Veeteeltspecialist Sijne van der Beek worstelde. Wat betekent de stikstofcrisis? Wandelende over het strand van Texel kwam hij afgelopen weekend tot een antwoord.
We hebben een stikstofcrisis. Die wordt gezien als een landbouw- en natuurcrisis. Waarbij de bouw slachtoffer is.
Alle boeren zijn boos. De radicale groep pakt het initiatief. De verwerkende industrie wordt ingedeeld in het kamp van de vijand. Het landbouwfront spat uiteen.
De transitiegezinde betrokkenen verklaren het traditionele landbouw systeem failliet. Ik zie me zelf minimaal als transitie welwillend. Maar voel groeiend ongemak. Er klopt iets niet.
De stikstofcrisis is geen landbouwcrisis. Het is geen natuurcrisis. De stikstofcrisis is een crisis van de stad.
De stad groeit uitbundig. Niet alleen in Nederland. Overal. In de stad balt zich de ontwikkeling van onze maatschappij samen. Daar wordt welvaart gecreëerd. Daar ontwikkelen zich de meeste nieuwe ideeën. Daar vindt culturele evolutie plaats die de natuurlijke evolutie ontstijgt.
De stad slokt gulzig ruimte op. Letterlijk. Figuurlijk. En eist toegang. Tot landschap. Tot (natuur)belevenissen. Tot de wereld, via de weg, de lucht, het spoor. En tot voedsel. Goedkoop, veelzijdig, veilig.
En dan krijg je een crisis. Een stikstofcrisis. Omdat inderdaad, zoals Johan Remkes zei, niet alles kan. Ik zie dit als een gevolg van de gulzige ontwikkeling van de stad die zoveel eist van haar omgeving. Een stad die ook op veel plaatsen nog jong en overmoedig is en de gevolgen van haar handelen niet overziet.
De rekening voor de stikstofcrisis dreigt nu neergelegd te worden bij de landbouw. Opdat de stad kan doorgroeien. Dat is onterecht, en onhoudbaar.
Is de landbouw daarmee slechts slachtoffer? Is een transitie niet nodig? Hoeft de landbouw geen maatregelen nemen om de impact op natuur en milieu terug te dringen? Nee, natuurlijk niet. Maar de stad moet ook haar verantwoordelijkheid nemen. Wat nu gebeurt is het gevolg van de groei van de stad en de druk die ze legt op haar omgeving en haar toeleveranciers. Je kunt het zien als de externe kosten die niet doorbelast worden. Nog niet. Een deel van de waarde die in de stad wordt gegenereerd zal ingezet moeten worden om natuur- en milieuvriendelijk voedsel te kunnen toeleveren naar de stad. De bal ligt bij de stad. De landbouw heeft de stad nodig.
Sijne van der Beek schreef deze opinie op zijn LinkedIn-pagina; voor Foodlog pasten we de tekst licht aan.
Dit artikel afdrukken
Alle boeren zijn boos. De radicale groep pakt het initiatief. De verwerkende industrie wordt ingedeeld in het kamp van de vijand. Het landbouwfront spat uiteen.
De transitiegezinde betrokkenen verklaren het traditionele landbouw systeem failliet. Ik zie me zelf minimaal als transitie welwillend. Maar voel groeiend ongemak. Er klopt iets niet.
De stikstofcrisis is geen landbouwcrisis. Het is geen natuurcrisis. De stikstofcrisis is een crisis van de stad.
De stad groeit uitbundig. Niet alleen in Nederland. Overal. In de stad balt zich de ontwikkeling van onze maatschappij samen. Daar wordt welvaart gecreëerd. Daar ontwikkelen zich de meeste nieuwe ideeën. Daar vindt culturele evolutie plaats die de natuurlijke evolutie ontstijgt.
De stad slokt gulzig ruimte op. Letterlijk. Figuurlijk. En eist toegang. Tot landschap. Tot (natuur)belevenissen. Tot de wereld, via de weg, de lucht, het spoor. En tot voedsel. Goedkoop, veelzijdig, veilig.
En dan krijg je een crisis. Een stikstofcrisis. Omdat inderdaad, zoals Johan Remkes zei, niet alles kan. Ik zie dit als een gevolg van de gulzige ontwikkeling van de stad die zoveel eist van haar omgeving. Een stad die ook op veel plaatsen nog jong en overmoedig is en de gevolgen van haar handelen niet overziet.
De rekening voor de stikstofcrisis dreigt nu neergelegd te worden bij de landbouw. Opdat de stad kan doorgroeien. Dat is onterecht, en onhoudbaar.
Is de landbouw daarmee slechts slachtoffer? Is een transitie niet nodig? Hoeft de landbouw geen maatregelen nemen om de impact op natuur en milieu terug te dringen? Nee, natuurlijk niet. Maar de stad moet ook haar verantwoordelijkheid nemen. Wat nu gebeurt is het gevolg van de groei van de stad en de druk die ze legt op haar omgeving en haar toeleveranciers. Je kunt het zien als de externe kosten die niet doorbelast worden. Nog niet. Een deel van de waarde die in de stad wordt gegenereerd zal ingezet moeten worden om natuur- en milieuvriendelijk voedsel te kunnen toeleveren naar de stad. De bal ligt bij de stad. De landbouw heeft de stad nodig.
Sijne van der Beek schreef deze opinie op zijn LinkedIn-pagina; voor Foodlog pasten we de tekst licht aan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Sijne van der Beek mooi dat deze nu ook op Foodlog staat. Ps, de cijfers mis ik nog steeds ;-).
Stikstof, waar komt heel veel stikstof op aarde anno 2020 vandaan.
De impact van de Haber Bosch ** machine en dat wij allen gretig gebruik gemaakt hebben en gebruik maken van die machine ontbreekt wat mij betreft wel in de opinie.
Anderzijds eens, als we het over landbouw hebben met 46%, zeg 50% aandeel moeten we het ook over de andere helft hebben. Die is ook gewoon 50% groot tezamen. Echter zeggen dat het een stadscrisis is komt heel onlogisch over op mij.
** Veel hierover mogen leren van Hendrik J. Kaput en Jos Hugense . Hun komen de credits van de geplaatste link toe.
Deze link vond ik ook, Ted ex over Haber Bosch. 4miljard versus 7 miljard bewoners op de wereld, mensen wel te verstaan > Haber Bosch
Jeroen, ik heb "The alchemy of Air", het door Hendrik J. Kaput aangeprezen boek over Haber & Bosch in één ruk uitgelezen. Weergaloos boek. En misschien zeg ik in mijn stuk ook niets meer dan wat Hendrik J. Kaput ons altijd al voorhoudt: stikstof is een zegen en een ramp en dat gelijkertijd. Stikstof heeft groei van de wereld bevolking én verhoging van de arbeidsproductiviteit van boeren (oké, mechanisatie nog meer) mogelijk gemaakt en daarmee de onstuimige groei van de stad.
Jeroen #1 cijfers vind ik niet zo belangrijk (in dit geval). Want het punt is niet dat 46% van de stikstofdepositie veroorzaakt wordt door (ammoniak met name) de landbouw, en dat het bijna 70% is als je alleen naar Nederlands geproduceerde stikstof kijkt. Mijn punt is dat de stad (met alles wat bij de stedelijke maatschappij) hoort, de landbouw de hoek in schildert.
Bovenal heeft fossiele energie, die ook bij HB gebruikt wordt, de groei van de wereldbevolking mogelijk gemaakt. CO2-uitstoot dus.
Sijne ik vind het toch verwonderlijk hoe je, en dit gaat ook voor Piet Hermus op, tot dit soort beelden van de stad komt. Waar komt de wetenschap toch vandaan?