De politiek moet zorgverzekeraars tot de orde roepen omdat de diëtist door hen financieel wordt uitgewoond. Als dat eenmaal gebeurt, kan een 4-stappenplan worden uitgevoerd. Opiniemaker en van-huis-uit diëtist Karine Hoenderdos schetst dat plan.
De zorgverzekeraars hebben veel macht en daar hebben eerstelijnspraktijken van paramedici enorm veel last van. Diëtisten krijgen contracten waar niet over te onderhandelen valt, de tarieven staan al jaren stil, de indirecte uren moeten ineens in je eigen tijd gebeuren en bij sommige zorgverzekeraars wordt het telefonisch consult niet meer vergoed. Het is onbegrijpelijk dat dit allemaal gebeurt in een tijd waarin steeds duidelijker wordt dat de diëtist zeer kostenbesparend en effectief is.
Heel veel hulde daarom voor de Actiegroep “Red de diëtist”. In zeer korte tijd hebben diëtisten gesproken met Zorgverzekeraars Nederland, zijn ze een petitie gestart, is de pers gehaald en is er een actieve Facebookgroep met 1600 leden van de grond getild. Gaan de doelen bereikt worden? Dat is helaas zeer de vraag. Maar het werd de hoogste tijd dat de diëtist (en de andere paramedici, zoals fysiotherapeuten en logopedisten) hun tanden laten zien.
In de Facebookgroep lees je schrijnende berichten hoe zorgverzekeraars met diëtisten communiceren als die brieven of klachten sturen. Het varieert van onverschillige standaardafwijzingen tot dreigende taal, en vaak wordt er van het kastje naar de muur gestuurd. Redenen voor sommige diëtisten om helemaal geen contracten met zorgverzekeraars meer te tekenen en zelfs ook om met hun praktijk te stoppen.
Maar stap 3 is dat de diëtist ook zichzelf moet gaan redden. Een vrije praktijk voeren betekent ook dat je ondernemer bent en dat je goed omgaat met de kansen en bedreigingen uit je omgeving. Ondernemen is vrijheid. Je bent geen slaaf van de zorgverzekeraar. Je kunt ervoor kiezen om niet te tekenen. Je kunt je takenpakket of cliënten aanpassen, je kunt andere producten gaan aanbieden, je specialiseren, fuseren zodat je wel kunt onderhandelen met zorgverzekeraars, je kunt samenwerken met andere zorgverleners, je kunt (en moet!) de effectiviteit van je handelen onderbouwen.
En ja, dat betekent inderdaad dat je sommige patiënten uit de lagere inkomensklassen niet meer (goed) kunt bedienen. Dat is stap 4: om dat in kaart te brengen en om de stem van de patiënt te laten horen. Want uiteindelijk ligt de werkelijke macht niet bij de zorgverzekeraar, maar bij zijn klanten.
Deze tekst verscheen recent op Nieuws voor Diëtisten. Foodlog vindt de discussie over de rol van de diëtist belangrijk omdat bedrijven hun rol lijken over te nemen. De vraag stelt zich of commercie en dieetadvies in één hand kunnen gaan.
Dit artikel afdrukken
Heel veel hulde daarom voor de Actiegroep “Red de diëtist”. In zeer korte tijd hebben diëtisten gesproken met Zorgverzekeraars Nederland, zijn ze een petitie gestart, is de pers gehaald en is er een actieve Facebookgroep met 1600 leden van de grond getild. Gaan de doelen bereikt worden? Dat is helaas zeer de vraag. Maar het werd de hoogste tijd dat de diëtist (en de andere paramedici, zoals fysiotherapeuten en logopedisten) hun tanden laten zien.
In de Facebookgroep lees je schrijnende berichten hoe zorgverzekeraars met diëtisten communiceren als die brieven of klachten sturen. Het varieert van onverschillige standaardafwijzingen tot dreigende taal, en vaak wordt er van het kastje naar de muur gestuurd. Redenen voor sommige diëtisten om helemaal geen contracten met zorgverzekeraars meer te tekenen en zelfs ook om met hun praktijk te stoppen.
En ja, dat betekent inderdaad dat je sommige patiënten uit de lagere inkomensklassen niet meer (goed) kunt bedienenEr wringt natuurlijk wel wat in de titel van de actiegroep (en daarvan is de actiegroep zich ook bewust). Want wie moet de diëtist nou eigenlijk redden? Is het de politiek, zijn het de zorgverzekeraars, zijn het onze patiënten? De politiek moet de zorgverzekeraars tot de orde roepen, dat lijkt me een eerste stap. En de zorgverzekeraars moeten niet alleen maar naar hun portemonnee luisteren, maar ook naar hun goed fatsoen, dat is stap 2.
Maar stap 3 is dat de diëtist ook zichzelf moet gaan redden. Een vrije praktijk voeren betekent ook dat je ondernemer bent en dat je goed omgaat met de kansen en bedreigingen uit je omgeving. Ondernemen is vrijheid. Je bent geen slaaf van de zorgverzekeraar. Je kunt ervoor kiezen om niet te tekenen. Je kunt je takenpakket of cliënten aanpassen, je kunt andere producten gaan aanbieden, je specialiseren, fuseren zodat je wel kunt onderhandelen met zorgverzekeraars, je kunt samenwerken met andere zorgverleners, je kunt (en moet!) de effectiviteit van je handelen onderbouwen.
En ja, dat betekent inderdaad dat je sommige patiënten uit de lagere inkomensklassen niet meer (goed) kunt bedienen. Dat is stap 4: om dat in kaart te brengen en om de stem van de patiënt te laten horen. Want uiteindelijk ligt de werkelijke macht niet bij de zorgverzekeraar, maar bij zijn klanten.
Deze tekst verscheen recent op Nieuws voor Diëtisten. Foodlog vindt de discussie over de rol van de diëtist belangrijk omdat bedrijven hun rol lijken over te nemen. De vraag stelt zich of commercie en dieetadvies in één hand kunnen gaan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De zorgverzekeraars afschaffen: dat mag hoger op de politieke agenda. De diëtisten zijn niet de enigen die in de verdrukking komen.
Specifiek voor de diëtisten: goed stuk van mw. Hoenderdos. Artsen moeten meer leren doorverwijzen en samenwerken denk ik. Leefstijl verbeteren is belangrijk, is een gedacht die breed wordt gedeeld, maar die nog veel meer in de praktijk (letterlijk en figuurlijk) gebracht kan worden. Diëtisten mogen misschien meer aan de weg timmeren, zorgen dat je niet om ze heen kunt? Ondersteund door wetenschappelijk onderzoek gericht op het bereiken van structurele resultaten, ook op de langere termijn?
Voor de lagere inkomensklassen kan ik begrijpen dat dit een probleem is.
Maar voor veel andere mensen geldt mijns inzien het volgende;
Als je auto stuk is, gaat ie gelijk naar de garage. Als je wasmachine stuk is, bel je een monteur. Maar als het jezelf mankeert, sja, wat doe je dan....
Wordt de diëtist (of psychiater of wat voor zorgaanbieder dan ook) niet of tekort vergoedt door de zorgverzekeraar dan denk ik dat er voor nog heel veel mensen wel een keuze is, en dat is gewoon zelf uit eigen zak te gaan betalen. Misschien dan maar het geld van een vliegvakantie besteden aan de diëtiste , ik noem maar wat. En, aan het genoemde uurloon te zien, is dat misschien nog wel lager dan je automonteur.
Maar ik benadruk nogmaals, voor mensen met een laag inkomen, dit toch wel lastig is, en mijn bovenstaande alinea dus niet opgaat.
Michel, hoeveel mensen in % van de bevolking vallen onder je laatste zin?
#3 Dick. Volgens het CBS heeft 1 op de 11 huishouden (221.000 huishoudens) een inkomen ónder de lage inkomensgrens. Dat is 1030 netto per maand voor een alleenstaande en 1930 per maand voor een gezin. Aangezien meer dan 60% van de Nederlanders een VMBO opleiding of lager heeft is gevoeglijk aan te nemen dat het inkomen van deze groep zeker onder modaal zal liggen. We praten dus over een meerderheid van de Nederlandse bevolking die toegang tot een diëtist ontzegd wordt. Qua statistiek juist het deel van de bevolking dat de meeste problemen heeft met overgewicht, zoals we keer op keer op foodlog kunnen lezen.
Dat is precies wat ik bedoelde te vragen: best veel. Dank Veronica.