In een VPRO-serie over Frankrijk laat Wilfred de Bruijn zien hoe het land ervoor staat, zonder dat wij dat weten als we er op vakantie zijn. Gisteravond viel in de uitzending iets op: oliemaatschappij Elf koopt wijngaarden en akkers. Waarom?
Het ging op Foodlog het afgelopen jaar vaak over de Franse boerencrisis. Frankrijk is zover achtergebleven dat het grootste boerenland van Frankrijk failliet is en daar nauwelijks meer uit kan komen.
De boer als arbeider, de moderne horige
Wat er gebeurt, legde Wilfred de Bruijn gisteravond bij de VPRO bijna achteloos bloot. Elf, de grote Franse aan de staat gelieerde oliemaatschappij, investeert in het land dat in boerenhanden niet meer rendabel te krijgen valt. De Bruijn spreekt bij Chinon (Loire) met de ouders van een 'jonge' boer die in Parijs bij de TV zijn geld verdient en thuis truffeleiken plantte omdat je daar niets aan hoeft te doen om er wat geld aan te verdienen. In de Berry spreekt hij met een akkerbouwersgezin. Daar is te horen hoe realistische Franse boeren denken. Hun land wordt verkocht, zij worden weer horigen. Arbeiders, zeggen we tegenwoordig. Net zoals vroeger, toen je heren en hardwerkende lieden op het land had. Het gebeurt in de uitzending tussen minuut 20 en 25. Bekijk rustig de hele uitzending; dat is de moeite waard.
Aziatisch en Amerikaans kapitaal
De trend die zich voltrekt, schetste ik vorig jaar al eens naar aanleiding van een uitzending van Arte. Daarin werd ook al een uitstapje naar Frankrijk gemaakt. De Bruijn ziet Elf het Franse platteland in handen van de Chinezen spelen. Elf, de staat onder een dekmantel, koopt de akkers en verkoop ze door.
Het oosten van Europa en het gebied tussen Europa en Rusland zijn al die speelbal van het internationale Aziatische en Amerikaanse kapitaal. Ook in het Westen van Europa blijkt die trend begonnen. Dat kan ook niet anders, want de oude West-Europese landbouw kan niet meer tegen de wereld op.
Maar waarom is Europees kapitaal zo weinig geïnteresseerd?
Fotocredits: sceenshot uit de uitzending, VPRO
Dit artikel afdrukken
De boer als arbeider, de moderne horige
Wat er gebeurt, legde Wilfred de Bruijn gisteravond bij de VPRO bijna achteloos bloot. Elf, de grote Franse aan de staat gelieerde oliemaatschappij, investeert in het land dat in boerenhanden niet meer rendabel te krijgen valt. De Bruijn spreekt bij Chinon (Loire) met de ouders van een 'jonge' boer die in Parijs bij de TV zijn geld verdient en thuis truffeleiken plantte omdat je daar niets aan hoeft te doen om er wat geld aan te verdienen. In de Berry spreekt hij met een akkerbouwersgezin. Daar is te horen hoe realistische Franse boeren denken. Hun land wordt verkocht, zij worden weer horigen. Arbeiders, zeggen we tegenwoordig. Net zoals vroeger, toen je heren en hardwerkende lieden op het land had. Het gebeurt in de uitzending tussen minuut 20 en 25. Bekijk rustig de hele uitzending; dat is de moeite waard.
Aziatisch en Amerikaans kapitaal
De trend die zich voltrekt, schetste ik vorig jaar al eens naar aanleiding van een uitzending van Arte. Daarin werd ook al een uitstapje naar Frankrijk gemaakt. De Bruijn ziet Elf het Franse platteland in handen van de Chinezen spelen. Elf, de staat onder een dekmantel, koopt de akkers en verkoop ze door.
Het oosten van Europa en het gebied tussen Europa en Rusland zijn al die speelbal van het internationale Aziatische en Amerikaanse kapitaal. Ook in het Westen van Europa blijkt die trend begonnen. Dat kan ook niet anders, want de oude West-Europese landbouw kan niet meer tegen de wereld op.
Maar waarom is Europees kapitaal zo weinig geïnteresseerd?
Fotocredits: sceenshot uit de uitzending, VPRO
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Er werd gesuggereerd door een boer uit de omgeving daar dat Elf het de Chinezen in handel wil spelen. Dat moet ik nog zien of de Franse staat dat laat gebeuren. In mijn ogen zal dat een slechte situatie zijn. Op grote schaal mag dat niet gebeuren. Op kleine schaal wellicht wel. Omgekeerd moet dan ook mogelijk zijn. Dat wij grote lappen Chinese grond mogen kopen. Gelijk oversteken, qua kansen en mogelijkheden. Zo niet, dan mag het niet!.
Piet, en hoe gaat Frankrijk dat 'niet mogen laten gebeuren' financieren dan?
Het land heeft een tekort van heb ik jou daar en staat dichter bij Italië en Spanje dan wij durven denken.
Waar ik ook wel eens aan zit te denken, stel je voor dat een aantal oliesheiks, of Chinese tycoons, ipv wagenpark van Benzen, successievelijk alle grote europese kunst (de schilderijen van 50 miljoen en meer) op veilingen op gaan kopen, en daar bij hun in een woestijnmuseumpje of huiskamer opslaan, ja, vrije markt, maar het lijkt me dat daar toch ook weerstand tegen zal groeien. Maar mss ook niet, want onze lijdelijkheid lijkt bijna grenzenloos!
Als een goede Franse akkerbouwer die genoegen neemt met een minimale beloning zijn bedrijf niet kan voortzetten dan zou ik niet weten hoe een olieboer er wel geld aan kan verdienen. Die gaat er namelijk mensen op zetten die wel gewoon betaald moeten krijgen, volgens die in Frankrijk normale arbeidsvoorwaarden, met een werkweek van 34 uur en met 55 met pensioen. Hetzelfde geldt m.i. voor een Chinese investeerder, die overigens gelukkig gewoon grond mag kopen in Frankrijk. Het zou een mooie boel worden als de overheid ging bepalen dat dat niet mag omdat het een Chinees is.
Henric, het probleem is de afschrijving op materieel, cq. de intensiteit waarmee dat in eigendom kan worden gebruikt.