1 min
Het was een onschuldig klein berichtje van afgelopen vrijdag op Zibb: Kardinaal Simonis noemt de omgang met dieren in bepaalde vormen van de bio-industrie 'een voorbeeld van de menselijke hoogmoed'.Ten onrechte heeft de mens alle rechten en de natuur geen, zegt hij in een nieuwe boek ter gelegenheid van zijn vijftigjarige priesterschap. Volgens Simonis moeten dieren zo gehouden worden dat zij hun oorspronkelijke gedrag kunnen uitvoeren.
Ik zit nu met een groot probleem: als het criterium voor dierwaardigheid zo moet worden gedefinieerd vanuit menselijke deemoed, welk criterium moeten mensen dan voor zichzelf aanleggen?
Let wel: ik ben een groot voorstander van dierenwelzijn, maar ook van goed gebruik van ons verstand.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_02_480_289_84_s_c1.jpg)
Biologisch eten: buiten wel, binnen gaat dat wat lastiger ;-)
Over spelen: 1 van onze 3 burmezen was helemaal verzaligd omdat ze haar hengeltje met belletje weer terug had. Ze draagt het overal achter je aan om je te dwingen met haar te spelen. Ik geloof dat ik ernstig verward raak over haar 'wezenlijkheid' ;-)
Ik vermoed dat huiskatten zich prettig voelen wanneer ze jagen. Maar met een bolletje wol zal hetzelfde effect misschien bereikt worden. Een kat hoeft geen muizen te vangen om gelukkig te zijn. Eten ze wel biologisch?
Wouter, in termen die de Kerk waarschijnlijk zou gebruiken, als een wezen zijn essentie kan realiseren is het gelukkig. Geluk als epifenomeen van 'zijn' naar 'je aard'. Maar nou gewoon in moderne taal - ook de Kerk weet dat die het beter 'doet'. Het omgekeerde is nl. ook waar binnen de Leer: je bent pas gelukkig als je kunt zijn wie je bent en dat geldt ook voor dieren.
Zo horen we het veel liever en de boodschap lijdt er niet onder ;-)
Terug naar de simpele kern van de vraag: wanneer realiseert mijn Abessijn nou zichzelf, hier in Utrecht of in het semi-wilde Frankrijk waar hij buiten kan en vogels, muizen en insecten vangt?
@ Dick, waarschijnlijk is het Simonis niet om geluk te doen. Het doel van de kerk is niet om mensen of dieren gelukkig te maken, maar om te zorgen dat zij doen waar zij voor geschapen zijn. Oorspronkelijkheid is gehoorzamen aan de oorsprong, namelijk God. Geluk is een bij-effect.
Ai, het wordt een steeds ingewikkelder discussie. Nee: logica, zou logica moeten zijn, maar die is inderdaad ook contextueel als je je niet bewust wilt zijn van het feit dat je altijd vanuit een bepaald perspectief denkt en praat. Daar probeert die 'hardere wijsbegeerte' zoveel mogelijk (want meer dan ernaar streven kan niet, je bent altijd gevangen in beelden en concepten) uit weg te komen.
Voorbeeld (want daar gaat deze post natuurlijk ook over): de PvdD wil niet door hebben dat zij dieren humaniseert. Simonis is een eind verder maar lijkt niet door te hebben dat 'oorspronkelijkheid' een construct is dat noodzakelijk slechts ons idee van oorspronkelijkheid is. Niet noodzakelijk 'natuurlijk'dus.
Enfin, een cursus wijsbegeerte in een notedop. Bovendien vanuit mijn specifieke voorkeuren en 'politieke' kleur (Lyotardiaans-Kantiaans, voor wie het wil weten) daarin ;-)
Graag terug naar het onderwerp: is 'oorspronkelijkheid' een zinvol begrip om het welzijn van dieren te kunnen beoordelen? De kardinaal bedoelt zijn uitspraken ongetwijfeld als een bijdrage aan het maatschappelijke debat over dierenwelzijn én de kloof tussen dierhouderij en burgerij. Het siert hem dat hij zich daarover nadrukkelijk uitspreekt en het debat zoekt.