Aan de universiteit van Maastricht wordt veel experimenteel onderzoek gedaan naar de effecten van voeding op het lichaam van sporters. Daarmee worden gaten ingevuld in de kennis over de directe werking van voeding op gezondheid. Een vergelijkend onderzoek laat zien dat eiwitten uit aardappelen even goed werken bij spieropbouw als dierlijke eiwitten uit melk.
Een vraag die in de eiwittransitie telkens opduikt, is of plantaardige eiwitten wel geschikt zijn om dierlijke eiwitten volledig te vervangen. Dat idee stamt uit wat wel genoemd wordt de eerste vegetarische golf van rond 1900. Het was vooral aan de Duitse biochemicus Justus von Liebig te danken, of te wijten, dat dierlijke eiwitten superieur aan plantaardige werden bevonden.
Groenten zouden niet genoeg voedingswaarde bevatten, fruit was een soort snoep. Liebig produceerde het vleesextract dat zijn naam droeg in fabrieken in Zuid-Amerika, waar honderdduizenden koeien werden ingekookt tot een drabje dat een geneeskrachtige werking zou hebben. Inmiddels weten we wel beter.
Onderzoekers uit Maastricht onder leiding van hoogleraar Humane Biologie Luc van Loon formuleren de twijfel over de kwaliteit van plantaardige eiwitten zo: “Over het algemeen wordt aangenomen dat eiwitten op plantaardige basis een geringere anabole stimulans geven na inname, in vergelijking met dierlijke eiwitten. Dit wordt vooral toegeschreven aan hun lagere verteerbaarheid en een onvolledig aminozuurprofiel (AA), gekenmerkt door een laag leucine-, lysine- en/of methioninegehalte.” Dat schrijven ze in het verslag van een klein, doch voorbeeldig onderzoek. Daarin vergeleken ze het spieropbouwende (anabole) effect van eiwitten uit aardappelen met dat van eiwitten uit melk.
Spieropbouw
Het experimentele onderzoek was opgezet zoals ook veel andere kleine interventiestudies gedaan worden door de voeding-en-sport deskundigen van de Maastrichtse universiteit. Een groep van 24 jonge mannen kreeg een dosis van dertig gram aardappeleiwit of dertig gram melkeiwit toegediend. Ze werden onderworpen aan een inspanningstest, maar mochten ook rusten. In de vijf uur daarna werden bloedmonsters en spierweefselbiopten afgenomen. Analyse daarvan gaf inzicht in de ‘aminozuurprofielen in het plasma en de snelheid van de proteïnesynthese in de gemengde spieren in rust en tijdens het herstel na de inspanning.’
Aan het aminozuurprofiel is af te lezen wat de samenstelling van de eiwitten (opgebouwd uit aminozuren) was. Het plasma is het vloeistofbestanddeel van het bloed. Resultaat: de spieropbouw met aardappeleiwit gaat net zo goed als met melkeiwit.
Aardappelsap
Dat komt niet helemaal als een verrassing. De onderzoekers hadden namelijk al eerder vastgesteld dat ‘aardappelsap’ een vergelijkbaar aminozuurprofiel als melk heeft. Aardappelsap is het restmateriaal van een proces waarbij aardappelen verwerkt worden tot aardappelmeel. Voor de test werd het product Solanic 100 gebruikt, een concentraat van AVEBE uit Veendam. Het melkproduct MPC80 werd geleverd door Friesland Campina.
De deelnemers werden uiteraard keurig gerandomiseerd, opgedeeld in twee groepen van twaalf man. De deelnemers werden verzocht drie dagen voorafgaand aan de inspanningstest niet te sporten, geen alcohol te drinken en de avond voor de testdag eenzelfde avondmaaltijd te nuttigen. De inspanningstest bestond uit oefeningen op krachttrainingsapparaten met één been. Daardoor kon verschil gemeten worden in het anabole effect op een actieve, belaste spier en de rustende spier in het andere been.
‘De dranken werden bereid in niet-transparante eiwit-shakers’, vermeldt het onderzoekersverslag nog, zodat niemand kon zien of hij melk of aardappelsap kreeg, ook de begeleiders van het onderzoek niet.
‘In tegenstelling tot veel van planten afgeleide eiwitten stelden we vast dat van aardappelen afkomstig eiwit voldoende hoeveelheden levert van alle essentiële aminozuren volgens de WHO/FAO richtlijnen voor eiwitbehoefte’, schrijven de onderzoekers. Ook bevat het aardappelsap voldoende leucine, lysine en methionine, de drie aminozuren die in andere planten vaak in mindere mate aanwezig zijn, maar die voor de mens essentieel zijn. Wel viel op dat die drie minder snel beschikbaar kwamen (meetbaar in het plasma) uit aardappelsap dan uit het melkproduct. Ook dat was geen verrassing.
De constatering dat spieropbouw na inspanning op aardappelsap even goed (niet even snel misschien) gaat als op een dierlijk eiwitproduct is zeer welkom. Meer en meer sporters zoeken de hulp van herstelmiddelen van niet-dierlijke oorsprong of mijden alle dierlijke voeding. Topsporters als Lewis Hamilton, Novak Djokovic, Morgan Mitchel, Venus Williams en destijds wielrenner Maarten Tjallingii eten veganistisch of vegetarisch. Met aardappelsap erbij komen ze echt niets tekort.
Dit artikel afdrukken
Groenten zouden niet genoeg voedingswaarde bevatten, fruit was een soort snoep. Liebig produceerde het vleesextract dat zijn naam droeg in fabrieken in Zuid-Amerika, waar honderdduizenden koeien werden ingekookt tot een drabje dat een geneeskrachtige werking zou hebben. Inmiddels weten we wel beter.
Over het algemeen wordt aangenomen dat eiwitten op plantaardige basis een geringere anabole stimulans geven na inname, in vergelijking met dierlijke eiwitten. Dit wordt vooral toegeschreven aan hun lagere verteerbaarheid en een onvolledig aminozuurprofielAminozuurprofiel
Onderzoekers uit Maastricht onder leiding van hoogleraar Humane Biologie Luc van Loon formuleren de twijfel over de kwaliteit van plantaardige eiwitten zo: “Over het algemeen wordt aangenomen dat eiwitten op plantaardige basis een geringere anabole stimulans geven na inname, in vergelijking met dierlijke eiwitten. Dit wordt vooral toegeschreven aan hun lagere verteerbaarheid en een onvolledig aminozuurprofiel (AA), gekenmerkt door een laag leucine-, lysine- en/of methioninegehalte.” Dat schrijven ze in het verslag van een klein, doch voorbeeldig onderzoek. Daarin vergeleken ze het spieropbouwende (anabole) effect van eiwitten uit aardappelen met dat van eiwitten uit melk.
Spieropbouw
Het experimentele onderzoek was opgezet zoals ook veel andere kleine interventiestudies gedaan worden door de voeding-en-sport deskundigen van de Maastrichtse universiteit. Een groep van 24 jonge mannen kreeg een dosis van dertig gram aardappeleiwit of dertig gram melkeiwit toegediend. Ze werden onderworpen aan een inspanningstest, maar mochten ook rusten. In de vijf uur daarna werden bloedmonsters en spierweefselbiopten afgenomen. Analyse daarvan gaf inzicht in de ‘aminozuurprofielen in het plasma en de snelheid van de proteïnesynthese in de gemengde spieren in rust en tijdens het herstel na de inspanning.’
Aan het aminozuurprofiel is af te lezen wat de samenstelling van de eiwitten (opgebouwd uit aminozuren) was. Het plasma is het vloeistofbestanddeel van het bloed. Resultaat: de spieropbouw met aardappeleiwit gaat net zo goed als met melkeiwit.
Aardappelsap
Dat komt niet helemaal als een verrassing. De onderzoekers hadden namelijk al eerder vastgesteld dat ‘aardappelsap’ een vergelijkbaar aminozuurprofiel als melk heeft. Aardappelsap is het restmateriaal van een proces waarbij aardappelen verwerkt worden tot aardappelmeel. Voor de test werd het product Solanic 100 gebruikt, een concentraat van AVEBE uit Veendam. Het melkproduct MPC80 werd geleverd door Friesland Campina.
De deelnemers werden uiteraard keurig gerandomiseerd, opgedeeld in twee groepen van twaalf man. De deelnemers werden verzocht drie dagen voorafgaand aan de inspanningstest niet te sporten, geen alcohol te drinken en de avond voor de testdag eenzelfde avondmaaltijd te nuttigen. De inspanningstest bestond uit oefeningen op krachttrainingsapparaten met één been. Daardoor kon verschil gemeten worden in het anabole effect op een actieve, belaste spier en de rustende spier in het andere been.
‘De dranken werden bereid in niet-transparante eiwit-shakers’, vermeldt het onderzoekersverslag nog, zodat niemand kon zien of hij melk of aardappelsap kreeg, ook de begeleiders van het onderzoek niet.
De constatering dat spieropbouw na inspanning op aardappelsap even goed (niet even snel misschien) gaat als op een dierlijk eiwitproduct is zeer welkom. Met aardappelsap erbij komen zelfs topsporters echt niets tekortTopsporters
‘In tegenstelling tot veel van planten afgeleide eiwitten stelden we vast dat van aardappelen afkomstig eiwit voldoende hoeveelheden levert van alle essentiële aminozuren volgens de WHO/FAO richtlijnen voor eiwitbehoefte’, schrijven de onderzoekers. Ook bevat het aardappelsap voldoende leucine, lysine en methionine, de drie aminozuren die in andere planten vaak in mindere mate aanwezig zijn, maar die voor de mens essentieel zijn. Wel viel op dat die drie minder snel beschikbaar kwamen (meetbaar in het plasma) uit aardappelsap dan uit het melkproduct. Ook dat was geen verrassing.
De constatering dat spieropbouw na inspanning op aardappelsap even goed (niet even snel misschien) gaat als op een dierlijk eiwitproduct is zeer welkom. Meer en meer sporters zoeken de hulp van herstelmiddelen van niet-dierlijke oorsprong of mijden alle dierlijke voeding. Topsporters als Lewis Hamilton, Novak Djokovic, Morgan Mitchel, Venus Williams en destijds wielrenner Maarten Tjallingii eten veganistisch of vegetarisch. Met aardappelsap erbij komen ze echt niets tekort.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ook aardappelmelk is zelf te maken en wellicht veel goedkoper dan die welke straks in de winkel ligt.
En dan nog de aardappelkaas, Of die ook kan rijpen om oude kaas te verkrijgen?
Goed bericht voor de aardappelsector. En voor het collectieve streven om minder dierlijke eiwitten in ons menu te gebruiken. De aardappel eters van van Gogh kunnen zo in het reclame blok.
Dat Nederlanders nou per se de aardappel willen onderzoeken op eiwit als plantaardige vervanger van dierlijk eiwit... ok..... Bij onderzoeken over "voeding" blijkt de geografische herkomst (en bijbehorende traditonele voeding) van de onderzoeker vaak de inspiratie.
In het Aziatische continent is soja een traditonele bron van volwaardig eiwit. Sojamelk, tofu, tempeh enz.. Niet gegeten als "vleesvervanger" maar als volwaardig deel van de dagelijks schijf van vijf. Vegan sporters weten ook zonder de ontdekking van de eigenschappen van aardappeleiwit dat ze zonder melk en andere dierlijke bronnen van eiwit niets tekort komen (zie The Game Changers).
De kennis van aardappel als bron van eiwit is een interessante aanvulling op bestaande kennis van plantaardige bronnen van eiwit, maar soja, erwt en tuinboon hebben als niet-dierlijke bron van proteïne al lang hun plaats in het dieet van veganisten, waaronder topsporters. Behalve soja doen erwt en tuinboon het ook prima als volwaardige proteïnebron. En ook als functioneel ingrediënt waar in de traditionale Westerse keuken het wit van een ei wordt gebruikt (schuim, mousse.... kortom luchtigheid ontstaat door proteïne. Proteïne van plantaardige herkomst geeft bij heel veel recepten hetzelfde effect als het wit van een ei dat in traditionele recepten gebruikt wordt).
Beter opgezet onderzoek tov vele anderen. We kijken echter nog steeds heel beperkt op een uitkomst die verder niet veelzeggend is (protein synthesis rate), voor herstel na sport. Zitten er geen confounders in zoals glucose (zetmeel) en gebruik reserves van het lichaam?
Er lopen veel meer onderzoeken op deelstukken zoals hier of hier (zelfs “klinisch”)
In het rijtje vegetarische sporters had ook Anne van der Breggen , voormalig Nederlandse topsporter met olympisch goud (zomer 2016 wegwedstrijd), genoemd mogen worden.
Boek: Anna, mijn leven achter het erepodium
boekrecensie