Er gaan berichten rond dat LTO en leveranciers de boeren adviseert om de velden waar ze glyfosaat gebruiken zo snel mogelijk onder te ploegen om burgers geen aanleiding tot vragen en verzet te bieden tegen het gebruik van deze onkruidverdelger. Nu doet de industrie ons geloven dat er een nieuw wondermiddel is om de hoeveelheid landbouwgif te verminderen, namelijk de nieuwe generatie genetisch gemodificeerde organismen. Maar het is oude wijn in nieuwe zakken en juist een grote bedreiging voor verduurzaming van de landbouw.

Eerst even terug: Terwijl neuroloog Bas Bloem nog steeds onvermoeibaar het land doortrekt om de verontrustende relatie te tonen tussen gebieden met veel inzet van bestrijdingsmiddelen en de pandemische toename van de ziekte van Parkinson, lijkt dat onze politici nog niet uit de slaap te houden. Zelfs de boeren die zelf de grootste risico’s lopen, steken de kop nog ver in het zand. De gevolgen van onze verslaving aan landbouwgif en een overmaat aan kunstmest zijn breed en verstrekkend. Het Europese SPRINT onderzoek presenteerde onlangs een zeer verontrustend onderzoek waarbij 170 verschillende stoffen werden gevonden in ontlasting, urine en bloed van boeren en omwonenden, maar ook in huisstof, bodem, water en lucht. Ook bij bio-boeren werden veel van deze stoffen gevonden, maar wel in 10 keer lagere concentraties. Hoogleraar bodemkunde in Wageningen Violette Geissen verzuchtte dat we ‘omringd zijn door een wolk van pesticiden’.

De volgende bedreiging
In beleidsdossiers begint er wel iets te schuiven, bodem en water moeten leidend worden. Nu nog richting de praktijk. Want ondertussen is er een geraffineerde lobby gaande om de regulering van nieuwe genome technieken mogelijk te maken als zogenaamde uitruil om dan minder landbouwgif te hoeven gebruiken. Wij hebben vanuit het groenboerenplan de feiten over de historie en de gehypte beloften van deze nieuwe technieken die het gangbare verdienmodel op gang moet houden nog eens op een rijtje gezet. Het zit vol oneigenlijke argumenten.

Alleen maatregelen die bijdragen aan het uitfaseren van chemische middelen en een kleinere veestapel met beperkt krachtvoergebruik, kunnen zorgen voor een veerkrachtig landbouwsysteem. Met als basis een hoge biodiversiteit en inzet op bodemvruchtbaarheid. Zie ook de punten uit het groenboerenplan die middels het Biohuis ook op de hoofdtafel voor het landbouwakkoord op tafel liggen. Laat de feiten daar spreken. De grote beloften vanuit de agro-industrie die ons al decennia in de greep houden, doen niets aan het fundament van een gezond voedselsysteem. Ik eindig met de slotzinnen van mijn column vorig jaar. "No soil, no food." Een schone taak voor de bio-beweging en ieder van ons om hierin leiderschap te tonen.

Deze opinie verscheen ook op Biojournaal
Dit artikel afdrukken