Scharrelmarketing is misdaad tegen het varken

Ik heb steeds het gevoel, dat de boeren wachten, tot de markt in samnewerking met het politieke circus een nieuwe "Diervriendelijkere" manier heeft gevonden en hier een pakkende nam aangeeft. natuurlijk is de productie verandering, zo dat nagenoeg iedere welwillende boer met een "geringe" extra inspaning hier aan kan voldoen. Gevolg is duidelijk dit super speciale diervrinedlijke label is bulk label in NO TIME en de extra inspannng worden weer niet beloond. Boeren bedenk je eigen label met een retailler en bescherm dat en controleer als productie en retail groep het volume. Ieder overheids gestuurd label vereist weer extra kosten voor certifiering en bureaucratiesche rompslomp. Mijn slogun als boer zou zijn beter minder (product) en meer (geld) dan omgekeerd wat de boeren al een halve eeuw doen onder aanvoering van de overheid en de handel en alleen de consument anti boer maakt. Ik denk dat ons de vraag zou moeten zijn:;"Hoe maken we de boer weer tot knuffelbeer van de maatschappij". De laatse decennia is hij steeds meer weggezet als vijand van de maatschappij met zijn stinkende stront, levens gevaarlijke trekkers, mekkerende geiten en vooral vieze varkens.

Karel, de strekking was dat AH scharrel wil omdat klanten dat begrijpen. Maar omdat dat alleen kan met 2 sterren kan die ene niet tot stand komen. Anderzijds wordt er in het geval van Volwaard rustig gesjoemeld met die ene ster. Dat vindt AH geen probleem want het dier mag wettelijk scharrel heten.

Tijd om eens helderheid te scheppen en wat te doen in plaats van over ongeïnformeerde 'maatschappelijke gevoelens' te praten. Het gaat om de dieren en niet over suffe marketeers en hun idee over 'domme consumenten' die 'niets begrijpen'. Ik mag inderdaad, net als jij, hopen dat dat varken met die ene ster er komt.

Karel, heel goed en objectief verhaal. Ik heb al langer ervaring met deze manier van varkenshouden en ben dan ook zeer geinterresseerd om deel te nemen in een vervolgproject richting supermarkten.
Hebben jullie al groepshuisvesting met beren uitgeprobeerd?
Mijn ervaring is nogal wat onrust in de groepen.
Ik meld mij in ieder geval aan voor de sessies begin februari.

Terwijl Onno nog even broedt op de optimaliseringsvraag van Dick wil ik een puntje maken over de aanvankelijk in dit draadje geponeerde startstelling van Dick. Ik ben wat haastig, dus weet het niet kort te houden.

De stelling was: 'Scharrelmarketing is een misdaad tegen het varken'. Strekking was zo'n beetje dat onze varkens tot bulk verheven zijn als er (door bv DB en AH) te slordig omgegaan wordt met stertoewijzing. Ik zie dat anders. De ene (eerste) ster is beschikbaar voor een aanzienlijke verbetering van de levenskwaliteit van het dier. Op welke wijze dan ook. Ik durf te voorspellen dat het ene sterretje bij een van de grootgrutters straks (bewust) uitloopvrij is. Gelukkig maar, want dan heeft het tenminste kans om een grote beweging in gang te zetten in de reguliere houderij. En de boeren zeiden maandag dat ze wel willen, technisch wel kunnen, maar dat ze geen marktmacht hebben.

Mijn uitgangspunt is dat de varkenshouderij een markt moet hebben en een maatschappelijk draagvlak. Mijn eigen ethiek brengt me tot de eis dat dieren niet onnodig moeten lijden. Dan is het wat mij betreft al gauw goed. Dat ‘goede leven’ op minimumniveau kan prima in de intensieve veehouderij. We zijn cultureel wat aan het schuiven met de positie van dieren, dus de plicht tot lijdensmijding weegt wat zwaarder dan voorheen. De wetgever heeft daar al wat aan gedaan. Nu proberen we de volgende slag netjes in de reguliere markt voor elkaar te krijgen.

De ervaring (en economische wetmatigheid) is dat in een ongereguleerde concurrerende en redelijk transparante markt met veel aanbieders de opbrengstprijs heel dicht tegen de kostprijs aan gaat zitten. De ervaring, zorg en kritiek van de boeren dat hun marge er tussenuitgeknepen wordt is dus logisch. En dat als ze investeren om een stapje hoger met welzijn te komen, ze die kosten amper of zelfs niet vergoed krijgen. De boeren vertrouwen het niet (elders of later kunnen we wel eens wat verder ingaan op de rol van vertrouwen bij innovaties. De varkenssector is een qua organisatie & vertrouwen een negatieve prachtcasus, vergelijk maar met de vleeskalveren).

Als we geen oplossing voor die duurzame kostenvergoeding vinden, zijn de varkens op de wereld vrijwel allen veroordeeld tot het kiloknallerdom. Ofwel: de markt neigt naar het knijpen in alles wat geen geld opbrengt. En behoorlijke houderijomstandigheden brengen te weinig geld op. Dus worden er tussenuitgeknepen. Daar hebben we als NL kennisland ons steentje aan bijgedragen. En lopen nu voor met de zoektocht naar een tandje dierenwelzijn hoger in die concurrerende markt.

Mijn stelling is dat er weinig exportvarkens het zo goed hebben als de Nederlandse. Maar dat daar (dierwetenschappelijk gezien) nog zeker wel tekorten op zitten en ook maatschappelijk is het niet jofel. Met een zo’n sterretje en max een paar dubbeltjes meerkosten kunnen we een bodem in de situatie leggen die net beschaafd is en we als NL ons geweten sussen en lekker weer zo goedkoop mogelijk eten.
Ofwel: kiloknallen op een effe iets verantwoorder manier. En daarvoor is een verandering in mindset van de grootgrutters nodig. Het enige wat ze weerhoudt om alleen iets-vriendelijker vlees te verkopen is angst voor de concurrent. Ik heb een broertje dood aan de dwangpraktijken van de clubs die rookworsauto’s stalken, maar zou er wel wat voor over hebben als de supermarkten er uit kwamen om elkaar niet voor de voeten te lopen, en samen met een minimum-niveau zouden komen.

De andere route: een echt goed product maken en daar een goede prijs in de markt voor krijgen is mogelijk niet aan NL en alhier mogelijk zelfs niet aan het varken besteed (helaas!).

Als de dieren altijd graag naar buiten gaan is het binnen niet uit te houden!