1 min
‘?’: Das synthetische MischgewebeFransen blijken flink over te stappen op biologische producten. Traditioneel houden Fransen van goed eten, maar ook van flink spuiten met verdelgingsmiddelen. Dat lijkt dus om te slaan.
De groei in verkopen van biologische producten wordt bepaald door nogal wat verpakte en processed foods. Niet alleen de basale producten als vlees, groenten, fruit en zuivel dus, maar juist ook de pakken muesli’s, verpakte koekjes en voedingssupplementen op biologische basis blijken verantwoordelijk voor de groei.
Ik zag dit nieuws gelijktijdig met de reactie van Astrid op mijn posting over het rood/groen-systeem van de Consumentenbond. Daarin klinkt het verwijt door dat de voedingsindustrie ‘to blame’ is voor de slechte en onnatuurlijke kwaliteit van het eten dat zij ons voorzet. Ik heb er uitgebreid op gereageerd, met als strekking dat de voedingsindustrie slechts een uiting is van keuzen die we als maatschappij, in opvolgende generatie-cohorten, maken. Maw, they’re not to blame. Uitsluitend het diffuse ‘wij’ – dat meerdere generaties beslaat – kun je een verwijt maken. Wel lastig, want je kunt ‘ons’ er niet op aanspreken. Astrid roept op tot een boycot van producenten die doorgaan met het produceren en vermarkten van onnatuurlijke producten.
Het nieuws uit Frankrijk, dat je ook ziet in verschillende andere Europese landen, zou een aanwijzing kunnen zijn dat we als maatschappij beginnen te schuiven. Samenlevingen stemmen met de voeten.
Het lijkt erop dat we ons beginnen te realiseren dat we geen tech, maar natuurlijke wezens zijn. Met spijt of met plezier – dat hangt van je voorkeuren en passies af – constateren we waarschijnlijk min of meer bewust dat de evolutie van ons lichaam niet zo snel kan gaan als onze technologische impact op de wereld. Toch maar weer een beetje meer natuur dus, omdat we aanvoelen dat we geen heer en meester zijn over de natuur in ons eigen lijf?
Als er een markt is – en dat blijkt het geval – zal de voedingsindustrie volgen ;-)
Of zie ik dat nou helemaal verkeerd?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_02_480_289_84_s_c1.jpg)
Patricia: inderdaad het gaat om de beroemde door Kottler benoemde trits 'needs > wants > demands'.
Needs worden nooit gemaakt door de aanbieder, wants wellicht een beetje. De consument wordt zich er bewust van gemaakt: dàt is het werk van een marketeer.
Waar het hier nou juist om gaat is dat de needs en wants er wel zijn, maar niet per definitie zo zijn gerealiseerd - in de vorm van dan pas echt 'demandable' producten, aanbod dus dat je kunt kopen - dat ze zo zuiver en compleet mogelijk de echte latente behoefte benaderen.
De handige jongens, zoals jij ze noemt, spelen met niet zelden minder dan halfware suggesties in op een need waar consumenten invulling aan willen geven (die 'wants'). Zodanig dat niet die want wordt ingevuld maar met name het aanbod wordt verkocht en het ruilvordeel vooral aan hun kant komt te liggen. De consument kan niet anders dan meegaan, want er is geen andere 'demand' mogelijk (behoudens dan wellicht tegen prohibitieve moeite-kosten, om alles maar eens in economische termen te benoemen).
Dàt is nl. het economisch principe van ieder succesvol bedrijf: schep een vraag op basis van een latente behoefte, maar zodanig dat je je eigen ruilvoordeel maximaliseert. In die zin schept aanbod ('supply') vraag ('demand'). Vanuit het Kottleriaans denken is 'demand' niets anders dan de reactie van een consument op een product. In het product vallen succesvolle supply en demand samen, anders zou er nooit een transactie tot stand kunnen komen en zou een bedrijf al snel van de markt verdwijnen. Daarom kun je - zoals ik deed - zeggen dat aanbod vraag schept en niet omgekeerd.
De eenzijdige benadering (een te groot accent op het voordeel voor de aanbieder, ten koste van dat van de consument) van het ruilvoordeel en dus van de benadering van supply als invulling door een aanbieder van een need (=demand) is aan het keren: mensen willen een beter ruilvoordeel (zie Peter Drucker, want die bedoelde dat exact zo: bedrijven die het het langst uithouden, hebben heel veel aandacht voor het ruilvoordeel voor de klant én dat van henzelf) en dus moeten bedrijven wel mee. Anders zouden nl. hun ruilvoordeel en dus dekkingspercentage al snel ernstig gaan tenderen naar 0.
Super economisch en zeer actueel in een hoog opgeleide samenleving die liever geen knollen voor citroenen meer wil en zijn mond open trekt ;-)
- maar .... het blijft lastig, want technologie gaat nog veel harder dan het opleidingsniveau van al die latente consumentenbehoeften!
"Aanbod schept vraag, niet omgekeerd".
Ik geloof dat hier elk economisch principe met de grond gelijk wordt gemaakt.
Kernwoord hier is een latente behoefte: de behoefte bestaat wel (vraag), maar de consument is er zich niet van bewust.
Om door te gaan op het voorbeeld van de 2groenten-in-één-flesje formule: de behoefte was er zeker wel, alleen heeft een slimme jongen het daar ingevuld en werkelijk gemaakt.
Uiteraard: aanbod schept vraag, en niet omgekeerd.
Maar wat de benefits zijn waar die consument op loopt als er reclame voor een nieuw product wordt gemaakt, dat bepalen 'wij' - dat 'diffuse' begrip dus waar ik het over heb.
Daarom is het - wat mij persoonlijk betreft - plezierig nieuws dat consumenten ruimte geven voor nieuwe, natuurlijke benefits, cq. daar om vragen.
Dick,
Naar mijn mening creëert de voedingsindustrie een markt. Wij trouwe makke schapen kopen slechts iets als er veel reclame voor gemaakt wordt, of na advisering van stichtingen als de Nederlandse Hartstichting [Becel] of de Nederlandse Maag- Lever- en Darmstichting [Vifit]. Productinnovaties bijvoorbeeld komen eveneens niet van de consument, maar van de voedingsindustrie.
De consument denk niet "Ik hoop dat ze een flesje met 2 stuks groente op de markt gaan brengen". De consument denkt "Hé, lekker makkelijk! Unilever heeft een flesje met 2 stuks groente op de markt gebracht. Laat ik dat maar kopen".
Jacobus