Tegelijkertijd is er een immens aanbod van nieuwe zieken. Het lijkt wel een gletscher, waar de aanwas van nieuw ijs nooit meer ophoudt. De onderkant ontdooit en glijdt weg. Vervang zieken stapelen zich aan de bovenkant op. En de vraag is wie zich daar eigenlijk aan stoort. Big business. Big Farma, Big Health en het Corporate Consumption Complex in ieder geval niet.
Als een patiënt met longkanker de tabaksindustrie durft aan te klagen wordt haar door mede verslaafden verweten dat zij dat niet mag doen, omdat zij het zich zelf heeft aangedaan, die verslaving. Het concept verslaving reserveren zij liever voor cocaïne en heroïne. Omdat nicotine op elke straathoek voor een paar euro te koop is, gemarket door een miljarden lobby wordt voor het gemak van de ernstige verslaving een "gewoonte" gemaakt, of een "lifestyle" issueDie nieuwe zieken in Nederland worden voor meer dan 50% veroorzaakt door gedrag en hadden zo bezien voorkomen kunnen worden. Maar wie zou dat dan moeten, kunnen of willen doen? Het kind opgevoed in welvaart is overvoerd geraakt en al veel te dik als hij 16 is. Hij wordt gepest op school en hij begint met roken om er bij te horen. Als dat niet lukt drinkt hij zich in een coma als hij 17 is en beland op de Intensive Care waar de knapste dokters hem weer oplappen. Als hij 40 jaar is weegt hij 100 kilo, heeft hij een metabool syndroom met een Obstructief Slaap Apnoe syndroom, een hoge bloeddruk en suikerziekte. Hij gaat naar diëtisten en longartsen en als hij 50 jaar is, is hij nog zwaarder en heeft hij bovendien longkanker. Zijn vrouw die ook rookt heeft COPD en kan de trap nog nauwelijks op. Kinderen hebben zij niet kunnen krijgen, IVF pogingen zijn mislukt. Beiden roken ze een pakje per dag voor een slordige €4000 per jaar. De schuldhulpsanering is onderweg.
Zieken
Zal je dit echtpaar horen klagen? Zal je hen in opstand zien komen tegen de oorzaak dat zij al zo jong te dik en te verslaafd waren? Nee, je hoort hen niet klagen, noch de andere miljoen diabeten, 11.000 longkanker of 500.000 COPD patiënten. Noch de patiënten met hun levercirrhose en hun beroertes. Ze hebben het toch zelf gedaan, niemand heeft hen gedwongen. Elk pondje door het mondje, je duwde zelf toch die sigaret in je mond. Hoor je hun nabestaanden iemand aanklagen? Nee, ook hen hoor je niet, ook zij zijn ervan overtuigd dat het de schuld is van hun partner, vader of moeder. Kortom het legioen aan zieken dat door eigen "schuld" vroegtijdig ziek is of overlijdt hoor je niet. Als een patiënt met longkanker de tabaksindustrie durft aan te klagen wordt haar door mede verslaafden verweten dat zij dat niet mag doen, omdat zij het zich zelf heeft aangedaan, die verslaving. Het concept verslaving reserveren zij liever voor cocaïne en heroïne. Omdat nicotine op elke straathoek voor een paar euro te koop is, gemarket door een miljarden lobby wordt voor het gemak van de ernstige verslaving een "gewoonte" gemaakt, of een "lifestyle" issue.
Gezond?
Ondertussen krijgt het woord "gezondheid" een nieuwe definitie: als je je maar goed voelt met je beperkingen dan ben je ook gezond. Maar is dat wel zo? Is het niet zo dat het accepteren van een BMI van 35 als je 30 jaar bent, gezondheid op termijn in de weg staat? Het accepteren van een situatie kan zeer belemmerend werken als er wel degelijk nog heel veel te verbeteren is. Hoop dat het vanzelf normaal wordt verlengt het lijden. Een Podcast "I am fat" (This American Life) laat een journaliste aan het woord die over het leven vertelt toen zij "morbid obese" was en hoe haar leven er na het verliezen van 60 kilo er uitziet. Zij realiseert zich dan pas hoe de maatschappij haar beschimpte en belachelijk maakte toen zij nog zwom in een zee van vet. En hoe anders mensen haar nu met haar strakke nieuwe lichaam benaderen.
Iemand die begint met massief eten, roken en drinken wil gewoon eten, roken en drinken. Voor weinig. Hij wil echt geen suikerziekte, long of blaaskanker, bloedingen uit spataderen bij zijn levercirrhose, of een KorsakoffDe mensen die ik sprak voor een bariatrische operatie (maagverkleining voor ernstige obesitas) en een half jaar later bevestigen dit verhaal. In een fatpack speelde ik ooit een rol als patiënt die door de arts wordt gezegd dat hij moet afvallen. Hoe je zit, hoe je je beweegt, je kan je benen niet eens over elkaar heen slaan. Het verdriet tijdens het motiverend gesprek was voelbaar. Mensen die COPD hebben zijn kortademig. Een patiënte met eindstadium COPD kan zichzelf niet meer wassen. In haar huis staat op elke 2 meter een krukje om bij te komen. Vraag je haar of het het waard was: de benauwdheid in ruil voor al die sigaretten: dan is het antwoord nee. Als je iemand vraagt als hij opnieuw zou kunnen beginnen of hij dan weer zou gaan roken dan is het antwoord in 90% van de gevallen nee. Als je vraagt of een (groot) ouder wil dat zijn (klein) kinderen gaan roken of dat zij zo’n dik kind willen is het antwoord altijd ontkennend. De emotie spijt hoor je zo vaak bij zoveel patiënten. "Had ik maar"…..
Iemand die begint met massief eten, roken en drinken wil gewoon eten, roken en drinken. Voor weinig. Hij wil echt geen suikerziekte, long of blaaskanker, bloedingen uit spataderen bij zijn levercirrhose, of een Korsakoff.
Ouders
Hoor je de ouders uit deze categorie klagen? Ook niet, ook zij vinden zichzelf verantwoordelijk voor hun opvoeding. Af en toe hoor je wat uit die hoek over coma zuipen: dat komt akelig dichtbij, daar heb je als ouder in het heden last van. Maar van al die lange termijn ziekten dat is nog zo ver weg. We leven nu. Veel verslavingen of middelen misbruik hangen samen met een ellendige gezinssituatie in het verleden. Mishandeling, seksueel misbruik, vechtscheidingen kan een jong kind veranderen. Een lage CITO score, weinig zelfvertrouwen, rokende vrienden, peer group pressure, beschikbaarheid en prijs bepalen vervolgens hoe het kind met de mis- en ver- leidingen om zich heen om kan gaan.
Hoor je dokters klagen? Nee die hoor je niet. DBC’s en DOT’s zijn aan de orde van de dag. Er wordt geklaagd over werkdruk, diensten, het EPD , inspectie en alle kwaliteitscontroles. Maar juist niet of nauwelijks over die berg vermijdbare zieken die maar aangroeitDokters
Hoor je dokters klagen? Nee die hoor je niet. DBC’s en DOT’s zijn aan de orde van de dag. Er wordt geklaagd over werkdruk, diensten, het EPD , inspectie en alle kwaliteitscontroles. Maar juist niet of nauwelijks over die berg vermijdbare zieken die maar aangroeit. Op individueel niveau worden zij wél moedeloos van al die mensen die ondanks hun goedbedoelde adviezen maar doorroken, dooreten en drinken. Maar daar blijft het meestal bij.
Ziektekosten verzekeraars
Hoor je de ziektekostenverzekeraars klagen, nu de kosten de pan uit rijzen, dat er iets aan primaire preventie gedaan moet worden? Nee, daar zie je verzekeraars niet optreden. Zij zoeken het in de eigen bijdrage en in e-health, waar - voorzover bekend - juist deze patiënten categorie geen gebruik van lijkt te maken. Zijn robots en e-health wel de oplossing om deze aandoeningen te voorkomen?
Politiek en bedrijfsleven
De overheid vindt gedragsziekten eigen verantwoordelijkheid én probeert iets aan preventie te doen door bizarre samenwerkings verbanden aan te gaan met de verantwoordelijke industriën: met Coca Cola en Nestle in de JOGG: Jeugd op Gezond Gewicht. Met de tabaksindustrie en de alcoholindustrie controleert zij de leeftijds handhaving wat tot op heden aantoonbaar gefaald heeft. Kindermarketing door Big Food en Big Alcohol is schering en inslag. Daar valt nauwelijks tegen op te voeden. De Olympische spelen en roeiwedstrijden worden gedomineerd door reclames voor bier, het Holland Heineken House staat centraal.
De producenten hebben geen centje pijn. Zij hoeven niet bij te dragen aan de ziektekosten. De vervuiler draagt niets bijWat heeft alcohol met sport te maken? Coca-Cola sponsort sport toernooien voor middelbare scholieren. De gele bogen van McDonald's op elke kilometer doet zwaargewichten kwijlen naar een hamburger.
Democratie wordt lobbycratie
We leven in een democratie: het volk bepaalt. Feit is echter dat in de westerse kapitalistische wereld de lobby van o.a. het Corporate Consumption Complex bepaalt wat we eten tegen welke prijs, liefst zo laag mogelijk. De producenten hebben geen centje pijn. Zij hoeven niet bij te dragen aan de ziektekosten. De vervuiler draagt niets bij. De multinationals doen alles voor hun aandeelhouders, de CEO’s verdienen miljoenen, en al die ellende? Die zien zij niet en niemand legt hen een strobreed in de weg. Gesteund door de machtigste mannen in Nederland en VNO-NCW: knokkend voor zijn leden.
De hoogopgeleide politici kennen niet zoveel patiënten, het zijn geen dokters, ze komen niet uit de zorg. En als ze ooit de zorg van binnen hebben gezien bepaalt meestal de politieke baas hun huidige mening. En zij kénnen die dikke kinderen niet, en nee niemand rookt in hun omgeving, dus is er wel een probleem? Ondertussen laat het CBS de cijfers zien dat tussen 20 en 30 jaar 37% rookt. Effectieve maatregelen zoals prijs ophogen en verkooppunten beperken worden stelselmatig niet genomen.
De markt en haar vertegenwoordigers vindt dat iedereen recht heeft op een ongezond leven, de rokers, de drinkers en de fastfoodlovers. Dat is misbruik van de term vrijheidVrijheidsfilosofen
De mensen die het hardst schreeuwen zijn de zogenaamde "vrijheids" denkers, met uitspraken gejat van filosofen. De industrie, die het concept vrijheid kaapte in geldverslindende campagnes met haar immense lobby op elk niveau in onze maatschappij, kent en misbruikt deze filosofen ook. Het gaat hier echter om de vrijheid van de markt, niet om de vrijheid van het individu. Marktwerking is heilig, ook al maakt dat miljoenen mensen ziek. En is er van gelijkwaardigheid tussen de aanbieder en de gebruiker nog wat over als je eenmaal verslaafd bent? Als je een kind bent? De markt en haar vertegenwoordigers vindt dat iedereen recht heeft op een ongezond leven, de rokers, de drinkers en de fastfoodlovers. Dat is misbruik van de term vrijheid. Een meerderheid van de kiezers echter, blijkt uit cijfers over tabaks maatregelen van Maurice de Hond , zou wel degelijk effectieve maatregelen willen om kinderen te beschermen. Maar die meerderheid is stil, je hoort hen niet, bang als ze zijn te worden weggeblazen met onzin argumenten als zouden zij de Nanny state omarmen. De Nanny: iemand die voor kinderen zorgt. Zou dat niet juist een geuzennaam voor de overheid moeten zijn? Er wordt heel veel beter gezorgd voor ons bedrijfsleven dan voor onze kinderen. Ondertussen zijn de Bobo’s zelf vaak niet rokend, slank en sporadisch onder invloed van alcohol. Kijk, zeggen zij: ik kies ervoor om zo te leven, dan kunnen zij dat toch ook? Zij vergeten dat zij andere kansen hebben gekregen, door hun genen en door hun omgeving.
De spagaat
De zieken, hun omgeving, de nabestaanden en de stille meerderheid hoor je niet vanwege verschillende redenen variërend van schaamte, spijt en het ontbreken van het gevoel invloed uit te kunnen oefenen.
Voorkomen is beter dan genezen. Wie durft dit geluid te laten horen? Mensen uit de zorg die de desastreuze gevolgen van de welvaart dagelijks zien, kom uit de spreekkamer en doe ietsEr zijn echter sterke aanwijzingen dat de meerderheid wel degelijk wil dat de politiek nu eindelijk effectieve maatregelen neemt tegen comazuipen, longkanker en obesitas. Die wel degelijk wil dat er gezorgd wordt voor onze toekomst door een overheid die nu luistert naar Big Tobacco, Big Food en Big Alcohol. Zij wordt met oneigenlijke argumenten weggeblazen door een luidruchtige minderheid, verslaafd, afhankelijk en gevoed door de industrie.
Als wij niets doen, wie dan? Zorg aan zet
Voorkomen is beter dan genezen. Wie durft dit geluid te laten horen? Mensen uit de zorg die de desastreuze gevolgen van de welvaart dagelijks zien, kom uit de spreekkamer en doe iets….sluit je om te beginnen aan bij sickofsmoking.nl.
De beweging die de strafzaak tegen de tabaksindustrie: de grootste killer van alle drie, ondersteunt. Laten we de verantwoordelijkheid leggen bij de veroorzakers, zodat de zieken van hun schuldgevoel verlost worden en de stille meerderheid een stem krijgt. Om onze toekomst, onze kinderen te beschermen, in plaats ze te verwaarlozen onder het mom van individuele vrijheid.
Wanda de Kanter publiceerde bovenstaande tekst afgelopen weekend op haar blog wandadekanter.nl
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Grappig om me te betichten van kroegpraat, al heb ik sommige berekeningen achter op een bierviltje gemaakt. Jullie kunnen de berekeningen op mijn website vinden. Eindspel Tabak zou ook in de goede ordegrootte komen als ze hun miljarden door het aantal sigaretten delen:
[url=http://tersteegmc.nl/publications/voeding-en-gezondheid/3-inflicted-injury-insurance]Preventieve Toegevoegde Waarde of inflicted injury insurance{/url]
De reactie van Paul Polman op mijn artikel op foodlog (Levensmiddelenindustrie-heeft-waarheidscommissie-nodig):
"Thanks for sharing Pieter. We are all working on this and glad Feike is aligned as well. That's exactly what we are trying to achieve with the USLP. We focus on constructively solving today's challenges. And frankly there are plenty. Warm regards. Paul
T: @PaulPolman
En ik ben inderdaad boos omdat ons huidige gedoogbeleid van ongezonde consumptie, (kinder-)marketing en andere verborgen kosten op de maatschappij schuiven leidt tot een verminderde levensverwachting van de kwetsbare groepen in onze samenleving met gemiddeld zes jaar en 20 jaar eerder chronisch ziek. Op mijn website staat ook een artikel "Twelve Years A Slave". Van de 40 jaar, die we werken, werken we 12 jaar min of meer als dwangarbeider omdat het Systeem ons verplicht solidair te zijn met een waanzinnig systeem en dan gaat het niet alleen om de twee uur per week voor roken. Als we het goed organiseren, kunnen we arbeid met behoud van koopkracht herverdelen en hoeven we maar 3 dagen per week te werken, waarbij vitale ouderen ook de werkdruk van de jongere generatie verlichten. Je mag altijd meer werken als je het leuk vindt, maar het gedwongen karakter nu, waarbij je kinderen maar moeten gaan gamen of Pokemonnen en je ouders versterven in een zorgcentrum, is dan voorbij.
En zo lang Paul Polman in het oude Systeem blijft meedraaien en Unilever ook ongezondheid (Lipton-Ice, zoute Knorr Cup-A-Soup) of gebakken water (neem Becel Light voor braden) blijft pushen en research vooral op kostenbesparing door stiekeme kwaliteitsvermindering is gericht (hoe kan het dat een Jumbo Cornetto lekkerder is dan die van Ola) schiet het niet op. Als Paul de kaarten open op tafel legt, de andere bedrijven en de collaborerende overheid (onze nVWA en Reclame Code Commissie, die misleiding toestaan) oproept om hetzelfde te doen en te knokken voor bijv. een suikertaks van €4 per liter frisdrank) komen we in een betere startpositie zodat we Red Bull (met Max Verstappen) voor kunnen blijven en voorkomen dat er dood en verderf blijft worden gezaaid. Om met Pink Floyd te spreken, We have to stop thought control en "We need to break down the Wall".
#65 Nog meer bronnen: effectiviteit van phytosterolen:
http://www.rug.nl/research/portal/publications/costs-and-health-effects-of-adding-functional-foods-containing-phytosterolsstanols-to-statin-therapy-in-the-prevention-of-cardiovascular-disease(7b3f3971-0241-42dd-9275-f5f846a10c61).html
Nog een stuk minder dan de dure kankermedicijnen dus.
Waarom is Pieter toch zo boos?
Inderdaad. Pieter, je noemt indrukwekkende getallen, maar laat even zien waarop ze zijn gebaseerd, anders is het kroegpraat.
Het is dus gekomen tot dit in deze draad Pieter Ter Steeg #64 : "De maatschappelijke schade van roken kost ons gemiddeld zo'n €45 per pakje. Daar moet de gemiddelde Nederlander twee uur dwangarbeid voor leveren per week."
Graag gedetailleerde onderbouwing daarvan! + Jouw definities onderbouwen graag: Dwangarbeid is nl. geen sinecure!
+ Er zijn dan veel andere groepen, die 'gepakt kunnen worden/c.q. schade aanrichten'.
Zie jij persoonlijk de boom of het bos? Of vertel je maar wat?
Jij noemt 'belangrijke namen', maar nergens kan ik jouw verhaal checken.
De maatschappelijke schade van roken kost ons gemiddeld zo'n €45 per pakje. Daar moet de gemiddelde Nederlander twee uur dwangarbeid voor leveren per week. Ik heb een paar weken geleden opgeroepen tot een soort waarheidscommissie voor de levensmiddelenindustrie n.a.v. de transvettenramp van vorige eeuw waarbij 2-5 miljoen onnodige doden zijn gevallen. De tabaks- en alcoholindustrie zijn nog grotere killers en mogen ook wel voor de waarheidscommissie verschijnen, zeker om hun ambitie om te groeien ten koste van de derde wereld te stoppen. Al is het natuurlijk wel goed voor de een miljard euro, die het ABP voor onze pensioenen in de tabaksindustrie heeft belegd.
In wezen zijn de discussies op foodlog al een soort hoorzittingen, waar nu helaas niet iedereen verschijnt. Een vraag aan Dick is het mogelijk om een soort consensus samenvatting van een discussie te laten maken en dan ook meta-analyse/samenvatting van discussies. Dat voorkomt herhaling van zetten en dan krijgen we ook geleidelijk de waarheid op tafel. Ondertussen worden we lid van de relevante politieke partijen en krijgen daar goed onderbouwd ook de waarheid op de agenda.
Over mijn oproep voor een waarheidscommissie, ik had ook een link naar Paul Polman doorgestuurd en Paul bedankte me en verwees naar het Unilever Sustainable Living Plan, waarbij Unilever de ambitie heeft om de gezondheid van een miljard mensen te verbeteren. Net zoals met Lidl, die nu het raceteam van Red Bull gaat sponsoren, kan het m.i. niet samengaan dat Paul Polman en zijn Unilever claimen duurzaam te zijn als ze bijvoorbeeld nog steeds Lipton-Ice promoten. Jaap Seydell meldt nu in Nature dat obesitas een nog groter probleem in de VS blijkt. Een frisdranksuikertaks (die eigenlijk 4 euro per liter zou moeten bedragen) wordt ondertussne door de suikerlobby tegengewerkt.
Wij moeten zowel bottom-up als top-down transparantie afdwingen en het promoten van ongezondheid blamen en shamen. Heffingen op ongezonde producten en met de opbrengst gezonde consumptie stimuleren en onafhankelijk onderzoek. Organisaties zoals de Nederlandse Hartstichting zijn nog steeds maar wat blij met Unilever (ondanks het transvettenschandaal, het vroeger veel te hoge linolzuur in Becel) en promoten ook nog het nauwelijks effectieve Becel Pro-Aktiv €100,000 - €200,000 per gered levensjaar, terwijl voor die doelgroep statines voldoende en veel effectiever zijn €8000-16,000 per gered levensjaar). Becel Pro-Aktiv kost ons nog veel meer, als je je realiseert dat buiten de doelgroep nog veel mensen het consumeren omdat ze in de aan zijn gebracht dat het goed voor hun is. Dat kost klauwen met geld, die nu bijvoorbeeld niet aan een sportlidmaatschap worden besteed. Dat kost gewoon kwaliteit, kwali-tijd van ons leven.
Kortom, kom op met de transparantie en maak de geldstromen zichtbaar! Bouw een Glazen Waarheidshuis, Dick?