Aan elf Afghanen is deze week een "saffraandiploma" uitgereikt. De gloednieuwe commandant van de Nederlandse strijdkrachten in Uruzgan nam de honneurs waar. De elf Afghanen gaan op hun beurt weer 125 andere Afghanen leren hoe je saffraan verbouwt.
Van de landbouw in Afghanistan was na vele jaren oorlog niets meer over. Om niet geheel te verhongeren, gingen de Afghanen papaver verbouwen. Van papaver kun je witte poedertjes maken die het op de zwarte markt heel goed doen. Dat vonden wij in het westen niet zo leuk.
We hebben dus deze oplossing gevonden. De Afghanen gaan saffraan verbouwen. Daar betalen we in het westen ook grof geld voor, maar dat geld stroomt in de kassa van de bovenwereld en dat vinden we dus niet erg. Ons probleem is prima opgelost en we kunnen achterover leunen in de wetenschap dat we die arme boeren ginds, die niet beter weten, op het rechte pad hebben gebracht.
Ga maar na: die boeren zijn nu net zo goed af als de Keniaanse boeren die onze peultjes kweken. In plaats van een schijntje te beuren van allerlei geboefte, beuren ze nu een schijntje van allerlei mensen met keurige witte boorden. En wij hebben het verbouwen van een arbeidsintensief en klimaatgevoelig luxegewas weer ergens ondergebracht waardoor we van een goede aanvoer verzekerd zijn.
Ooit deed Coca-Cola op die manier welzijnswerk op de Filippijnen. De daar verbouwde suiker werd door de gigant opgekocht. Coca-Cola was goedkoop uit en de lokale boeren verdienden er naar hun normen goed aan, en een mooi neveneffect was dat ze voor dat geld zelf ook Coca-Cola konden kopen. Op zeker moment begon Coca-Cola echter achteruit te boeren. Dat scheelde de aandeelhouders een paar centen en dat was niet fijn voor ze. Voor de boeren veranderde wel iets meer. De teelt waarop ze hun bedrijven mettertijd geheel hadden afgestemd, was ineens overbodig geworden.
In Afghanistan staat de bevolking er bepaald niet goed voor. Wij gingen er opbouwwerk doen. Je zou denken dat een goede manier om dat te bewerkstelligen is ervoor te zorgen dat lokale boeren gewassen gaan verbouwen om de lokale bevolking te voeden. Desnoods steek je daar in de eerste jaren wat subsidie in—dat valt in het niet bij de kosten van de vredesmissie. Uiteindelijk staat zo'n economie op eigen benen en heb je geïnvesteerd om het zelfbedruipend vermogen van een verwoest land weer op gang te brengen.
Maar dat doen we niet. We geven ze saffraan ter vervanging van de papavers. Dat vindt het westen lekker en het westen heeft geld. Het westen vindt heroïne ook lekker, maar heroïne is stout. En wat de plaatselijke bevolking , die met uitzondering van een paar saffraanboeren geen geld heeft, dan wel moet eten? Ja, sorry hoor, je kunt niet alles hebben. Als ze geen brood hebben, dan eten ze toch taartjes? Saffraantaartjes, wel te verstaan.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het lijkt erop dat je vindt dat ontwikkelingslanden (voor Afghanistan een nogal eufemistsich woord) geen luxeproducten zouden mogen verbouwen, maar alleen een interne markt mogen ontwikkelen. Dat is vooral raar om te willen voor Afghanistan, dat van oorsprong zijderoute is. Afghanen zouden niet in zijde hebben mogen handelen, omdat dat geen primaire behoefte is. Koffie zou dan elders ook niet meer mogen, waardoor de halve Derde-Wereld-economie zou instorten. Toerisme, nog zo'n Westerse luxe, zou ook niet meer mogen. Bloemen ook niet.
Ik heb het idee dat je Afghanistan volgens Noord-Koreaans model wilt opbouwen.
Nederland doet trouwens ook zijn best om een aantal scholen open te houden, ook voor meisjes, waardoor er in de verre toekomst iets van een gevorderde economie überhaupt mogelijk is.
@ GJ, ik had ergens gelezen dat de afghanen druiven gingen verbouwen om wijn te maken. Hoe sta je daar dan tegenover?
Saffraan is een kostbaar goedje dat onder meer in de Indiase, Perzische, Arabische keuken zeer veel gebruikt wordt. (kurkuma is de goedkope vervanger in veel gevallen). Dat is toch redelijk 'local'? Wat je daarnaast graag zou willen is dat ze al die verschillende soorten wilde knoflook die ze daar hebben koesteren. Gewoon voor de biodiversiteit en hun eigen plezier.
Onverwachte reacties. Wouter vdL meent in mij zelfs een voorstander van een Noordkoreaans model te ontwaren. Als het je bedoeling was me totaal te verbijsteren, dan is het je gelukt. Nou, wat antwoorden.
Ik vind absoluut niet dat ontwikkelingslanden geen luxeproducten zouden mogen verbouwen. Waar ik me wel aan stoor, is dat dit land waarvan de hele landbouw op zijn gat ligt, een luxeproduct gaat verbouwen zonder dat lokaal in de elementaire behoeften is voorzien. Ik zou dat nog niet zo erg vinden, als dat maar niet gebeurde op instigatie van westerlingen ter plaatse die daarmee in de eerste plaats op het oog hebben een westers probleem op te lossen. De boeren ter plaatse aanzetten om te onzen behoeve saffraan te verbouwen omdat daarmee net zoveel valt te verdienen als met papaver, is in mijn ogen twijfelachtig.
De vergelijking met de in zijde handelende Afghanen ten tijde van de Zijderoute loopt zo mank als wat. Te dien tijde was Afghanistan een welvarend land dat niet verstoken was van de meest elementaire zaken. Die zijdehandel ontstond bovendien zonder dat westerse kolonels zijdediploma's uitreikten met als primair doel westerse lokale (verslavings)problemen op te lossen.
Dat Nederland verder veel goed doet in Afghanistan, wil ik best aannemen, maar dit vind ik uiterst bedenkelijk. Nog net geen VOC.
Wat betreft die druiven om wijn te maken, Ailko: als ze dat uit eigen initiatief doen en niet onder druk van landen die hun eigen sociale problemen willen oplossen, is dat al iets. Al vind ik nog steeds dat als daar opbouwwerk gedaan moet worden, dat in de eerste plaats zou moeten behelzen dat het verbouwen van elementaire voedselgewassen moet worden aangemoedigd. Ik heb ook niet zo'n hoge pet op van ouders die dure plasma-tv's kopen terwijl hun kinderen nauwelijks te eten hebben.
En nee, Lizet: of saffraan een lokaal gewas is, is voor mijn stellingname niet relevant. Het is een kwestie van prioriteiten. En wat dat betreft kan die wilde knoflook ook nog wel even wachten. Tot ze iets noemenswaardigs hebben om daarmee op smaak te brengen, bijvoorbeeld.
Trouwens een vraag aan jullie drieën: wat vinden jullie ervan dat Keniaanse boeren, uiteraard geheel uit vrije wil, peultjes verbouwen voor export naar Nederland?