2 min
Ze was voorzitter van LTO Nederland Varkenshouderij. Ze probeert een vernieuwend varkensconcept te ontwikkelen, maar ziet de toekomst somber in. Annechien ten Have vreest dat beleidsmakers de markt die Nederland zo graag wil ontwikkelen, in de kiem smoren.
Afgelopen donderdagavond werkte ik mee aan een uitzending van EenVandaag. Het ging over de nieuwe ProDromi kraamstallen. Ik zou blij moeten zijn met de positieve aandacht voor de nieuwe dingen in de varkenshouderij en de aandacht voor ons lupinevarken! Maar nee, die naam mocht niet genoemd worden, want dat was reclame. Dus daarover werd niet verteld. Wel over onze nieuwe stallen en de worsteling om naar de markt te komen.
Belazerd en verdrietig
Ik voel me belazerd en verdrietig omdat er alweer gevraagd wordt om wetgeving. Als actievoerende NGO's iets willen, roepen ze om wetgeving en moeten politici dat regelen. De Kamervragen liggen er dan ook alweer, want ook politici moeten scoren.
Ben ik daar als voorloper mee geholpen? Nee, in het geheel niet.
Ons lupinevarken is klaar voor de markt. We hebben een consumentenonderzoek wat klinkt als een klok. In een blinde test bleken consumenten het vlees lekkerder te vinden. Ze zeiden bovendien dat ze nog bereid om er meer voor te betalen ook. Samen met de slager hebben we een mooi pakket aan producten gemaakt die het hele varken kan verwaarden. Tests in de winkel van de slager laten zien dat consumenten enthousiast zijn over het vlees. Het is lekker, het is diervriendelijk, het is goed voor het milieu. Het varken wordt ook nog eens gevoerd zoals het moet, niet met soja van ver, maar met onze eigen lupine van dichtbij. Wat wil je nog meer?
Ondernemers
Ik weet het wel: een plek waar de consument ons lupinevarken kan kopen. Een supermarkt, bedrijfs- of straatcateraar of wie dan ook. Die plek is mijn vurigste wens. Want net zoals we het heel gewoon vinden dat een overnachting in een kingsize bed in een luxe hotel meer kost dan een nachtje in een stapelbed in een jeugdhotel, zouden we het ook heel gewoon moeten vinden dat betaald wordt voor een lekkerder stukje vlees van een betere kwaliteit. Maar het opbouwen van die plek is bijna onmogelijk, omdat het bouwen van de stal zorgt voor een hoeveelheid dieren die niet ineens te verkopen zijn. Daartussen zit een gat dat voor individuele boeren moeilijk te dichten valt. Toch zijn er individuele boeren die dat juist wel willen. Er zijn ondernemers onder ons. Die brengen de boel echt verder, dus smoor hun werk niet in goedbedoeld onbegrip voor hoe vernieuwing werkt.
Zonder wet
Maar nee, in Nederland grijpen we naar de wet. Iedereen moet weer hetzelfde varken, zodat we weer allemaal hetzelfde maken, met overaanbod komen te zitten en elkaar gevangen houden in een race waarin we - supers, slachters, slagers en boeren - elkaar verder uitknijpen. Hoe die manier van doen het Nederlandse ei kapot heeft gemaakt, lijkt niemand te willen erkennen. Onze varkens moeten er kennelijk achteraan. Daar zijn humanere methoden voor, zou ik denken.
Hoe kunnen we de volgende stap nemen zonder wet? Die maakt vooruitgang compleet kapot. Snapt u dat, dames en heren politici en NGO's? Ik vrees namelijk het ergste en daarom maak ik van mijn hart niet langer een moordkuil.
Fotocredits: still, 1Vandaag
Dit artikel afdrukken
Belazerd en verdrietig
Ik voel me belazerd en verdrietig omdat er alweer gevraagd wordt om wetgeving. Als actievoerende NGO's iets willen, roepen ze om wetgeving en moeten politici dat regelen. De Kamervragen liggen er dan ook alweer, want ook politici moeten scoren.
Ben ik daar als voorloper mee geholpen? Nee, in het geheel niet.
Wetgeving maakt vooruitgang compleet kapot. Snapt u dat, dames en heren politici en NGO's? Ik vrees namelijk het ergste en daarom maak ik van mijn hart niet langer een moordkuilWat wil je nog meer?
Ons lupinevarken is klaar voor de markt. We hebben een consumentenonderzoek wat klinkt als een klok. In een blinde test bleken consumenten het vlees lekkerder te vinden. Ze zeiden bovendien dat ze nog bereid om er meer voor te betalen ook. Samen met de slager hebben we een mooi pakket aan producten gemaakt die het hele varken kan verwaarden. Tests in de winkel van de slager laten zien dat consumenten enthousiast zijn over het vlees. Het is lekker, het is diervriendelijk, het is goed voor het milieu. Het varken wordt ook nog eens gevoerd zoals het moet, niet met soja van ver, maar met onze eigen lupine van dichtbij. Wat wil je nog meer?
Ondernemers
Ik weet het wel: een plek waar de consument ons lupinevarken kan kopen. Een supermarkt, bedrijfs- of straatcateraar of wie dan ook. Die plek is mijn vurigste wens. Want net zoals we het heel gewoon vinden dat een overnachting in een kingsize bed in een luxe hotel meer kost dan een nachtje in een stapelbed in een jeugdhotel, zouden we het ook heel gewoon moeten vinden dat betaald wordt voor een lekkerder stukje vlees van een betere kwaliteit. Maar het opbouwen van die plek is bijna onmogelijk, omdat het bouwen van de stal zorgt voor een hoeveelheid dieren die niet ineens te verkopen zijn. Daartussen zit een gat dat voor individuele boeren moeilijk te dichten valt. Toch zijn er individuele boeren die dat juist wel willen. Er zijn ondernemers onder ons. Die brengen de boel echt verder, dus smoor hun werk niet in goedbedoeld onbegrip voor hoe vernieuwing werkt.
Zonder wet
Maar nee, in Nederland grijpen we naar de wet. Iedereen moet weer hetzelfde varken, zodat we weer allemaal hetzelfde maken, met overaanbod komen te zitten en elkaar gevangen houden in een race waarin we - supers, slachters, slagers en boeren - elkaar verder uitknijpen. Hoe die manier van doen het Nederlandse ei kapot heeft gemaakt, lijkt niemand te willen erkennen. Onze varkens moeten er kennelijk achteraan. Daar zijn humanere methoden voor, zou ik denken.
Hoe kunnen we de volgende stap nemen zonder wet? Die maakt vooruitgang compleet kapot. Snapt u dat, dames en heren politici en NGO's? Ik vrees namelijk het ergste en daarom maak ik van mijn hart niet langer een moordkuil.
Fotocredits: still, 1Vandaag
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Marc van der Lee en Henric van der Krogt gaven gehoor aan de oproep om de draad samen te vatten.
Uit de samenvatting van Marc ontstond een geactualiseerde versie na de reactie van de staatssecretaris. Zijn versie is omgewerkt tot een opinietekst die hier vanmiddag verscheen.
Henric schreef de volgende samenvatting:
"Annechien heeft dit stuk geschreven om haar gedachten te ordenen, nier zozeer om het te publiceren. Dat verklaart waarom het wat vaag is wat ze precies zegt, waar ik zo naar zit te vissen in het begin. Als ik het herlees krijg ik de indruk dat Annechien graag iets anders wil met haar varkens dan ze nu doet, met als doel beter vlees, meer dierenwelzijn minder milieubelasting en betere marges. Qua dierenwelzijn heeft ze zelf de expertise in huis, met daarbij als ondersteuning collectief gefinancierd onderzoek waar een nieuw soort stal uitrolt. Qua betere milieuprestaties luistert ze naar NGO's die ageren tegen het gebruik van soja uit Brazilië, en gaat ze haar varkens voeren met lupine van om de hoek. Dat geeft lekkerder vlees, naast een mooi verhaal. Ze gaat met dat vlees de boer op, in haar directe omgeving en krijgt positieve feedback. De slager om de hoek gaat het verkopen, consumenten zijn positief.
Dan wordt het tijd voor de volgende stap, namelijk serieus gaan produceren. Dan stokt het geheel, want er is geen markt. Bovendien hebben NGO's het idee van meer dierenwelzijn opgepikt, en die pleiten voor wetgeving zodat de nieuwe manier van produceren gemeengoed wordt. Annechien ziet hierdoor haar betere marge verdampen, omdat het onderscheid dan verdwijnt. Dit is m.i. een verschil in benadering. De sector wil best werken aan meer welzijn, maar wil dan graag de meerkosten vergoed krijgen. NGO's hebben daar geen boodschap aan, die vragen om wetgeving, dan komt de vergoeding vanzelf. Dat is voor ondernemers heel frustrerend, dat blijkt op Foodlog wel vaker.
Vervolgens de reacties. Jarno zet de zaak in perspectief door te laten zien dat hij met zijn bedrijf de hele stad Utrecht van vlees kan voorzien, althans het deel dat beter vlees wil. Dit geeft aan dat het echt een nichemarkt is. Helemaal waar, helpt de discussie niet vooruit, geeft wel de grenzen aan. Dick stipt even aan dat Annechien meelift op met collectief geld gefinancierd onderzoek, en de resultaten voor zichzelf wil houden. Dat wordt herkend door Jos, die mooi de frustratie van de hardwerkende boer weergeeft over het ondergraven van de collectiviteit. Vervolgens de ondernemers Pieter, Hendrik R, Jos, Huib en ondergetekende die de droom van de ondernemer herkennen en zeggen dat vooral geloven in jezelf en je idee nodig is, en uithoudingsvermogen. Dat wordt onderstreept door JP van Doorn, die m.i. wat meer kennis heeft van de (on)mogelijkheden die opdoemen bij het naar de markt brengen van een nieuw product. Ik denk dat hij wel mooi de stappen schetst die genomen moeten worden, en het idee niet bij voorbaat kansloos acht. Zowel JP als de hoofdredacteur geven scherp de beperkingen van de meeste producenten in de agrarische sector aan, maar melden daarbij dat je dit door samen te werken zou kunnen ondervangen.
Vervolgens komt Marc vertellen hoe het zit aan al die stomme boeren. Het is gewoon een distributieprobleem! En jullie denken te simpel, hij weet dat de werkelijkheid veel ingewikkelder in elkaar zit. De stokpaarden die bereden worden door Piet en HJK lees ik snel overheen, die komen in alle discussies terug en zijn welbekend. "
De consument valt het forum bij deze toch weer lastig. Vanavond op NPO 3, 20.30 uur een uitzending over de Keuringsdienst van Waarde die "ontdekt dat wie lamsvlees koopt in veel gevallen thuis komt met kalkoen", opnieuw een slager die zijn eigen vlees "keurde"! En de consument er maar van smullen en niet weten wat voor spullen hij in huis haalt. Te vaak komt voor deze fraude.
En dat nog het volgende uit dagblad De Limburger: "De kwaliteit van de vruchtbaarste bodems in Nederland holt achteruit door intensieve landbouw". Uit onderzoek door de Raad voor Integrale Duurzame Landbouw en Voeding. Zou het een betrouwbaar onderzoek zijn?
Mooi. Probleem opgelost. Aan het werk!
Goddank, ze heeft geluisterd naar Annechien en mijn #6
De Pro Dromi stallen krijgt geen wettelijke steun van staatssecretaris Dijksma. Haar argument: "Ik wil niet één systeem heilig verklaren. Daarmee belet je verdere innovatie."