niveau.
Scepsis
Onlangs berekende de Europese Commissie dat de kosten voor het klimaatvriendelijk maken van de Europese economie uitkomen op circa 10% van de Europese economie. Ook dat is een getal dat gebaseerd is op modelberekeningen, maar geeft aanleiding tot scepsis bij de vergelijkbaarheid de berekende opbrengsten van beide modellen. Het rendement op een euro zou over een periode van 20 jaar de EU €5,2 biljoen opleveren bij een jaarlijkse investering van €1,5 biljoen. €15 biljoen uitgeven dus voor een ver achterblijvende €5,2 biljoen winst. Dat zijn wel heel andere getallen en verhoudingen daartussen. Vermoedelijk ontbreken de geactiveerde - 'verborgen' in gewone mensentaal - gezondheidskosten en de dito voorkomen milieu- en gewasschade. Het zijn ongetwijfeld prachtige modellen, maar of een investeerder erop zou investeren, vraag ik me ten zeerste af. Ik zie vooral getallen, maar heb geen idee naar welke werkelijkheid ze verwijzen.
Dit artikel afdrukken
De kosten voor de benodigde hervormingen zouden uitkomen op 0,2-0,4% van de bruto omzet van de wereldeconomie, die in 2023 naar verwachting $105 biljoen bedroeg. Het rendement klinkt dus veelbelovend. Uitgaande van het lage rendement van 5 biljoen uit de bandbreedte en de hoogste investering van 0,4% op de feitelijke 105 biljoen, zou iedere in hervorming geïnvesteerde dollar $11,90 opleveren. Reken maar uit: neem 0,4% van 105 biljoen (= 0,42) en deel het rendement van 5 biljoen door 0,42.
De winst zit in milieu, gezondheid, voorkomen milieu- en klimaatschade door en aan gewassen. De Potsdammers wijzen erop dat onze huidige manier van voedsel produceren meer schade aanricht dan waarde toevoegt door verborgen milieukosten en gezondheidsproblemen. Volgens Oxford’s Environmental Change Institute zouden de verborgen kosten jaarlijks zo'n $12 biljoen bedragen, (ruim 11% van de omzet van de wereldeconomie).
Ik zie vooral getallen, maar heb geen idee naar welke werkelijkheid ze verwijzenRationele keuze
Volgens het rapport zou bij ongewijzigd beleid tegen 2050 de onder- en overvoeding drastisch toenemen. Een heroriëntatie van het voedselsysteem vinden de onderzoekers 'politiek uitdagend', maar de grote berekende economische en maatschappelijke voordelen maken het een rationele keuze.
De studie stelt voor om subsidies en fiscale voordelen voor klimaat- en milieu-onvriendelijke activiteiten af te schaffen. Grootschalige monoteelten zijn uit den boze; kleinschalige boerderijen zouden koolstof in de bodem en gewassen opslaan en daarom het nieuwe normaal moeten worden. Plantaardige voeding en investeringen in efficiënte en emissieverlagende technologieën zijn cruciaal om de doelen te halen.
Met de voorgestelde veranderingen zou ondervoeding tegen 2050 uitgebannen kunnen worden, wat zou leiden tot 174 miljoen minder voortijdige sterfgevallen. Bovendien zouden 400 miljoen landbouwarbeiders een toereikend inkomen kunnen verdienen. De overgang zou helpen de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5°C boven het pre-industriële niveau.
Scepsis
Onlangs berekende de Europese Commissie dat de kosten voor het klimaatvriendelijk maken van de Europese economie uitkomen op circa 10% van de Europese economie. Ook dat is een getal dat gebaseerd is op modelberekeningen, maar geeft aanleiding tot scepsis bij de vergelijkbaarheid de berekende opbrengsten van beide modellen. Het rendement op een euro zou over een periode van 20 jaar de EU €5,2 biljoen opleveren bij een jaarlijkse investering van €1,5 biljoen. €15 biljoen uitgeven dus voor een ver achterblijvende €5,2 biljoen winst. Dat zijn wel heel andere getallen en verhoudingen daartussen. Vermoedelijk ontbreken de geactiveerde - 'verborgen' in gewone mensentaal - gezondheidskosten en de dito voorkomen milieu- en gewasschade. Het zijn ongetwijfeld prachtige modellen, maar of een investeerder erop zou investeren, vraag ik me ten zeerste af. Ik zie vooral getallen, maar heb geen idee naar welke werkelijkheid ze verwijzen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dick, ook ik spreek wekelijks met investeerders (grotere en kleinere), en soms ook wel met bankiers. Pharma is nog 'investeerbaar', voeding en gezondheid vrijwel niet. Zelfs duurzame voedseltechnologie heeft het heel heel erg lastig. Plant-based zit nu in een mineur, en voor hen die denken dat AI of sensor dus het nieuwe land is: vergeet het maar. Over de hele keten zijn de marges te dun, om voor risicogeld aantrekkelijk te zijn. Tel daarbij op dat het een CAPEX intensieve sector is, en je snap helemaal waarom het niet gaat zoals we misschien zouden hopen dat het wel zou gaan.
Ik sprak inmiddels met mensen in de financiële wereld over dit stuk. Ik kan er kort over zijn: ze hebben zorgen en geen kleine.
Het stilzwijgen in reactie op #1 is misschien heel begrijpelijk: dit is een onderwerp voor een Live gesprek.
Ik zal in navolging van de reactie van Mark iets lelijks zeggen. De vele honderden miljoenen euro's die jaarlijks worden uitgegeven door overheden bij overheden, leveren een zeer lage ROI op. Bedrijven - vooral kleine high-tech MKB bedrijven - worden gevraagd om grote hoeveelheden geld mee te brengen in de vorm van co-financiering. We praten al snel over tienduizenden tot soms wel een ton per jaar per project. Aangezien er jaar in jaar ook discussie is over IP (intellectuele eigendommen) - in de regel willen overheidsorganisaties die behouden - is de upside voor de meeste (MKB) bedrijven om actief in samenwerking te investeren laag. Ik durf te beweren dat dit een van de reden is waarom algen en zeewier onderzoek zo traag (vrijwel niet?) verloopt. Bedrijven kunnen ondertussen eigenlijk niet opgezet worden in zo'n ecosysteem; investeerders stoppen hun geld niet in bedrijven waar geen IP zit (of waar alleen kosten gemaakt worden). Dit alles is een reden waarom er zo bedroevend weinig succesvolle high-tech startups in Nederland in het domein Agri-food zijn. Sinds een half jaar is de investeringsbereidheid vanuit de private sector ook nog sterk verlaagd en staat de rente hoger dan ooit. Ik voorspel je dat 2024 een bar jaar wordt en dat is gezien de hoeveelheid innovativiteit en kennis in Nederland zonde.
Ik probeer al dik tien jaar om zeewierteelt in een grootschalige vorm, waarbij we dus niet zeewier direct consumeren (om diverse redenen) maar verschillende inhoudsstoffen raffineren naar bestaande markten van de grond te tillen. Hoewel alles en iedereen snapt dat teelt op zee (we zijn daar feitelijk nog steeds de jager-verzamelaar van 3000 jaar geleden) onderdeel moet zijn van onze toekomst, kijkt iedereen elkaar aan. Belangrijke oorzaken: alle grote spelers kijken naar de ideologische startups zonder poen en wachten op het juiste moment, maar belangrijker nog: de ROI ligt ver voorbij 3 jaar.
Wat ik hier boven lees gaat in haar veronderstellingen nog veel verder de tijdlijn in. Zakelijk lijkt me dat zelfmoord, filantropen daargelaten. Politiek is het ook voorbij de eigen houdbaarheid. En wat Wouter zegt klopt: uitgaven en baten moeten wel bij dezelfde partij liggen. ook daar struikelt zeewier, het betreft een compleet nieuw op te tuigen keten. Hoofdpijn.
(stiekem moest ik gniffelen om de hartenkreet voor kleinschaligheid in het stuk. Causaliteit. Er is namelijk een aantoonbaar verband tussen de consumptie van ijs en het aantal haaienaanvallen in Australië.....)
Wouter #5 maakt wat mij betreft een belangrijke opmerking: overheden en rekenaars vanuit het publiek belang hanteren als vooronderstelling dat bedrijven vanzelf het goede gaan doen en het risico wel nemen vanuit het publieke belang. Maar ook ik denk inmiddels dat ze dat niet gaan doen. En niet omdat ze dat niet willen (die wil zie ik juist wel, al kunnen te weinigen dat ook zien; dat is onderdeel van het probleem), maar omdat ze dat financieel niet kunnen.