Zevenenvijftig vissersschepen voeren zaterdag 14 augustus uit om bij de haven van Breezanddijk en Windpark Fryslân actie te voeren voor hun bestaan. Ze strijden voor de zin van hun bestaan.
Het AD meldt dat een aantal schepen de piratenvlag met het doodshoofd heeft gehesen. Op andere wapperde de Nederlandse vlag ondersteboven in de mast. Blauw, wit, rood, staat voor de visser in nood. Een omgekeerde vlag is voor zeelui het signaal dat er een noodsituatie is.
De actie bestond uit een vlootschouw. Vissersschepen uit Friesland en Noord-Holland voeren langs elkaar en verzamelden zich bij de dijk voor een actiemoment met toespraken en een schouwspel van rook, lichtkogels en schallende scheepshoorns van de kotters. Van de wal klonken de noodklokken. "Het water staat de vissers aan de lippen. Door allerlei maatregelen is ons visgebied steeds verder ingeperkt en kunnen we er eigenlijk niet over meepraten bij de politiek”, zei Martijn van den Berg, bestuurslid van het organiserend comité Eendracht Maakt Kracht.
De vissers blijken niet tegen de bouw van windmolens, tegen de inrichting van ruimte voor meer zee-natuur of tegen strengere handhaving van regels. Ze willen de zekerheid dat de bouw van windturbines op de Noordzee en het IJsselmeer geen negatieve gevolgen heeft voor hun manier van leven.
De aard van het protest is gemakkelijk mis te verstaan. Als journalisten vragen of ze te weinig verdienen, bevestigen ze dat. Maar ze bedoelen vooral dat zomaar een streep wordt gehaald door de betekenis die hun leven en de opvolging daarvan door hun kinderen, al generaties heeft. Visser ben je; je wordt het niet en daarom voelt het als sterven als je het straks niet meer kunt zijn. "Wij zijn de oudste gebruikers van de zee", zegt visser Adriaan Boer in een video van De Telegraaf.
Uit de uitspraken klinkt rouw over het einde van een manier van leven die voor de vissers helemaal niet hoeft te eindigen omdat ze niet weten of het offeren van hun bestaan wel de resultaten zal opleveren waar vooruitgangsoptimisten op hopen. "Er is gewoon een industrieterrein aangelegd in een Natura 2000-natuurgebied, mét steun van Greenpeace", zegt een visser over het windmolenpark in het noorden van het IJsselmeer. Moderne denkers beschikken over land en zee en gaan ermee om zoals ze denken dat het moet. Ze hebben geen respect en waardering voor tradities en hun ontwikkeling.
Overleg met ons en respecteer onze waarden en tradities, zeggen de vissers met zoveel woorden. Diezelfde motieven lagen in 2019 ten grondslag aan de 1 oktober-protesten van Nederlandse boeren op het Malieveld die nog steeds doorsmeulen in sindsdien steeds weer opflakkerende acties waarvan de laatste plaatsvond op 7 juli van dit jaar. Ook voor het gros van de boeren, de landcollega's van de visserman, geldt dat je als boer geboren bent. Daarom zijn ze zo verbitterd over het gebrek aan respect voor hun identiteit nu de stad hun land in bezit neemt met als argument dat daar goede ecologische redenen voor zijn.
Dit artikel afdrukken
De actie bestond uit een vlootschouw. Vissersschepen uit Friesland en Noord-Holland voeren langs elkaar en verzamelden zich bij de dijk voor een actiemoment met toespraken en een schouwspel van rook, lichtkogels en schallende scheepshoorns van de kotters. Van de wal klonken de noodklokken. "Het water staat de vissers aan de lippen. Door allerlei maatregelen is ons visgebied steeds verder ingeperkt en kunnen we er eigenlijk niet over meepraten bij de politiek”, zei Martijn van den Berg, bestuurslid van het organiserend comité Eendracht Maakt Kracht.
De vissers blijken niet tegen de bouw van windmolens, tegen de inrichting van ruimte voor meer zee-natuur of tegen strengere handhaving van regels. Ze willen de zekerheid dat de bouw van windturbines op de Noordzee en het IJsselmeer geen negatieve gevolgen heeft voor hun manier van leven.
Visser ben je; je wordt het niet en daarom voelt het als sterven als je het straks niet meer kunt zijnDe vissers merken dat de vis zich anders gedraagt sinds er windmolens zijn gebouwd. "Je kunt niet het ene probleem oplossen en tegelijkertijd een ander probleem creëren”, zegt Van den Berg. Er lopen onderzoeken die vermoedelijk zullen aantonen dat de windturbines op zee het ecosysteem in zee beïnvloeden. Onduidelijk nog is of dat positief, negatief of van alle twee wat is. Sowieso zijn de uitkomsten van onderzoek geen garantie voor voluit uitgevoerde veranderingen in het gebruik van de zee.
De aard van het protest is gemakkelijk mis te verstaan. Als journalisten vragen of ze te weinig verdienen, bevestigen ze dat. Maar ze bedoelen vooral dat zomaar een streep wordt gehaald door de betekenis die hun leven en de opvolging daarvan door hun kinderen, al generaties heeft. Visser ben je; je wordt het niet en daarom voelt het als sterven als je het straks niet meer kunt zijn. "Wij zijn de oudste gebruikers van de zee", zegt visser Adriaan Boer in een video van De Telegraaf.
Uit de uitspraken klinkt rouw over het einde van een manier van leven die voor de vissers helemaal niet hoeft te eindigen omdat ze niet weten of het offeren van hun bestaan wel de resultaten zal opleveren waar vooruitgangsoptimisten op hopen. "Er is gewoon een industrieterrein aangelegd in een Natura 2000-natuurgebied, mét steun van Greenpeace", zegt een visser over het windmolenpark in het noorden van het IJsselmeer. Moderne denkers beschikken over land en zee en gaan ermee om zoals ze denken dat het moet. Ze hebben geen respect en waardering voor tradities en hun ontwikkeling.
Overleg met ons en respecteer onze waarden en tradities, zeggen de vissers met zoveel woorden. Diezelfde motieven lagen in 2019 ten grondslag aan de 1 oktober-protesten van Nederlandse boeren op het Malieveld die nog steeds doorsmeulen in sindsdien steeds weer opflakkerende acties waarvan de laatste plaatsvond op 7 juli van dit jaar. Ook voor het gros van de boeren, de landcollega's van de visserman, geldt dat je als boer geboren bent. Daarom zijn ze zo verbitterd over het gebrek aan respect voor hun identiteit nu de stad hun land in bezit neemt met als argument dat daar goede ecologische redenen voor zijn.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#5 Dick. Hoe zit het sowieso met eigendomsrechten van alles wat er bestaat? Dus ook huizen, auto's, plastic bekertjes, etc, alles... ? Daarvoor zijn immers grondstoffen gedolven op plekken die van 'iemand' zijn. Beperkt zich deze vraag alleen tot grond? En waarom alleen tot grond.
Lucht, water en grond zijn eigenlijk commongoods. Maar hoe dan? Mensen claimen immers van alles en vaak inconsequent. Zo de wind waait waait mijn vestje.
Met de lucht die in bijv. verbrandingsmotoren gaat, kun je dezelfde vraag stellen, omdat deze chemisch verandert. Daardoor ontstaan een probleem voor iedereen. Juist ook vaak voor het 'genot' van een enkeling. (Genot term als in 'genot van de jacht'. Het betreft dan niet het genieten in de zin van plezier beleven, maar breder). Hoe zit het met het afval? Van wie is dat? Is men zijn of haar eigendommen van alles wat er is wel waard en waardig? (Ik denk dat ik het wel weet. Doorgaans niet, zo denk ik. Maar dan is men dat ook niet van alles wat er dus is, is men dat niet waard en waardig. De term rentmeesterschap is er dus eigenlijk niet voor niets. Maar dat betreft dan alles wat er is. Dat betreft immers eerder het gebruik van iets wat men dan zgn. heeft. Ook al rust er een titel als eigendom op. Eigendomsrechten zijn dus niet eigenlijk nooit helemaal absoluut. Van niks niet en van niemand niet. Aan alles zitten dus beperkingen).
Landen veroveren en nemen iets, ruimte, die van de ander is tot zich. Mensen proberen dat ook.
Ooit was alles van niemand. Maar dan ook alles. En ooit claimde iemand of een groep 'rechten' op een plek en legitimeerde dat op basis van een gedachte, die men beschreef in teksten (religie of doctrines). Dat zie je bij de mensheid in alle culturen die vervolgens verder bleven bestaan. Culturen die dat niet deden en alles als van iedereen beschouwde, werden weggevaagd door hen die dat claimden.
In ons land heb je gebieden die met geld zijn gewonnen. Deze zijn met een plan ingepolderd, gewonnen en met een bedoeling goederen 'te oogsten' die waarde hadden.
Van wie is de vis in de zee?
#5 Dick, zo ging dat toch in het 'wilde westen'? Het bestaansrecht van de indiaan, die zijn omgeving als 'common', van iedereen én van de natuur zag, werd doorgestreept door het bezitsrecht van de colonisator, met de bijbel in de hand.
Piet Hermus #1, voorafgaand aan de sedentaire boer was er de jager die zijn heilige jachtgronden had. Begrijp ik nou goed dat jij - inboerling op basis van eigendomsrechten (voor het eerst vastgelegd in de Bijbel) - de bestaansrechten van diens oudere voorganger sociologisch zonder meer durft door te halen?
#3 is ironisch geschreven, maar - denk ik - wel degelijk de reden voor het succes van rechts (en links) populisme. 'Gewone mensen' en vissers hebben iets gemeen: ze vinden dat ze recht hebben op het leven zoals ze dat leven.
Ik wil ook de zekerheid dat al die nieuwe milieuregels en andere gekkigheid geen effect hebben op mijn manier van leven. Ik wil gewoon doorgaan met vliegen en autorijden en bbq-en, daarmee geef ik uiting aan wie ik ben.