image

Gisteren ging Cécile boodschappen doen in een gewone Franse supermarkt, de Intermarché in Hérépian. Ditmaal niet op zoek naar rams- of stierenkloten, maar om wat dingen in te slaan.

De winkel is goed gesorteerd, biedt altijd wat seizoensproducten. Steevast zijn er in het najaar 'verse', dat wil zeggen nog ongedroogde, walnoten (wat mij betreft een groot genot). Cèpes - porcini oftewel eekhoorntjesbrood - maar die kopen wij liever van zo'n 'ongeschoren champignonjager'. En natuurlijk pompoenen.

Kom er maar eens om bij onze Lidl's, AH's, Aldi's en Jumbo's. Maar daar zijn we ook het land niet voor: het zou niet verkocht worden. Onterecht dus om alles maar aan deze 'boosaardige' supers te verwijten. Fransen kopen het wel, want ze weten de producten op waarde te schatten. Ze zijn minder vergeten dan wij. Pastinaak, aardperen en schorseneren zijn ze hier nooit vergeten. Wij maken er nu veel ophef over. Fransen niet.

Maar .... Cécile kwam met de vrucht van de afbeelding bij de kassa, waarop de dame vroeg 'kunt u mij vertellen wat dat voor een ding is?' Enigzins verbaasd antwoordde Cécile dat het een patisson was, een broertje van de courgette. Nooit van gehoord! De dame geloofde er niets van en dook in haar lijst. En verdomd: ze vond hem erin terug. Ze riep uit: 'inderdaad, hij bestaat!'

Cécile kwam met het ding thuis (heel zacht en verfijnd van smaak - we aten hem gisteravond, gekookt, op smaak gebracht met wat vierkruiden poeder en daarna gegratineerd) en was er maar wat trots op: toch weer een française aan het wezen van haar zijn kunnen herinneren ;-)
Dit artikel afdrukken