Ze was voorzitter van LTO Nederland Varkenshouderij. Ze probeert een vernieuwend varkensconcept te ontwikkelen, maar ziet de toekomst somber in. Annechien ten Have vreest dat beleidsmakers de markt die Nederland zo graag wil ontwikkelen, in de kiem smoren.
Afgelopen donderdagavond werkte ik mee aan een uitzending van EenVandaag. Het ging over de nieuwe ProDromi kraamstallen. Ik zou blij moeten zijn met de positieve aandacht voor de nieuwe dingen in de varkenshouderij en de aandacht voor ons lupinevarken! Maar nee, die naam mocht niet genoemd worden, want dat was reclame. Dus daarover werd niet verteld. Wel over onze nieuwe stallen en de worsteling om naar de markt te komen.
Belazerd en verdrietig
Ik voel me belazerd en verdrietig omdat er alweer gevraagd wordt om wetgeving. Als actievoerende NGO's iets willen, roepen ze om wetgeving en moeten politici dat regelen. De Kamervragen liggen er dan ook alweer, want ook politici moeten scoren.
Ben ik daar als voorloper mee geholpen? Nee, in het geheel niet.
Ons lupinevarken is klaar voor de markt. We hebben een consumentenonderzoek wat klinkt als een klok. In een blinde test bleken consumenten het vlees lekkerder te vinden. Ze zeiden bovendien dat ze nog bereid om er meer voor te betalen ook. Samen met de slager hebben we een mooi pakket aan producten gemaakt die het hele varken kan verwaarden. Tests in de winkel van de slager laten zien dat consumenten enthousiast zijn over het vlees. Het is lekker, het is diervriendelijk, het is goed voor het milieu. Het varken wordt ook nog eens gevoerd zoals het moet, niet met soja van ver, maar met onze eigen lupine van dichtbij. Wat wil je nog meer?
Ondernemers
Ik weet het wel: een plek waar de consument ons lupinevarken kan kopen. Een supermarkt, bedrijfs- of straatcateraar of wie dan ook. Die plek is mijn vurigste wens. Want net zoals we het heel gewoon vinden dat een overnachting in een kingsize bed in een luxe hotel meer kost dan een nachtje in een stapelbed in een jeugdhotel, zouden we het ook heel gewoon moeten vinden dat betaald wordt voor een lekkerder stukje vlees van een betere kwaliteit. Maar het opbouwen van die plek is bijna onmogelijk, omdat het bouwen van de stal zorgt voor een hoeveelheid dieren die niet ineens te verkopen zijn. Daartussen zit een gat dat voor individuele boeren moeilijk te dichten valt. Toch zijn er individuele boeren die dat juist wel willen. Er zijn ondernemers onder ons. Die brengen de boel echt verder, dus smoor hun werk niet in goedbedoeld onbegrip voor hoe vernieuwing werkt.
Zonder wet
Maar nee, in Nederland grijpen we naar de wet. Iedereen moet weer hetzelfde varken, zodat we weer allemaal hetzelfde maken, met overaanbod komen te zitten en elkaar gevangen houden in een race waarin we - supers, slachters, slagers en boeren - elkaar verder uitknijpen. Hoe die manier van doen het Nederlandse ei kapot heeft gemaakt, lijkt niemand te willen erkennen. Onze varkens moeten er kennelijk achteraan. Daar zijn humanere methoden voor, zou ik denken.
Hoe kunnen we de volgende stap nemen zonder wet? Die maakt vooruitgang compleet kapot. Snapt u dat, dames en heren politici en NGO's? Ik vrees namelijk het ergste en daarom maak ik van mijn hart niet langer een moordkuil.
Fotocredits: still, 1Vandaag
Dit artikel afdrukken
Belazerd en verdrietig
Ik voel me belazerd en verdrietig omdat er alweer gevraagd wordt om wetgeving. Als actievoerende NGO's iets willen, roepen ze om wetgeving en moeten politici dat regelen. De Kamervragen liggen er dan ook alweer, want ook politici moeten scoren.
Ben ik daar als voorloper mee geholpen? Nee, in het geheel niet.
Wetgeving maakt vooruitgang compleet kapot. Snapt u dat, dames en heren politici en NGO's? Ik vrees namelijk het ergste en daarom maak ik van mijn hart niet langer een moordkuilWat wil je nog meer?
Ons lupinevarken is klaar voor de markt. We hebben een consumentenonderzoek wat klinkt als een klok. In een blinde test bleken consumenten het vlees lekkerder te vinden. Ze zeiden bovendien dat ze nog bereid om er meer voor te betalen ook. Samen met de slager hebben we een mooi pakket aan producten gemaakt die het hele varken kan verwaarden. Tests in de winkel van de slager laten zien dat consumenten enthousiast zijn over het vlees. Het is lekker, het is diervriendelijk, het is goed voor het milieu. Het varken wordt ook nog eens gevoerd zoals het moet, niet met soja van ver, maar met onze eigen lupine van dichtbij. Wat wil je nog meer?
Ondernemers
Ik weet het wel: een plek waar de consument ons lupinevarken kan kopen. Een supermarkt, bedrijfs- of straatcateraar of wie dan ook. Die plek is mijn vurigste wens. Want net zoals we het heel gewoon vinden dat een overnachting in een kingsize bed in een luxe hotel meer kost dan een nachtje in een stapelbed in een jeugdhotel, zouden we het ook heel gewoon moeten vinden dat betaald wordt voor een lekkerder stukje vlees van een betere kwaliteit. Maar het opbouwen van die plek is bijna onmogelijk, omdat het bouwen van de stal zorgt voor een hoeveelheid dieren die niet ineens te verkopen zijn. Daartussen zit een gat dat voor individuele boeren moeilijk te dichten valt. Toch zijn er individuele boeren die dat juist wel willen. Er zijn ondernemers onder ons. Die brengen de boel echt verder, dus smoor hun werk niet in goedbedoeld onbegrip voor hoe vernieuwing werkt.
Zonder wet
Maar nee, in Nederland grijpen we naar de wet. Iedereen moet weer hetzelfde varken, zodat we weer allemaal hetzelfde maken, met overaanbod komen te zitten en elkaar gevangen houden in een race waarin we - supers, slachters, slagers en boeren - elkaar verder uitknijpen. Hoe die manier van doen het Nederlandse ei kapot heeft gemaakt, lijkt niemand te willen erkennen. Onze varkens moeten er kennelijk achteraan. Daar zijn humanere methoden voor, zou ik denken.
Hoe kunnen we de volgende stap nemen zonder wet? Die maakt vooruitgang compleet kapot. Snapt u dat, dames en heren politici en NGO's? Ik vrees namelijk het ergste en daarom maak ik van mijn hart niet langer een moordkuil.
Fotocredits: still, 1Vandaag
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wat wil je nou precies, Annechien? Een plek waar je lupinevarken te koop is? Ik zou zeggen, ga dat snel regelen. Als dat niet lukt, dan moet je je afvragen waar dat aan ligt. Of wil je geholpen worden bij de financiering van dit project? Dat willen wel meer mensen. Voor financiering ga je naar de bank, of naar het publiek via crowdfunding, of naar Bill Gates. Maar dit soort zaken financieren met publiek geld lijkt mij geen goed idee.
Geen wet om het welzijn van varkens te verbeteren, omdat dat de vooruitgang kapot maakt? Dan moet je kunnen uitleggen wat vooruitgang is. Zoals ik het nu lees heb jij het over vooruitgang voor de varkenshouder, en niet voor de varkens. Vooruitgang voor de varkens is niemand op tegen, vooruitgang voor de varkenshouder is het probleem van de varkenshouder.
Wat me al een paar jaar opvalt (en eigenlijk ook best ergens ergerd) is dat er best wel een aantal boeren zijn die allemaal op hun eigen wijze een vernieuwende concept willen neerzetten en op een aansprekende wijze innoveren.
Op het moment dat ze de burger opzoeken, gebeurt dat vervolgens veelal op dezelfde wijze: de burger kan pakketten afnemen van zo'n 3-5kg diepvries. Heel leuk allemaal... Vast goed te doen voor een gezin van 4 die wat duurzamer vlees wil eten, maar ik zit niet te wachten op zoveel vlees van 1 dier.
Wat ik een beetje mis is een samenwerking tussen de verschillende boeren. Zoek elkaar op... Gebruik elkaar voor afzet.
Van supermarkten verwacht ik niet veel. Ik ga er van uit dat ze zo'n beetje als gebruikelijk wel weer overal achteraan lopen als blijkt dat er iets opgepikt wordt in de markt (en met een goedkope versie ervan komen die op het origineel lijkt).
Het vinden van een markt voor die vernieuwende boeren is niet makkelijk. Maar vergeet niet dat je niet op zoek bent naar 'de consument'. Volgens mij bestaat die vooral in de ogen van de supermarkten. Net als boeren verschillend zijn, zijn burgers dat net zo goed. Het is dus slechts zaak om die burgers te vinden die bij de boer passen. Mijn ervaring is dat de eigenheid van een betreffende boer/slager daarbij een belangrijke factor is.
Nu komt er toch een vraag omhoog bij mij. De test is bij een slager uitgevoerd, de consument was enthousiast. Was de slager die mening ook toegedaan? Oftewel, waarom neemt hij het niet in zijn assortiment op?
Paul #1, jij zegt: boeren zijn geen beste marketeers. Dat zou best kunnen, hoewel er zijn die lachend rijk worden omdat ze het stiekum toch wel zijn.
Henric #2, maakt een ander - en wat mij betreft uitstekend - punt: Annechien lift wel mee op de kraamhokken van het collectieve mede door de Nederlandse overheid gefinancierde Varkensinnovatie Centrum (waarbij de manager die ook in beeld was, natuurlijk belang heeft), maar protesteert tegelijk tegen die collectiviteit (waar de staatssecretaris van EZ een streep door heeft gehaald, maar dat mag dan weer niet van SP én de liberalen van D66 die nou juist tegen staatsbemoeienis zijn; rare wereld, hé?).
Wat ik begrijp van Annechien is dit:
- laat koplopers met rust want nieuwe markten maak je niet ineens (en idd: stop dus met collectieve ontwikkeling)
- doe je dat niet, dan verhang je de bordjes en laat je het probleem intact (teveel productie die nooit waarde kan krijgen; tenzij je van plan bent kol- en sovchozen te bouwen). Dat is immers wat er in ei gebeurd is.
Vraag aan Annechien is dus: hoort bij dit pleidooi ook het sluiten van dat Innovatiecentrum in Sterksel door het of een private onderneming te maken of het helemaal laten verdwijnen? Het past nl. niet meer bij de tijd.
Ik begin bij Henric #1: Vooruitgang is in dit geval: niet alleen diervriendelijker en goed voor 't milieu maar ook nog eens lekkerder. Voorwaar gek genoeg een nieuwe combinatie. Gek, want dat had er allang moeten zijn...
#2: Het vinden van een nieuwe markt is lastig. Dat klopt en is eigenlijk toch wel het probleem. Kleinschalig gaat dat best. Namelijk de consumenten van mijn slager zijn enthousiast en hij ook. Maar hij koopt hooguit twee varkens in de twee weken. En wat moet ik dan met een stal van 2000 vleesvarkens.
#3 De slager heeft het vlees in zijn assortiment. Maar daarmee ben ik er niet.
Mijn worsteling is: ga ik kleinschalig aan de slag of is het ook mogelijk om een nieuw concept in een grote stal neerzetten? En het probleem is dat de bank alleen financiert als er een markt is en ik mijn businessplan rond heb. Dat betekent dat ik op voorhand kopers moet hebben. En dat is lastig als je nog niks hebt.....