Het was een onschuldig klein berichtje van afgelopen vrijdag op Zibb: Kardinaal Simonis noemt de omgang met dieren in bepaalde vormen van de bio-industrie 'een voorbeeld van de menselijke hoogmoed'.
Ten onrechte heeft de mens alle rechten en de natuur geen, zegt hij in een nieuwe boek ter gelegenheid van zijn vijftigjarige priesterschap. Volgens Simonis moeten dieren zo gehouden worden dat zij hun oorspronkelijke gedrag kunnen uitvoeren.
Ik zit nu met een groot probleem: als het criterium voor dierwaardigheid zo moet worden gedefinieerd vanuit menselijke deemoed, welk criterium moeten mensen dan voor zichzelf aanleggen?
Let wel: ik ben een groot voorstander van dierenwelzijn, maar ook van goed gebruik van ons verstand.
Dit artikel afdrukken
Ten onrechte heeft de mens alle rechten en de natuur geen, zegt hij in een nieuwe boek ter gelegenheid van zijn vijftigjarige priesterschap. Volgens Simonis moeten dieren zo gehouden worden dat zij hun oorspronkelijke gedrag kunnen uitvoeren.
Ik zit nu met een groot probleem: als het criterium voor dierwaardigheid zo moet worden gedefinieerd vanuit menselijke deemoed, welk criterium moeten mensen dan voor zichzelf aanleggen?
Let wel: ik ben een groot voorstander van dierenwelzijn, maar ook van goed gebruik van ons verstand.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Sprak Simonis van 100% oorspronkelijk gedrag? Dat lijkt mij stug. Een beetje naturlijk gedrag is echter een handige methode om te creëren wat wij dierenwelzijn noemen. Golden retrievers hebben een apportaanleg en dus gooi je af en toe voor ze een tennisbal het weiland in. Als je eenden houdt, geef je ze liefst wat water om te badderen. Ik vind dat geen gek standpunt, dieren zijn voor veel mensen meer dan eiwitkweek op botjes. Als ik me niet vergis heeft Simonis trouwens een volière in zijn huis.
De vraag lijkt me wat als 'oorspronkelijk' moet worden betiteld. Is oorspronkelijk zoals dieren in hun natuurlijke omstandigheden deden? Hoeveel natuurlijke huisdieren hebben we nog? Vertoont de Vlaamse Gaai in de stad natuurlijk en oorspronkelijk gedrag (het is van nature een schuwe vogel, die mensen het liefst uit de weg gaat)?
Is natuurlijkheid misschien ook die potentie van dieren - en vooral van mensen - om zich aan te passen aan de voortdurend nieuwe omstandigheden die we creëren - óók voor de diersoort die we zelf zijn.
'Oorspronkelijkheid' is een heel vaag begrip waar evolutie en gestuurde evolutie (plofkippen) al gauw korte metten mee maken. Graag meer precisie dus.
@Dick,
Je zou kunnen zeggen dat stress oorspronkelijk gedrag is en dat dus internationaal transport van levend vee een goede zaak is. Maar dat zal het punt van Simonis niet zijn. Hij zal ook niet bedoelen dat we weer naakt door een oerwoud moeten gaan hollen en vrouwen onder bedreiging van een knuppel naar onze grot gaan sleuren. Het is meer de Dierenpark Emmen-manier van dieren houden. Creëer van klei en gras een 'Savanne' en de dieren vertonen wat meer ongestresst gedrag. Voor mensen is er het mensenpark, waar Simonis c.s. de regels voor opstellen.
De plofkip is een raar voorbeeld. Die 'wil' zich graag sneltot kipfilet eten. Bijna het ideaal van luilekkerland, waar de gebraden duiven je in de mond vliegen. Maar misschien moet je daar van de soort kip in het algemeen uitgaan. En dan kom je tot een andere kijk op welke rassen je wilt houden en onder welke omstandigheden.
Komen we weer op de vraag wanneer een dier pas echt gelukkig is. In de filosofische stroming van Aristoteles wordt dat nog het mooiste beschreven: Een dier is gelukkig wanneer het zijn dierlijke vermogens weet te ontplooien. Een jachtluipaard is gelukkig op het moment dat het over de steppe kan rennen achter de gazellen aan en de gazelle is gelukkig zodra hij met bokkesprongen aan de luipaard weet te ontsnappen. Ieder levend wezen is gelukkig als het in overeenstemming met zijn natuurlijke capaciteiten kan leven.
Dieren handelen zonder rationeel inzicht, volgens hun driften of instincten. Daarom kunnen zij geen plan maken voor de manier waarop zij hun vermogens tot ontplooiing zullen brengen en kunnen ze ook niet beoordelen in hoeverre hun plannen zijn geslaagd!
Wouter, prima, maar wat is nou oorspronkelijk als 'soorteigen' iets is dat in beweging is? Zijn mijn huiskatten - die een beetje onze kinderen zijn, zover gaat dat natuurlijk - minder oorspronkelijk dan wilde katten, die schuw zijn en mensen mijden als de pest, terwijl onze burmezen en een abessijn geheel mensgericht zijn geraakt? Hoe ongelukkig is de plofkip die werd verdedeld met het doel dat hij minder agressief is naar soortgenoten en veel van eten houdt? Hoe ongelukkig is de kweekvis als die lichamelijk in goede conditie de eindstreep haalt? Het is geen 'oorspronkelijke' omgeving, maar wellicht wel één die past bij het soorteigen adaptatievermogen van het dier in kwestie. Is een goed verzorgd (die conditie moet natuurlijk gelden) circusdier ongelukkig? Het leeft immers niet oorspronkelijk, net zomin als mijn katten overigens.
Om het nog lastiger te maken: de afgelopen weken liepen onze Utrechtse appartementskatten in de vrije natuur in een Frans natuurpark. De abessijn verandert er direct bij aankomst in een wild dier dat de hele dag buiten wil zijn (tot onze spijt is het een enorm behendige rover). Hij lijkt ontzettend gelukkig bij ons. Mishandelen we hem door hem afwisselend hier en daar te laten leven?
Gisteravond kwam hij spinnend tot de conclusie dat zijn Utrechtse huis nog hetzelfde was en viel tevreden in slaap.
Oorspronkelijk - moeilijk begrip, waar ik niks mee kan.