Krijgt Maarten 't Hart toch gelijk met zijn Dovemansorendieet? Daarin stelt hij dat eten niet te lekker moet zijn, dan eet je vanzelf niet te veel, en dan word je dus ook niet dik. Onderzoek in Wageningen lijkt zijn visie te volgen:
Eenvoud van mariakaakje remt snoepzucht
Droge theebiscuitjes zoals het aloude mariakaakje nodigen minder uit tot overeten dan nieuwerwetse biscuitjes met een chocoladelaagje en suikerkorrels. Van een oerdegelijke reep pure chocolade eet je ook spontaan minder dan van een candybar. Dat ontdekte de Wageningse promovenda ir. Pascalle Weijzen in haar promotieonderzoek naar sensorische verzadiging. Als de voedingsindustrie iets met haar onderzoek doet, dan zullen vooral mannen en lager opgeleiden daar baat bij hebben, ontdekte Weijzen. ‘Als we het overgewicht willen terugdringen zullen we minder moeten gaan eten, en mijn onderzoek kan bedrijven op het spoor zetten van voedingsmiddelen waarvan we spontaan minder eten’, zegt de aan de afdeling Humane voeding van Wageningen Universiteit verbonden promovenda. ‘We weten wel dat we minder en gezonder moeten eten, maar veel van ons hebben moeite om dat ook daadwerkelijk te doen. Toen we zeshonderd mensen ondervroegen, ontdekten we dat mannen meer moeite hebben om hun voornemen om gezond te eten in de praktijk te brengen dan vrouwen.’
Vrouwen kunnen hun eetgedrag waarschijnlijk beter aan banden leggen dan mannen omdat ze al enkele generaties lang een verband leggen tussen snoepen en een slank figuur. Ze hebben dus een voorsprong op mannen, vermoedt Weijzen. Ook mensen met een lage opleiding hebben moeite zich beperkingen op te leggen, bleek uit haar studie. ‘Hoger opgeleiden kunnen hun eetgedrag beter in toom houden’, aldus de aio. ‘Dat geldt zowel voor mannen als vrouwen.’
Voor individuen met moeilijk bedwingbare snoepzucht zouden koekjes, chocolaatjes en ander snoepgoed met een ingebouwde eetrem een uitkomst zijn. Zulke voedingsmiddelen hebben een uitgesproken en sterke smaak, ontdekte Weijzen. ‘Dat is één van de redenen dat je minder van pure chocolade eet dan van een candybar, zegt de onderzoeker. ‘Een andere reden is dat de textuur van pure chocolade minder complex is dan die van een candybar. De chocolade, karamel en pinda’s van een candybar zorgen voor een complexer mondgevoel dan pure chocolade.’ Aan hetzelfde principe danken de gortdroge mariakaakjes hun verzadigende werking, aldus Weijzen. De eenvoudige textuur van de biscuitjes leidt tot een verhoudingsgewijs eentonig mondgevoel.
Een derde eetlustremmende factor is de tijd dat een voedingsmiddel in de mond aanwezig is, en dus kan zorgen voor smaak- en geurprikkels aan de hersenen. ‘Dat hebben we bijvoorbeeld onderzocht door via een pompje limonade in de mond van onze proefpersonen te pompen’, zegt de onderzoeker. ‘De proefpersonen konden niet controleren hoeveel limonade ze per slok in hun mond kregen, maar ze konden wel aangeven wanneer ze verzadigd waren. Pompten we telkens kleine slokjes limonade in hun mond, dan hadden onze proefpersonen uiteindelijk minder limonade nodig om verzadigd te raken dan als we ze grote slokken toedienden.’
Voor vaste voedingsmiddelen geldt hetzelfde, aldus Weijzen. ‘Voedingsmiddelen die langer in de mond blijven hebben een grotere verzadigende werking. Van producten waarop we langer moeten kauwen zullen we automatisch minder eten.’
Weijzen voerde haar onderzoek uit in samenwerking met Unilever, de Suikerstichting Nederland en de Italiaanse pastaproducent Barilla.
Bron: Wageningen Universiteit, Wetenschapsnieuws.
Dit artikel afdrukken
Eenvoud van mariakaakje remt snoepzucht
Droge theebiscuitjes zoals het aloude mariakaakje nodigen minder uit tot overeten dan nieuwerwetse biscuitjes met een chocoladelaagje en suikerkorrels. Van een oerdegelijke reep pure chocolade eet je ook spontaan minder dan van een candybar. Dat ontdekte de Wageningse promovenda ir. Pascalle Weijzen in haar promotieonderzoek naar sensorische verzadiging. Als de voedingsindustrie iets met haar onderzoek doet, dan zullen vooral mannen en lager opgeleiden daar baat bij hebben, ontdekte Weijzen. ‘Als we het overgewicht willen terugdringen zullen we minder moeten gaan eten, en mijn onderzoek kan bedrijven op het spoor zetten van voedingsmiddelen waarvan we spontaan minder eten’, zegt de aan de afdeling Humane voeding van Wageningen Universiteit verbonden promovenda. ‘We weten wel dat we minder en gezonder moeten eten, maar veel van ons hebben moeite om dat ook daadwerkelijk te doen. Toen we zeshonderd mensen ondervroegen, ontdekten we dat mannen meer moeite hebben om hun voornemen om gezond te eten in de praktijk te brengen dan vrouwen.’
Vrouwen kunnen hun eetgedrag waarschijnlijk beter aan banden leggen dan mannen omdat ze al enkele generaties lang een verband leggen tussen snoepen en een slank figuur. Ze hebben dus een voorsprong op mannen, vermoedt Weijzen. Ook mensen met een lage opleiding hebben moeite zich beperkingen op te leggen, bleek uit haar studie. ‘Hoger opgeleiden kunnen hun eetgedrag beter in toom houden’, aldus de aio. ‘Dat geldt zowel voor mannen als vrouwen.’
Voor individuen met moeilijk bedwingbare snoepzucht zouden koekjes, chocolaatjes en ander snoepgoed met een ingebouwde eetrem een uitkomst zijn. Zulke voedingsmiddelen hebben een uitgesproken en sterke smaak, ontdekte Weijzen. ‘Dat is één van de redenen dat je minder van pure chocolade eet dan van een candybar, zegt de onderzoeker. ‘Een andere reden is dat de textuur van pure chocolade minder complex is dan die van een candybar. De chocolade, karamel en pinda’s van een candybar zorgen voor een complexer mondgevoel dan pure chocolade.’ Aan hetzelfde principe danken de gortdroge mariakaakjes hun verzadigende werking, aldus Weijzen. De eenvoudige textuur van de biscuitjes leidt tot een verhoudingsgewijs eentonig mondgevoel.
Een derde eetlustremmende factor is de tijd dat een voedingsmiddel in de mond aanwezig is, en dus kan zorgen voor smaak- en geurprikkels aan de hersenen. ‘Dat hebben we bijvoorbeeld onderzocht door via een pompje limonade in de mond van onze proefpersonen te pompen’, zegt de onderzoeker. ‘De proefpersonen konden niet controleren hoeveel limonade ze per slok in hun mond kregen, maar ze konden wel aangeven wanneer ze verzadigd waren. Pompten we telkens kleine slokjes limonade in hun mond, dan hadden onze proefpersonen uiteindelijk minder limonade nodig om verzadigd te raken dan als we ze grote slokken toedienden.’
Voor vaste voedingsmiddelen geldt hetzelfde, aldus Weijzen. ‘Voedingsmiddelen die langer in de mond blijven hebben een grotere verzadigende werking. Van producten waarop we langer moeten kauwen zullen we automatisch minder eten.’
Weijzen voerde haar onderzoek uit in samenwerking met Unilever, de Suikerstichting Nederland en de Italiaanse pastaproducent Barilla.
Bron: Wageningen Universiteit, Wetenschapsnieuws.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Weijzen voerde haar onderzoek uit in samenwerking met Unilever, de Suikerstichting Nederland en de Italiaanse pastaproducent Barilla.
ik heb altijd mijn twijfels bij onderzoeken die in samenwerking gaan met deze multi-nationals. Juist zij zijn vóór een achterwaardse integratie van voedsel en heersen als zuid-afrikaanse dictators uit de jaren 70 over wat goed of slecht voor ons is. Is unilever misschien producent van het maria kaakje ;-)
Ik vind jullie wel erg hard, ook al moet ik smakelijk lachen om Nick's constatering dat de conclusies ons nationale imago bevestigen. Een Belg zou concluderen dat het ultieme chocolade product een complexe bonbon is en het ultieme koekje een gebakje. Een Nederlander is meteen een Calvinist en grijpt de gesel, terwijl ik uit het onderzoeksresultaat zoals hier samengevat de hypothese zou durven draaien dat superlekker complex spul met aandacht gegeten misschien wel zo zalig verzaligend is, dat het enorm verzadigt.
Het onderzoekt bevestigt sensorisch wat we misschien intuitief wel vermoeden, maar niet zeker wisten.
Het limonade-experiment is boeiend. Het hoog-op-smaak (chocolade) experiment ook. Het geeft aanleiding tot de hypothese dat eten dat aandacht vraagt, cq. krijgt bij het eten beter verzadigt. Dat wisten de culi's hier natuurlijk al. Eten doe je aan tafel. Niet met een boek op de bank. Voor de TV met fles frisdrank. Niet met een pizza voor de PC en zelfs niet met een croissantje en een krantje in de trein.
En toch: wat moest je zeggen als iemand zei daar niks van te geloven?
Be happy en geniet ervan: we hadden gelijk ;-)
Waarover nog meer trouwens?
Eens jacobus, ik zou haast zeggen: integendeel, die reep pure chocolade is niet veilig, maar laat die kleffe zoete candybar maar weg.
Ik vraag me af of die cndybars niet juist ontworpen zijn voor het tegenovergestelde, namelijk zin oproepen. Met andere woorden, dat bij de snoepconcerns de kenis die nu is ontdekt allang bekend was.
Er wordt overigens nu geadverteert met het "zoutje dat mag" met minder dan 10% vet. Op een meisjesforum wordt die omschreven als 'heel vies', maar toch kopen ze het. Of misschien juist daarom.