Vreselijke heimwee en een soms sadistische leiding bezorgden velen van hen onvergetelijke herinneringen. Wie zijn pap uitkotste, mocht het weer met een lepel van de vloer eten. Wie in zijn bed plaste, werd ’s ochtends met de vochtige lakens om zijn nek op appèl gezet. Gezond zouden ze worden, van al die frisse lucht en harde tucht. En pap en levertraan. Dat waren nog eens tijden.
Gemaksvoer
Nu de banieren met ‘De scholen zijn weer begonnen’ in de straten hangen, zal menig ouder juist een strenger regime overwegen. De touwtjes, die in de gemakkelijke zomerdagen zijn gevierd, dienen weer aangehaald te worden. Niks twee ijsjes per dag, pizza’s, friet en ander gemaksvoer meer. Het nieuwe schooljaar vraagt om regelmaat en gezond eten. De biodiversiteit in de kinderdarmen verdient aandacht.
Het is niet voor niets dat het Preventieakkoord bij de aanvang van het nieuwe studiejaar gelekt wordt. Daar gaat alvast een flinke waarschuwing van uit. ‘Verder moeten er 800 gezonde schoolkantines komen,’ schrijft het AD bijna achteloos. Schoolbestuurders krabben zich op het hoofd. Waar moet die kantine bij ons dan komen? Wie gaat die tent runnen? Wat gaat de pot schaften? In Nederland is geen cultuur van ontbijten en lunchen op school. En die zal er niet komen ook, valt te vrezen met de overbelasting en onderbezetting van het onderwijzend en niet-onderwijzend personeel.
Hartkloppingen
Stress en schoolwerk horen bij elkaar. Daar valt nog wat te verbeteren, dacht de Zuid-Koreaanse regering, en verbood alle cafeïnehoudende dranken op lagere en middelbare scholen, schrijft The Independent. Energiedrankjes waren al verboden, nu mogen leerlingen en leraren ook geen gewone koffie meer. Er kwamen klachten over duizeligheid, hartkloppingen en slaapproblemen. In Zuid-Korea is sinds de komst van Starbucks in de jaren negentig de koffieconsumptie verdubbeld.
In Antwerpen valt ook nog wat te verbeteren. Veel schoolkinderen krijgen geen lunch mee naar school. De Morgen schreef een schrijnend verhaal over schaamte tussen leerlingen onderling.
Vezels en variatie
Gezond eten doe je thuis. Dat is niet zo moeilijk. De Hollandse pot is certified Schijf van Vijf. Boerenkool is een erkende superfood in de Verenigde Staten, de kale smoothies zijn niet aan te slepen. Aardappelen, groente, vlees, niks mis mee. Behalve dat het een beetje saai en eenzijdig is. Een groeiend probleem is de verschraling van de darmflora door eenzijdig eten. Wie veel kant-en-klaarvoedsel eet, doet daarmee de bacteriën in zijn darmen geen plezier. Die moeten vezels en variatie hebben.
Dat gegeven inspireerde medewerkers van de Harvard Medical School tot het opstellen van een lijst van 10 voedingsmiddelen, die de variatie van de dagelijkse hap moeten vergroten en er extra nutriënten aan toevoegen. Ze noemen ze heel brutaal superfoods, maar ze komen bekend voor:
- Bessen. Veel vezels, antioxidanten en andere micronutriënten. Lekker door de yoghurt.
- Vis. Goede bron van eiwitten, omega 3 vetten en mineralen.
- Bladgroente. Vitamines A en C, calcium, fytonutriënten en vezels.
- Noten. Plantaardige eiwitten, onverzadigd vet. Beter dan chips.
- Olijfolie. Vitamine E, polyfenolen en onverzadigd vet.
- Volle granen. Alle soorten vezels, Vitamine B, mineralen en fytonutriënten.
- Yoghurt. Eiwitten, calcium en probiotica.
- Alle koolsoorten. Vezels, mineralen, vitaminen, fytonutriënten.
- Bonen. Vezels, foliumzuur, plantaardige eiwitten en veel meer.
- Tomaten. Vitamine C en lycopeen.
Daarmee moet de thuiskok toch wel uit de voeten kunnen tot de volgende zomervakantie.
Oerwoud
In de meeste huishoudens wordt rond Kerst nagedacht waar de reis volgende zomer heen moet. Hier een tip van het American Society for Microbiology: op kamp, paleo-style. Ga het oerwoud in en verblijf een tijdje met de kinderen bij de Venezolaanse inboorlingen. Uit een (piepklein) onderzoek bleek dat het dieet van traditioneel levende jager-verzamelaar-tuinders, die geen zeep, Coca-Cola en andere stadse producten kennen, goed is voor de biodiversiteit van het microbioom van de kinderen. Maar niet van de ouders. Je kan ze dus ook alleen het oerwoud in sturen, die bleekneusjes.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
"----en verblijf een tijdje met de kinderen bij de Venezolaanse inboorlingen. ----"
Waarom meteen het advies om naar de andere kant van de wereld vliegen?
Een verblijf/bezoek op/aan een Nederlandse boerderij(camping) doet ook wonderen!
p.s. is ook carbon-foodprint vriendelijker.
1. Harvard.
Ik mis in het Harvard Super Foods een lijst echt biologisch natuurvlees; haas, konijn, ree, hert, wild zwijn, duiven, fazanten etc. etc. Die dieren, de vruchten van het veld, hebben een zeer 'gelukkig' leven achter de rug en rollebollen (konijnen) soms van geluk (?) en plezier door de natuur..
Koperdraadje om strikken te zetten is op dit soort trips nooit weg. Konijnen en hazen hebben hun eigen 'trails'.
De inmiddels gelukkig opgepakte 'Jos' weet er zeker nog meer van.
2. Oerwoud.
Wij, schijtluizen dus, namen tijdens backpacking in de natuur altijd koffiefilterzakjes mee voor de eerste filtering.., en dan een koolstoffilter en kookten alles (*). Gaven niet gauw een hand, omdat in afgelegen streken na de stoelgang men met een zekerheid van bijna 100% de poten niet wast.
De moderne mens is zeer kwetsbaar voor de meest bizarre infecties en parasieten.
Uit eigen kring : de zoon van vrienden die na een bezoek aan Indonesië een studiejaar verloor door ziekte, en een zakenkennis die hier 3 maanden in het ziekenhuis beland en nauwelijks overleefde.
Zorg altijd dat je zout en suiker hebt om een diarree-drankje te maken. Blokkeren met Loperamide houdt infecties of bacteriële ontsmetting binnen de darmen, en dat is gevaarlijk.
Ook zout en suiker meenemen voor je gezin naar een camping in Frankrijk..
Ooit hier in het verleden eerder opgemerkt; geef in arme islamitische landen zeker nooit een hand om 2 redenen :
1. is not done
2. de wijze waarop met een kannetje water de reet schoon gereuteld (leuke alliteratie..) wordt met de 'onreine' hand, weerhoudt hen er niet van verder met de voedselbereiding te gaan.
De lokale weerstand ligt veel en veel hoger dan die van ons na decennia steriele Unilever prut en supermarktfood.
(*) Op deze helling drie dagen gebleven; uit een klein bergbeekje water gehaald om ons te wassen en gedroogd voedsel te koken (calorierijk en niet te vreten). Op een morgen haal ik wat water en kijk omhoog, en zie een 100 meter hogerop in de stroom iets wit.
Er ligt in volle grootte dwars in het kleine stroompje een schaap te rotten met een wereldbevolking aan maden.
En toch is water waar ik sta helder. Geen made te zien. Ook geen andere viezigheid.
De natuur ruimt beter op, dan de mens.
Pas na het ontbijt met poederkoffie vertel ik het mijn geliefde.
Die wilde meteen weg.
Minder grappig is dat wat er gebeurt in Antwerpen. Ik hoop toch echt daar ze daar snel iets aan gaan doen, want dat er kinderen zijn die geen fatsoenlijke lunch meekrijgen vind ik erg treurig.
De laatste alinea vind ik heel grappig: twee bevriende stellen gaan, samen met hun kinderen en één opa, op vakantie naar het regenwoud en één van de volwassenen kan het niet laten om zijn werk (microbiologie) mee te nemen op vakantie. LOL!