Lees ook
Een beetje wijninvesteerder draait zijn hand niet om voor een fles Château Le Pin, een klassieke Pomerol, die voor ruim €3.000 verhandeld wordt. Onder druk van de groeiende vraag uit het snel rijker wordende China en het beperkte aanbod, stijgt de prijs van de meest iconische wijnen ter wereld gestaag. Net als die van andere topwijnen uit Frankrijk, Italië en Californië die, omdat er maar weinig flessen van gemaakt worden, honderden tot duizenden euro's en dollars per fles opbrengen naarmate ze ouderen.

Houdt die aanhoudende prijsstijging stand of zal klimaatverandering roet in het eten gooien?

Die vraag stellen met name beginnende wijninvesteerders, zegt Matthew O’Connell van wijnhandel Bordeaux Index in de Financial Times. "Wij merken, met name in gesprekken met nieuwe investeerders in de sector, dat het in hun top-5 of 10 van vragen staat." Een paar jaar geleden was dat nog niet het geval. De vraag is terecht want klimaatverandering zal de teelt van druiven, ook de meest bekende 'zekere waarden' raken.

Jonger, noordelijker en minder duur lijkt de toekomst te hebben voor wie het om de smaak gaat. Dat heeft wel een nadeel voor wie wijn verzamelt om erin te beleggen, daarmee te showen en zijn kapitaal te vergroten
De laatste jaren krijgen wijnmakers over de hele wereld te maken met hetere en drogere zomers, met hogere alcoholpercentages tot gevolg. Maar het weer wordt ook extremer, met onvoorspelbare regenval en strenge voorjaarsvorst. Dit jaar werden de Franse wijngaarden in april door strenge vorst getroffen, met als resultaat dat het land zijn wijnopbrengst met een derde zag duikelen. Een zware klap, maar dan wel eentje die door verdere schaarste de prijzen verder omhoog kan jagen.

Vochtstress is van een ander kaliber. Tijdens de rijping van de druiven kunnen vochttekorten in de bodem zich duidelijk en onaangenaam manifesteren in de smaak. Zoiets wil je niet proeven in een wijn waarvoor je honderden of nog meer euro's of dollars betaald hebt. Inmiddels hebben kostbare Spaanse, Zuid-Franse, Noord-Amerikaanse en Italiaanse last van zulke smaakeffecten, weten de echte kenners inmiddels.

Een andere bedreiging zijn de vele bosbranden, die bijvoorbeeld de Californische wijngebieden zoals de Napa Valley troffen. Nog niet eens omdat de wijngaarden zelf verbranden, maar omdat de rookdeeltjes de smaak van de druiven beïnvloeden. 'Smoke taint' heet dat, en het bracht verschillende Californische wijnmakers ertoe hun wijnen uit 2020 maar helemaal niet meer te maken - de smaak zou niet door de beugel kunnen bij hun veeleisende en 'dure' klanten.

Wijnmakers zoeken de oplossing in nieuwe wijnrassen, die beter bestand zijn tegen droogte én nattigheid, en in verkassen naar andere gebieden. De 'wijngrens' is inmiddels ver naar het noorden verschoven en heeft inmiddels Noorwegen en Zweden bereikt. Ook de Britse wijnbouw floreert, terwijl de beste wijnproevers de kwaliteit van de beperkte hoeveelheid schuimwijnen uit Luxemburg en Belgie prefereren boven de echte Champagne.

Misschien moeten de Chinezen leren minder op de naam van een etiket te letten en het idee dat dure wijn van een bekend huis lekker is aan de wilgen hangen. De nieuwe wijngebieden brengen topwijnen voort die jonger gedronken heerlijk zijn. Want waar de klassieke Bordeaux-wijnen - als investering gekocht - pas na tientallen jaren hun ware waarde laten zien, zijn de jonge generaties al veel eerder op dronk. Jonger, noordelijker en minder duur lijkt de toekomst te hebben voor wie het om de smaak gaat. Dat heeft wel een nadeel voor wie wijn verzamelt om erin te beleggen, daarmee te showen en zijn kapitaal te vergroten.
Dit artikel afdrukken