Volgens de Europese Commissie is een wettelijke limiet op transvetten de beste manier om de gezondheid van Europese consumenten te beschermen.
Dat blijkt uit een deze week gepubliceerd rapport over transvetten in het voedsel en voedingspatroon van Europeanen.
Het Joint Research Centre van de EU baseert zich op literatuur- en data-onderzoek. Daarnaast heeft het nationale autoriteiten en relevante stakeholders geraadpleegd. Zo stelde de EC vast hoe het zit met de aanwezigheid van transvetten in het voedingspatroon van Europeanen en kwam de Commissie met een voorstel om de consumptie van transvetten verder terug te dringen.
Verkrijgbaarheid en consumptie
Uit een eerder JRC rapport, Trans fatty acids in Europe: where do we stand blijkt dat de meeste voedingsmiddelen in de EU minder dan 2 gram transvet per 100 gram vet bevatten. Dat is in lijn met de limiet die sommige EU lidstaten nu al hanteren. Uit het rapport blijkt echter ook dat er nog altijd voedingsmiddelen met meer transvetten verkrijgbaar zijn in een aantal lidstaten.
De gemiddelde inname van transvetten door Europese consumenten blijft onder de 1% van de dagelijkse energie-inname, constateert het rapport. Er zijn echter subgroepen aan te wijzen die deze aanbevolen maximum hoeveelheid overschrijden. Zij lopen dus het risico teveel transvetten binnen te krijgen, zolang deze op de interne markt te koop zijn en de Europese regelgeving niet in richtlijnen voor labeling voorziet.
Voorgestelde beleidsmaatregelen
Het rapport neemt drie beleidsopties onder de loep. De EU zou vermelding van transvetten op het etiket verplicht kunnen stellen. De huidige vermeldingen van transvetten op etiketten blijken moeilijk te begrijpen voor consumenten en maken het moeilijker gezonde keuzes te maken. Een andere optie is vrijwillige zelfregulering door de industrie om de hoeveelheid transvetten te beperken. De keerzijde daarvan is dat het er maar van afhangt hoeveel producenten mee doen en hoeveel producten er onder zouden vallen. De laatste optie is het wettelijk beperken van de hoeveelheid transvetten in voedingsmiddelen. Die maatregel lijkt in termen van volksgezondheid, consumentenbescherming en compatibiliteit met de gemeenschappelijke markt het meest effectief en het minst belastend voor voedingsproducenten.
De Europese Commissie start op korte termijn een publieke consultatie en verder onderzoek hoe de verplichtende maatregel ingevoerd zou kunnen worden.
Fotocredits: 'Trans Fats', Phlebotomy Tech
Dit artikel afdrukken
Het Joint Research Centre van de EU baseert zich op literatuur- en data-onderzoek. Daarnaast heeft het nationale autoriteiten en relevante stakeholders geraadpleegd. Zo stelde de EC vast hoe het zit met de aanwezigheid van transvetten in het voedingspatroon van Europeanen en kwam de Commissie met een voorstel om de consumptie van transvetten verder terug te dringen.
Verkrijgbaarheid en consumptie
Uit een eerder JRC rapport, Trans fatty acids in Europe: where do we stand blijkt dat de meeste voedingsmiddelen in de EU minder dan 2 gram transvet per 100 gram vet bevatten. Dat is in lijn met de limiet die sommige EU lidstaten nu al hanteren. Uit het rapport blijkt echter ook dat er nog altijd voedingsmiddelen met meer transvetten verkrijgbaar zijn in een aantal lidstaten.
De gemiddelde inname van transvetten door Europese consumenten blijft onder de 1% van de dagelijkse energie-inname, constateert het rapport. Er zijn echter subgroepen aan te wijzen die deze aanbevolen maximum hoeveelheid overschrijden. Zij lopen dus het risico teveel transvetten binnen te krijgen, zolang deze op de interne markt te koop zijn en de Europese regelgeving niet in richtlijnen voor labeling voorziet.
Voorgestelde beleidsmaatregelen
Het rapport neemt drie beleidsopties onder de loep. De EU zou vermelding van transvetten op het etiket verplicht kunnen stellen. De huidige vermeldingen van transvetten op etiketten blijken moeilijk te begrijpen voor consumenten en maken het moeilijker gezonde keuzes te maken. Een andere optie is vrijwillige zelfregulering door de industrie om de hoeveelheid transvetten te beperken. De keerzijde daarvan is dat het er maar van afhangt hoeveel producenten mee doen en hoeveel producten er onder zouden vallen. De laatste optie is het wettelijk beperken van de hoeveelheid transvetten in voedingsmiddelen. Die maatregel lijkt in termen van volksgezondheid, consumentenbescherming en compatibiliteit met de gemeenschappelijke markt het meest effectief en het minst belastend voor voedingsproducenten.
De Europese Commissie start op korte termijn een publieke consultatie en verder onderzoek hoe de verplichtende maatregel ingevoerd zou kunnen worden.
Fotocredits: 'Trans Fats', Phlebotomy Tech
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Op alle goedkope chocolade producten, bv van de IKEA, zou op het etiket uitdrukkelijk vermeld moeten staan hoeveel transvetten erin zitten.
Als ik naar het grafiekje kijk valt me 1 ding op!
Hartfalen komt vooral voor in de noord-oost Europese landen!
Dan denk ik, is hier ook een correlatie met genetica te vinden?
Of anders gevraagd; gaan Spanjaarden die in Finland wonen ook een groter risico lopen?
Weer frituren in ossewit i.p.v. In zonnebloemolie?
In paragraaf 6.2 van het rapport geeft de Commissie aan waarom verplichte etikettering in haar ogen geen adequaat instrument is. Ik vraag mij daarbij af waarom men suikers, verzadigde vetzuren en zout wel verplicht laat etiketteren en transvetzuren niet. Men geeft o.a. als argument dat op onverpakte producten geen etiket zit; dat geldt voor deze voedingsstoffen net zo goed. Omgekeerd kun je dus ook redeneren: als voor transvetzuren een limiet wordt overwogen (in plaats van verplichte etikettering), waarom dan voor suikers en zout niet?
Overigens: in de huidige wetgeving is etikettering van de hoeveelheid transvetzuren zelfs verboden.
Zo dat werd eens tijd, zeg. De industrie heeft laten zien dat ze zichzelf qua gezondheid niet kan reguleren, helaas dus wettelijke normen nodig.
#4: waarom staat er op AH producten dan hoeveel transvetten er in zitten?
#2: er is een correlatie tussen hartklachten en weinig zonneschijn, zou dat het (deels) verklaren?