Onderzoekers bewijzen keer op keer dat de invoering van een heffing op suikerhoudende dranken leidt tot een daling van de verkopen. De suikertaks draagt op verschillende manieren bij aan de gezondheid van de maatschappij. Gaat een wereldwijde suikertaks er dan toch ooit van komen?
Al jarenlang wordt er onderzoek gedaan naar de invloed die een suikertaks heeft op de consumptie van suikerhoudende dranken en de volksgezondheid. Alleen al in de afgelopen vijf jaar verschenen er ruim 200 studies over de doelmatigheid van suikerbelasting. Bijna alle studies tonen aan dat er na de invoering van een suikertaks minder suikerhoudende drank wordt verkocht.
Vorige maand verscheen een nieuw onderzoek in het gezaghebbende Journal of the American Medical Association (JAMA). Onderzoekers van de Universiteit van Pennsylvania toonden aan dat de verkoop van frisdrank significant en substantieel afnam na het invoeren van de belasting op suikerhoudende drankjes. Een heel jaar lang verzamelden de onderzoekers de verkoopcijfers van 291 winkels in Philadelphia (met suikertaks) en Baltimore (zonder suikertaks). De verkoop van frisdrank in Philadelphia daalde met 38% ten opzichte van een jaar eerder, toen er nog geen suikertaks was ingevoerd.
Time vat het onderzoek samen en concludeert: "De onderzoeker noemt het invoeren van de suikertaks dan ook een ‘no-brainer’: mensen drinken minder frisdrank, het genereert inkomsten voor educatieve projecten en er wordt geld bespaard."
Suikerheffing
Een suikertaks is een heffing op (fris)dranken met een hoog gehalte aan toegevoegde suiker. De inkomsten kunnen bijvoorbeeld worden besteed aan bestrijding van gezondheidsrisico’s die de consumptie van grote hoeveelheden vloeibare suiker met zich meebrengt. Op iedere verkochte liter wordt, afhankelijk van het suikergehalte, een percentage belasting geheven waar de overheid algemene volksgezondheidsmaatregelen of, bijvoorbeeld, sportprogramma’s op basisscholen kan financieren. In Engeland leverde de invoering van de suikertaks in de eerste 7 maanden na invoering al 153,8 miljoen pond op, aldus de BBC.
In een aantal landen, waaronder Mexico, Engeland en Portugal is de suikertaks al ingevoerd. In deze landen betaal je sinds de invoering respectievelijk één peso, 24 pence of 16,4 eurocent meer voor een liter Coca-Cola regular. Ook sommige steden of staten in de Verenigde Staten kennen al een suikertaks. Berkeley (Californië) is de eerste stad die tot de maatregel overging waar de tax effectief bleek te werken; wel bleek een aantal consumenten een ritje te maken naar andere gemeenten voor hun flessen fris.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) pleit voor een suikertaks als een wereldwijde maatregel om de consumptie van suikerhoudende dranken in te perken.
'Netto voordeel'
Overmatige suikerconsumptie kan leiden tot allerlei welvaartsziektes waaronder diabetes, obesitas en hart- en vaatziekten. In Amerika worden de zorgkosten voor deze patiënten geschat op zo'n $17 à $23 miljard dollar per jaar, schrijft The New Food Economy; aan die kosten betalen ook gezonde burgers mee. Hetzelfde bericht citeert een recente wetenschappelijke analyse die de sociaaleconomische effecten van de suikertaks heeft doorgerekend. De economen berekenden dat de suikertaks een ’netto voordeel’ - meer voor- dan nadelen - oplevert voor de samenleving. Ze wogen de voordelen en nadelen tegen elkaar af en berekenden een optimum voor de heffing. Dat zou in de VS liggen op 1,5 cent per ounce (2,96 cl).
Tegenstanders
Maar de suikertaks heeft ook tegenstanders. Frisdrankproducten zijn – niet geheel verrassend – minder blij met de heffing. Consumenten moeten meer betalen voor hun producten, terwijl het hen geen compensatie voor dalende verkopen oplevert. Ook zijn er tegenstanders die menen dat een suikertaks een vorm van discriminatie is, omdat het mensen met een lage sociaaleconomische status zwaarder treft. Mensen met een krap budget zullen door de invoering van de suikertaks waarschijnlijk vaker de frisdrank (moeten) laten staan. Daardoor besparen ze op hun boodschappen én op hun zorgkosten, terwijl mensen met een dikke portemonnee daar zelf een keuze in mogen maken.
Dit artikel afdrukken
Vorige maand verscheen een nieuw onderzoek in het gezaghebbende Journal of the American Medical Association (JAMA). Onderzoekers van de Universiteit van Pennsylvania toonden aan dat de verkoop van frisdrank significant en substantieel afnam na het invoeren van de belasting op suikerhoudende drankjes. Een heel jaar lang verzamelden de onderzoekers de verkoopcijfers van 291 winkels in Philadelphia (met suikertaks) en Baltimore (zonder suikertaks). De verkoop van frisdrank in Philadelphia daalde met 38% ten opzichte van een jaar eerder, toen er nog geen suikertaks was ingevoerd.
Time vat het onderzoek samen en concludeert: "De onderzoeker noemt het invoeren van de suikertaks dan ook een ‘no-brainer’: mensen drinken minder frisdrank, het genereert inkomsten voor educatieve projecten en er wordt geld bespaard."
Suikerheffing
Een suikertaks is een heffing op (fris)dranken met een hoog gehalte aan toegevoegde suiker. De inkomsten kunnen bijvoorbeeld worden besteed aan bestrijding van gezondheidsrisico’s die de consumptie van grote hoeveelheden vloeibare suiker met zich meebrengt. Op iedere verkochte liter wordt, afhankelijk van het suikergehalte, een percentage belasting geheven waar de overheid algemene volksgezondheidsmaatregelen of, bijvoorbeeld, sportprogramma’s op basisscholen kan financieren. In Engeland leverde de invoering van de suikertaks in de eerste 7 maanden na invoering al 153,8 miljoen pond op, aldus de BBC.
In een aantal landen, waaronder Mexico, Engeland en Portugal is de suikertaks al ingevoerd. In deze landen betaal je sinds de invoering respectievelijk één peso, 24 pence of 16,4 eurocent meer voor een liter Coca-Cola regular. Ook sommige steden of staten in de Verenigde Staten kennen al een suikertaks. Berkeley (Californië) is de eerste stad die tot de maatregel overging waar de tax effectief bleek te werken; wel bleek een aantal consumenten een ritje te maken naar andere gemeenten voor hun flessen fris.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) pleit voor een suikertaks als een wereldwijde maatregel om de consumptie van suikerhoudende dranken in te perken.
'Netto voordeel'
Overmatige suikerconsumptie kan leiden tot allerlei welvaartsziektes waaronder diabetes, obesitas en hart- en vaatziekten. In Amerika worden de zorgkosten voor deze patiënten geschat op zo'n $17 à $23 miljard dollar per jaar, schrijft The New Food Economy; aan die kosten betalen ook gezonde burgers mee. Hetzelfde bericht citeert een recente wetenschappelijke analyse die de sociaaleconomische effecten van de suikertaks heeft doorgerekend. De economen berekenden dat de suikertaks een ’netto voordeel’ - meer voor- dan nadelen - oplevert voor de samenleving. Ze wogen de voordelen en nadelen tegen elkaar af en berekenden een optimum voor de heffing. Dat zou in de VS liggen op 1,5 cent per ounce (2,96 cl).
Tegenstanders
Maar de suikertaks heeft ook tegenstanders. Frisdrankproducten zijn – niet geheel verrassend – minder blij met de heffing. Consumenten moeten meer betalen voor hun producten, terwijl het hen geen compensatie voor dalende verkopen oplevert. Ook zijn er tegenstanders die menen dat een suikertaks een vorm van discriminatie is, omdat het mensen met een lage sociaaleconomische status zwaarder treft. Mensen met een krap budget zullen door de invoering van de suikertaks waarschijnlijk vaker de frisdrank (moeten) laten staan. Daardoor besparen ze op hun boodschappen én op hun zorgkosten, terwijl mensen met een dikke portemonnee daar zelf een keuze in mogen maken.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Waar wachten we op wordt gevraagd in de kop. Op dat de lobbyisten het opgeven. Maar eerst nog even het charme offensief van Coca Cola verduren: Don’t buy Coca-Cola if you don’t help us recycle. Heel Duurzaam en MVO Nederland laat het zich welgevallen. Als het niet zo triest was zou je er hartelijk om kunnen lachen.
Helpt dat nu echt? Coca Cola regular van 1,72 kost dan 1,96. Als je al merk-cola kocht zal dat niet veel uitmaken. 2e gratis nu bij Appie trouwens, inslaan die handel, blijft jaren goed!
En de goedkoopste cola gaat dan van 0,43 euro naar 0,59 euro. Zet weinig zoden aan de dijk gok ik, op de lange duur. Alleen de allerarmsten, hopelijk wordt dat dan een gezonde, slanke groep. Ook dat betwijfel ik, aangezien het hele eetpatroon telt.
Het meest interessante is dan nog als de tax daadwerkelijk ingezet gaat worden voor voorlichting op scholen, bedrijven, sportclubs, artsenbijeenkomsten etc over de voordelen van voedingsstofrijk voedsel.
Snel invoeren, zo'n tax, zou ik zeggen. Maar een wereldwijde tax lijkt me een illusie. Er bestaat nog geen enkele wereldwijde tax, dus wel opeens voor suiker?
Ook de EU kent nauwelijks belastingen (nu dragen lidstaten meen ik alleen een deel van hun BTW en invoerrechten af).
Kansrijker is een tax met een kopgroep van landen.
Ergerlijk dat het poldermodel in NL weer eens verlammend heeft gewerkt. Blokhuis wilde wel, maar liet zich aan banden leggen door FNLI en CBL. Zou aardig zijn als de VVD een zelfde draai maakt als bij het rekeningrijden, dan kan het nog wat worden.
Otto, leg eens uit: als een tax in VS effectief is gebleken, waarom dan niet in NL?
Wouter, wat is het verschil met een wereldwijde aanpak van - ik noem maar iets - klimaatverandering? Nou gaat dat ook niet makkelijk, maar toch.
Klimaatverandering is een bij uitstek mondiaal probleem: met een hoge CO2-emissie tast een land niet alleen zijn eigen klimaat aan, maar ook dat van alle andere andere landen. Daar is dus in principe een grond voor een mondiale CO2-tax. Toch is zo'n tax er niet.
Maar als in een land de suikerconsumptie te hoog wordt, tast dat alleen de gezondheid van de eigen bevolking (plus wat bezoekers) aan. Dus heb je geen case voor een mondiale tax. Die zal er waarschijnlijk niet komen. Elk land gaat zelf beslissen of het de suikerconsumptie wil terugdringen, en zo ja, met een tax of met een ander beleidsinstrument.
Kort gezegd: subsidiariteit.