Wat Schiphol ook aan boerderijen opkoopt om aan een natuurvergunning te komen, het is zinloos. Dat geldt voor talloze bedrijven die net als Schiphol jarenlang hebben kunnen opereren en uitbreiden zonder natuurvergunning. Het resultaat is dat niet die bedrijven, maar de overheid met het probleem zit, zegt stikstofexpert en Habitatrichtlijnkenner Nico Gerrits.
De uitbreiding van het vliegverkeer op Schiphol veroorzaakt een toename van de uitstoot van stikstof (NOx). Die NOx slaat “ergens” neer. Als dat “ergens” een Natura2000 gebied is, kun je in theorie bepalen hoe groot die depositie in mol/ha.jr is.
Stel dat je kunt bewijzen dat de extra uitstoot van Schiphol op bijvoorbeeld de Veluwe de depositie van 1 mol/ha.jr vergroot. Dat is meer dan de uiterst lage drempelwaarde van 0,005 mol/ha.jr die Nederland hanteert om een vergunning te kunnen verlenen.
Ingevolge artikel 6, lid 3 van de Habitatrichtlijn kan Schiphol de door uitbreiding veroorzaakte extra NOx uitstoot mitigeren. In dat geval moet de luchthaven zijn bedrijfsvoering zodanig aanpassen dat de extra uitstoot en daaraan gekoppelde depositie onder de 0,005 mol/ha.jr komen. Dat krijgt Schiphol kennelijk niet voor elkaar en daarom kan de luchthaven geen vergunning krijgen.
Dat moet worden gegarandeerd in een voorstel aan de Europese Commissie, waarin de compensatiemaatregelen worden omschreven. Indien de Commissie met dat voorstel akkoord gaat dienen die maatregelen te worden uitgevoerd en voltooid te zijn voordat met de uitbreiding kan worden begonnen. Maar Schiphol heeft in de loop der jaren steeds vergunningloos uitgebreid zonder zo'n aanvraag en bijbehorende realisatie.
Schiphol kan dus maar beter stoppen met het opkopen van willekeurige agrarische bedrijven, omdat onduidelijk is of de opgekochte ammoniakemissie rechten het predicaat compensatiemaatregelen verdienen. Als de Europese Commissie al met achteraf voorgestelde opkoop akkoord zou zijn, dan wordt het voorstel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid afgeschoten door het Hof van Justitie van de Europese Unie. De reden daarvoor is eenvoudig: waar de depositie van een specifieke bron neerslaat, is achter- noch vooraf vast te stellen zegt inmiddels ook het RIVM. Dat zet Schiphol schaakmat.
Dat is niet slechts een Schipholprobleem en zelfs veel meer een overheidsprobleem dat zich over alle sectoren verspreidt. Ons land heeft tientallen jaren genegeerd dat de Habitatrichtlijn een universele werking heeft en zich niet alleen richt op de agrarische sector. Schiphol kan de gerezen problemen niet zelfstandig oplossen; de overheid is verantwoordelijk voor de afwikkeling van het europeesrechtelijke traject. En dat geldt voor talloze bedrijven en projecten zonder natuurvergunning.
De overheid zit in een lastig parket dat lijkt op die man die €1.000 rood staat. Hij heeft een probleem en moet dat oplossen. Als hij dat niet doet en de bank vindt dat steeds goed zodat zijn schuld oploopt tot €10 miljoen, dan heeft de bank een probleem.
Aanvulling op bovenstaande tekst, 13 december, 17u15.
"Het is genant", zegt Nico Gerrits, "dat 28 jaar nadat de Habitatrichtlijn in werking is getreden, de regering plus de provinciale autoriteiten die voor de uitvoering verantwoordelijk zijn nog steeds geen idee lijken hebben hoe dat volgens de spelregels moet.
Of ligt de zaak iets anders, en zijn er ambtenaren op het ministerie van LNV die precies weten hoe het moet maar dat niet willen uitvoeren?
Uit contacten die ik met juristen van LNV zo´n 15 jaar geleden had, bleek bij hen een diepgaande kennis van de Habitatrichtlijn te bestaan. Ze wisten dat intern salderen een vorm van mitigerende maatregelen was om de effecten van een plan te verminderen – zodat het eventueel doorgang kon vinden. Ze wisten dat als mitigatie niet voldoende was een plan of project geen doorgang kon vinden, tenzij de overheid argumenten had om het plan tot “groot nationaal belang” te verklaren – zoals bijvoorbeeld met de uitbreiding van de Maasvlakte is gebeurd. Ze wisten ook dat extern salderen, buiten de scope van een plan, niet toegestaan was, omdat het niet kon gelden als compensatie van de door het plan te veroorzaken natuurschade.
Mogelijk zijn die juristen met kennis van zaken vertrokken bij het ministerie. Dat zou een hele opluchting kunnen zijn, want die deskundige juristen waren ook degenen die weigerden de Habitatrichtlijn op correcte wijze in Nederlandse wetgeving om te zetten en met inachtneming van (verhelderende) jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie, naar letter en geest uit te voeren.
De PAS, de nationale natuurcompensatiebank, de stikstofbank, extern salderen inclusief afromen, tot en met piekbelasters, alles wat uit de koker van LNV komt kan op voorhand worden afgeschoten omdat het niet strookt met de verplichtingen van de Habitatrichtlijn.
Ik word daar achterdochtig van omdat ik niet geloof dat de kennis-erosie op het departement totaal is. Het belangrijkste resultaat van al die instrumenten en hun gevolgen is dat de druk op de agrarische sector tot onzinnige hoogte is opgevoerd. Daar vermoed ik een agenda achter."
Dit artikel afdrukken
Stel dat je kunt bewijzen dat de extra uitstoot van Schiphol op bijvoorbeeld de Veluwe de depositie van 1 mol/ha.jr vergroot. Dat is meer dan de uiterst lage drempelwaarde van 0,005 mol/ha.jr die Nederland hanteert om een vergunning te kunnen verlenen.
Ingevolge artikel 6, lid 3 van de Habitatrichtlijn kan Schiphol de door uitbreiding veroorzaakte extra NOx uitstoot mitigeren. In dat geval moet de luchthaven zijn bedrijfsvoering zodanig aanpassen dat de extra uitstoot en daaraan gekoppelde depositie onder de 0,005 mol/ha.jr komen. Dat krijgt Schiphol kennelijk niet voor elkaar en daarom kan de luchthaven geen vergunning krijgen.
Schiphol kan de gerezen problemen niet zelfstandig oplossen; de overheid is verantwoordelijk voor de afwikkeling van het europeesrechtelijke traject. En dat geldt voor talloze bedrijven en projecten zonder natuurvergunningDaardoor schuift de zaak juridisch door naar artikel 6, lid 4, van de Habitatrichtlijn. Dat zegt dat voor projecten van groot nationaal belang met een significant negatief effect op specifieke habitattypen, zoals Natura2000-gebieden, toch een uitvoeringsvergunning kan worden verleend, mits de door de uitbreiding veroorzaakte schade aan die specifieke habitattypen wordt gecompenseerd.
Dat moet worden gegarandeerd in een voorstel aan de Europese Commissie, waarin de compensatiemaatregelen worden omschreven. Indien de Commissie met dat voorstel akkoord gaat dienen die maatregelen te worden uitgevoerd en voltooid te zijn voordat met de uitbreiding kan worden begonnen. Maar Schiphol heeft in de loop der jaren steeds vergunningloos uitgebreid zonder zo'n aanvraag en bijbehorende realisatie.
Schiphol kan dus maar beter stoppen met het opkopen van willekeurige agrarische bedrijven, omdat onduidelijk is of de opgekochte ammoniakemissie rechten het predicaat compensatiemaatregelen verdienen. Als de Europese Commissie al met achteraf voorgestelde opkoop akkoord zou zijn, dan wordt het voorstel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid afgeschoten door het Hof van Justitie van de Europese Unie. De reden daarvoor is eenvoudig: waar de depositie van een specifieke bron neerslaat, is achter- noch vooraf vast te stellen zegt inmiddels ook het RIVM. Dat zet Schiphol schaakmat.
Dat is niet slechts een Schipholprobleem en zelfs veel meer een overheidsprobleem dat zich over alle sectoren verspreidt. Ons land heeft tientallen jaren genegeerd dat de Habitatrichtlijn een universele werking heeft en zich niet alleen richt op de agrarische sector. Schiphol kan de gerezen problemen niet zelfstandig oplossen; de overheid is verantwoordelijk voor de afwikkeling van het europeesrechtelijke traject. En dat geldt voor talloze bedrijven en projecten zonder natuurvergunning.
De overheid zit in een lastig parket dat lijkt op die man die €1.000 rood staat. Hij heeft een probleem en moet dat oplossen. Als hij dat niet doet en de bank vindt dat steeds goed zodat zijn schuld oploopt tot €10 miljoen, dan heeft de bank een probleem.
Aanvulling op bovenstaande tekst, 13 december, 17u15.
"Het is genant", zegt Nico Gerrits, "dat 28 jaar nadat de Habitatrichtlijn in werking is getreden, de regering plus de provinciale autoriteiten die voor de uitvoering verantwoordelijk zijn nog steeds geen idee lijken hebben hoe dat volgens de spelregels moet.
Of ligt de zaak iets anders, en zijn er ambtenaren op het ministerie van LNV die precies weten hoe het moet maar dat niet willen uitvoeren?
Uit contacten die ik met juristen van LNV zo´n 15 jaar geleden had, bleek bij hen een diepgaande kennis van de Habitatrichtlijn te bestaan. Ze wisten dat intern salderen een vorm van mitigerende maatregelen was om de effecten van een plan te verminderen – zodat het eventueel doorgang kon vinden. Ze wisten dat als mitigatie niet voldoende was een plan of project geen doorgang kon vinden, tenzij de overheid argumenten had om het plan tot “groot nationaal belang” te verklaren – zoals bijvoorbeeld met de uitbreiding van de Maasvlakte is gebeurd. Ze wisten ook dat extern salderen, buiten de scope van een plan, niet toegestaan was, omdat het niet kon gelden als compensatie van de door het plan te veroorzaken natuurschade.
Mogelijk zijn die juristen met kennis van zaken vertrokken bij het ministerie. Dat zou een hele opluchting kunnen zijn, want die deskundige juristen waren ook degenen die weigerden de Habitatrichtlijn op correcte wijze in Nederlandse wetgeving om te zetten en met inachtneming van (verhelderende) jurisprudentie van het Hof van Justitie van de Europese Unie, naar letter en geest uit te voeren.
De PAS, de nationale natuurcompensatiebank, de stikstofbank, extern salderen inclusief afromen, tot en met piekbelasters, alles wat uit de koker van LNV komt kan op voorhand worden afgeschoten omdat het niet strookt met de verplichtingen van de Habitatrichtlijn.
Ik word daar achterdochtig van omdat ik niet geloof dat de kennis-erosie op het departement totaal is. Het belangrijkste resultaat van al die instrumenten en hun gevolgen is dat de druk op de agrarische sector tot onzinnige hoogte is opgevoerd. Daar vermoed ik een agenda achter."
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Lijkt mij dat er pas een probleem is als er daadwerkelijk gehandhaafd zou (moeten) worden op de vergunning!
Volgens mij is er juist geen drempelwaarde, oftewel de drempelwaarde is 0.
Voor effect en omvang van NOx deposities op natuur is nog niets in kaart gebracht en vrijwel onbekend. NOx speelt geen rol bij natuurvergunningen, die zijn alleen gebaseerd op ammoniak. Ook Aerius is alleen maar gebaseerd op ammoniak. Er zal ook een Aerius voor NOx moeten zijn om van beide, NH3 + NOx, het effect op de natuur in beeld te krijgen. Omdat er van NOx deposities weinig/niets bekend is rijst de vraag of er ooit een natuurvergunning voor Schiphol gemaakt kan worden op basis van alleen NOx. Zou het wel kunnen op basis van alleen NOx dan heeft de snelweg A1 naast het natuurgebied Naardermeer ook een natuurvergunning nodig.
#2 Er wordt wel degelijk verschil gemaakt, gemeten en gemodelleerd voor NOx.
Net als voor NH3 gaat het hierbij om luchtmetingen, depositie wordt nergens gemeten (alleen neerslag (nat) op beperkt aantal plekken).
Zo zijn er verschillende soorten Palmes diffusie buisjes voor NO2 en NH3, ook het licht reflectie spectrum is verschillend (LML) en wordt gemeten.
Het feit dat er verschillend wordt gerekend heeft met reactie en gedrag in lucht te maken.
Tweet van Wouter de Heij
Als je de draad hier leest dan wordt er in de code van OPS wel degelijk verschil gemaakt tussen deze stoffen. En vervolgens ook weer een splitsing gemaakt tussen droge en natte depositie.
Helaas is deze code alleen gedateerd, en voor een aantal gebruikstoepassingen ongeschikt. Ook is er een aantal modellen wat de verspreiding van gassen berekend niet geschikt voor het beoogde doel. Lang verhaal kort. Als we OPS (AERIUS) willen gebruiken op de cm2 dan moet die grondig gerenoveerd worden. En bij enkele "politieke" grenzen bij verschillende bronnen zoals bijvoorbeeld de afkap van vliegtuigen boven de 900m kan je ook je vraagtekens zetten.
De cynicus in mij zegt me dat het waarschijnlijk al gedaan is alleen dat de resultaten onwenselijk waren politiek gezien. Dus modderen we voort op een frankenstein model wat voor enkele partijen gunstige data uitspuugt.
Maar veel waarschijnlijker is dat het gewoon wat verwaarloost is en nu niemand zijn vingers er meer aan wil branden.
"De reden daarvoor is eenvoudig: waar de depositie van een specifieke bron neerslaat, is achter- noch vooraf vast te stellen zegt inmiddels ook het RIVM"
Hoe lang laat Charles Wijnker de peren hangen.....
Of heeft deze man inmiddels ook een functie elders?