Volgens Sarah Tamburrini, die gespecialiseerd is in eetstoornissen, is een verstoorde relatie tot eten vrijwel altijd het gevolg van in de jonge jaren aangeleerd gedrag.
De fysieke en emotionele relatie die kinderen met voeding hebben, hangt sterk samen met de relatie die hun ouders met eten hebben. Ook het zelfvertrouwen en het beeld dat kinderen van hun eigen lichaam hebben, komt voort uit de houding die zij van hun ouders oppikken.
Tamburrini geeft ouders vier tips om een kind geen verstoord eetpatroon en lichaamsbeeld te laten ontwikkelen.
1. Je bent meer dan je lichaam
Vanaf een jaar of vijf worden kinderen zich bewust van hun lichaam en hoe ze eruit zien. Het is belangrijk de kinderen te leren dat ze meer zijn dan hun uiterlijk. Ouders moeten hierin een positief rolmodel zijn door zich niet negatief uit te laten over hun eigen lichaam of over het uiterlijk van andere mensen. Iedereen is mooi op zijn eigen manier, onafhankelijk van hoe iemand eruit ziet. Iedereen heeft creativiteit, sterkte punten en talenten. Moedig kinderen aan om die van zichzelf te ontdekken.
2. Er is geen ‘slecht’ eten
Door het labelen van bepaalde producten als ‘slecht’ of 'junk', gaat een kind zich ook slecht voelen als hij of zij dit eet. Zo kunnen ze het eten van iets 'slechts' gaan zien als het doen van iets stouts. Praat daarom neutraal over eten en creëer geen 'fout' eten.
3. Gezondheid is meer dan je gewicht
Gezondheid gaat verder dan je lichamelijke gezondheid. Gezondheid heeft ook spirituele en emotionele componenten. Zet af en toe de regels opzij en sta jezelf en je kind toe om iets te eten omdat het gewoon lekker is en niet omdat het je lichaam moet voeden. Leer het kind daarbij goed nadenken over waar het echt trek in heeft, voordat je laat zien wat de opties zijn. Zo leert het kind te luisteren naar het eigen lichaam en leert het tevens bewust te genieten van wat het lekker vindt zonder zich schuldig te voelen, waardoor het in het geniep gaat snoepen.
4. Koppel eten niet aan belonen of straffen
Leer je kind met problemen of hoogtepunten omgaan zonder die aan eten te koppelen. Praat over emoties en sus die niet met een koekje of snoep of beloon prestaties door iets leuks te gaan doen. Zo vermijd je het zogenaamde emotie-eten dat mensen op latere leeftijd blijven koppelen aan situaties van vreugde en verdriet.
Fotocredits: Happy child finds joy, Wikimedia
Dit artikel afdrukken
Tamburrini geeft ouders vier tips om een kind geen verstoord eetpatroon en lichaamsbeeld te laten ontwikkelen.
1. Je bent meer dan je lichaam
Vanaf een jaar of vijf worden kinderen zich bewust van hun lichaam en hoe ze eruit zien. Het is belangrijk de kinderen te leren dat ze meer zijn dan hun uiterlijk. Ouders moeten hierin een positief rolmodel zijn door zich niet negatief uit te laten over hun eigen lichaam of over het uiterlijk van andere mensen. Iedereen is mooi op zijn eigen manier, onafhankelijk van hoe iemand eruit ziet. Iedereen heeft creativiteit, sterkte punten en talenten. Moedig kinderen aan om die van zichzelf te ontdekken.
2. Er is geen ‘slecht’ eten
Door het labelen van bepaalde producten als ‘slecht’ of 'junk', gaat een kind zich ook slecht voelen als hij of zij dit eet. Zo kunnen ze het eten van iets 'slechts' gaan zien als het doen van iets stouts. Praat daarom neutraal over eten en creëer geen 'fout' eten.
3. Gezondheid is meer dan je gewicht
Gezondheid gaat verder dan je lichamelijke gezondheid. Gezondheid heeft ook spirituele en emotionele componenten. Zet af en toe de regels opzij en sta jezelf en je kind toe om iets te eten omdat het gewoon lekker is en niet omdat het je lichaam moet voeden. Leer het kind daarbij goed nadenken over waar het echt trek in heeft, voordat je laat zien wat de opties zijn. Zo leert het kind te luisteren naar het eigen lichaam en leert het tevens bewust te genieten van wat het lekker vindt zonder zich schuldig te voelen, waardoor het in het geniep gaat snoepen.
4. Koppel eten niet aan belonen of straffen
Leer je kind met problemen of hoogtepunten omgaan zonder die aan eten te koppelen. Praat over emoties en sus die niet met een koekje of snoep of beloon prestaties door iets leuks te gaan doen. Zo vermijd je het zogenaamde emotie-eten dat mensen op latere leeftijd blijven koppelen aan situaties van vreugde en verdriet.
Fotocredits: Happy child finds joy, Wikimedia
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Misschien al de 5de of 6de keer dat ik hiermee kom: in mijn 20 jaar werk in ontwikkelingslanden ben ik nooit kinderen tegengekomen die dezelfde lastige nukjes aan tafel vertoonden als nederlandse, en dat lag er niet aan omdat dat nooit in hongergebieden was. Ik denk toch dat dat gedrag niet primair met eten te maken heeft, maar met macht, met de eerste zelfstandigheid in een maatschappij die het op egalitariteit en consensus gegooid heeft, en niet meer op gehoorzaamheid en hierarchie. Luisteren naar je lichaam en bewust genieten? Ik geloof er niets van, is iets voor volwassenen! Nog iets: toetjes, koekjes, frisdranken en snoepjes waren in die landen onbekend bij de gewone man/vrouw! Ik zou wel eens willen weten trouwens hoe het bijv. in Italie of Roemenië is.
Het is Amerikaans advies, Dirk.
Ja, in het spoor van Dr. Spock die ineens massaal omhelsd werd bij ons.
Het belangrijkste advies is vergeten: vanaf het begin moet eten als een plezierig, sociaal gebeuren worden gepresenteerd, waarbij ieder wat en hoeveel hij wil van een gezond en gevarieerd aanbod. Zonder dwang, straf en beloning. De ouders bepalen het aanbod, het kind bepaald wat, hoeveel en liefst ook wanneer. En het aanbod is vanaf de eerste hap bij voorkeur herkenbaar voedsel dat het kind zelf kan vastpakken en eten.
Dwang, straf en beloning maakt van eten en voedsel een machtsmiddel in een machtsstrijd die ouders hoe dan ook al verliezen op het moment dat die begint. Dit geldt overigens ook voor slapen.
In wat wij ''ontwikkelingslanden'' en ''primitievere culturen'' nemen liggen ouders onder tafel van het lachen als ze horen dat de grootste problemen die westerse ouders hebben over het slaap- en eetgedrag van hun kinderen gaan.
@Gonneke: het is niet te hopen dat bij de inburgeringscursussen dat gedrag en de opvoeding eromheen ook aangeleerd en geexamineerd wordt! Andersom zou logischer zijn! Over dat zelf vastpakken: daar meegemaakt dat een engelse dame een moeder van een peuter een schuivertje voor zijn verjaardag gaf (zelf ook mee opgevoed, maar nooit meer gezien), die moeder kreeg ook de slappe lach toen ze hoorde waar het voor was, want kinderen en volwassenen eten daar gewoon met hun handen (behalve de soep en de pap).