The Huffington Post maakte een lijstje van 6 levensmiddelen die je - ook als Nederlander met een beetje Amerika-gevoel - laten glimlachen.
1. Fortune cookies - de ook hier bekende gelukskoekjes die je bij inmiddels heel wat Chinezen krijgt - komen niet uit China.
Ze komen oorspronkelijk uit Japan. Geef een gelukskoekje aan een Chinees in China en hij zal raar opkijken.
2. Ketchup is Heinz en dat is 100% Amerikaans. Nee dus. Het woord 'ketchup' heeft juist Chinese wortels.
In verschillende Chinese dialecten betekent 'tchup' nog altijd 'saus'. Waarschijnlijk ging het oorspronkelijk om een soort vissaus. Die eerste versies bevatten uiteraard nog geen tomaten. Dat zou wel eens een 'echt' Amerikaanse toevoeging kunnen zijn. Naar verluidt schreef James Mease, geleerde en hovenier uit Philadelphia, in 1812 het eerste tomatenketchuprecept op.
3. Churros zijn niet Mexicaans.
De gefrituurde zoete deegslierten zijn met de conquistadores in Zuid-Amerika terecht gekomen. Of ze door Spaanse herders, Portugese zeelieden of Chinezen uitgevonden zijn zal wel altijd in nevelen gehuld blijven. Het waren in ieder geval zeker niet de Mexicanen.
4. De uitdrukking 'as American as apple pie' klopt ook al niet.
Appeltaart, of zoete taart, is van alle tijden en alle culturen. The Huffington Post voert een pompoentaart in een Engels kookboek uit 1675 op. Is dat ouder of jonger dan de eerste Nederlandse appeltaart?
5. Croissants komen niet uit Frankrijk
Het bladerdeeg-halvemaantje kwam al in de 17e eeuw in Oostenrijk voor. Marie-Antoinette bracht de 'viennoiseries' mee naar Frankrijk in de 18e eeuw. Daar maakten Franse bakkers er uiteindelijk de overbekende ontbijt-klassieker van.
6. 'Spaghetti and meatballs' heeft niets met Italië te maken.
Ook Italianen eten gehaktballetjes, 'polpette'. Maar die lijken in niets op de grote ballen die Amerikanen draaien. Italianen eten hun gehaktballen los, en niet met een schep tomatensaus over de spaghetti. OK, toegegeven, het waren wel Italiaanse immigranten die de combinatie maakten, eind 18e, begin 19e eeuw. Noodgedwongen, omdat ze de ingrediënten voor hun traditionele keuken niet konden krijgen, én vooral ook omdat het zo lekker goedkoop was. Thuis zouden ze er niet aan beginnen.
Fotocredits: Pauline Mak
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Parma is het centrum van de Italiaanse varkenshandel, dus alles komt daar tezamen, qua varkens dan.
Parmaham is een heel ander verhaal. Daar worden alleen Italiaanse varkens van bepaald ras en herkomst voor gebruikt. Ook het voer is aan strenge regels gebonden, hetgeen alles te maken heeft met gevoel voor traditie en oog voor het eindproduct. Iets wat helaas in ons land op steeds minder plekken te vinden is.
Ik heb in NL wel eens een pakje ham gekocht waarop stond ''type Parma''. Dat mag dus wel. Hij was heerlijk.
De bescherming van de 'echte Parma' (en wat geen Parma is, mag niet zo heten) zit m in de ingrediënten. Dat is net als wijn. Als het niet uit de Bourgogne komt, mag het niet zo heten. Niettemin is er geweldige Pinot Noir en Chardonnay die daar niet vandaan komt. Veel betere zelfs en stukken goedkoper.
@Dick, #39, Ik heb jaren gelden ergens gelezen dat er Nederlandse varkens op transport gaat naar de streek rond Parma, dat er daar op precies dezelfde wijze als bij de echte Parmaham gedroogde ham van wordt gemaakt en dat een deel van deze varkens vervolgens verpakt terugkomt naar Nederland. Dat is dan niet de 'echte' Parmaham met de beschermde naam, omdat ze niet voldoet aan de criteria (o.a. alleen vlees van Italiaanse varkens). Het artikel ging over de idiotie dat je varkens transporteert naar Italië om iets te produceren dat je ook in Nederland zou kunnen doen. Of is het procédé van de echte Parmaham geheim recept en moet het daarom worden uitbesteed aan de 'Parmezanen'?
Nee, Parmaham wordt gemaakt van Italiaanse varkens. Je moet het niet gekker maken dan het is. Met prosciuto crudo weet je het nooit.