Een maandagmorgen en een mooie discussie.
Naar aanleiding van Marco's vraag of Nederland geen voorbeeld zou moeten nemen aan Foodplay's smaaklessen, barste hier gisteren een schitterende discussie los. Ik trek hem even naar boven, want hij is belangrijk genoeg.
Wouter Klootwijk reageert zojuist heel 'plas-tisch': waarom smaakles, is er dan ook zoiets als plasles? Korter kun je dat punt bijna niet maken.
Je krijgt alleen les in iets wat je moeder of je vader je niet leert. Wiskunde bijvoorbeeld, of scheikunde. Plassen niet. Eten ook niet. En toch willen we opeens dat onze kinderen leren eten en proeven op school. Waarom?
Educatie of 'les' - de overdracht van praktische routines en theoretische kennis, van het zo-'doen'-en-'denken'-we-hier - is grofweg te verdelen in wat je moeder (of vader, of je hele familie en vrienden en ....) je wel leren in het dagelijks leven (spelenderwijs) en wat niet (in de bankjes), cq. wat NIET MEER.
Daarom moet Klootwijk's vraag een beetje worden aangescherpt: krijgen kinderen geen 'smaakles' (= opvoeding) meer van moe? En zo nee, moet het daar dan niet zo snel mogelijk weer naar toe?
Van de ballorige weeromstuit zou bovendien de vraag gesteld moeten worden: is er misschien ook reden om plassen en slapen een plek te geven in het onderwijs nu kinderen tegenwoordig te lang onzindelijk blijven of slapeloos blijken?
In feite constateert Klootwijk dat ouders uit hun verantwoordelijkheid worden ontzet. In je achterhoofd zie je er een bijna onverholen middelvinger bij in de lucht. Wat hem betreft moet de conclusie zijn: breng de opvoeding dan terug naar moe en het dagelijks leven. Niet naar school, dat is een denkfout.
Wat ik me nou afvraag: waarom gaat het precies omgekeerd?
Wat zegt dat over de manier waarop we over onszelf en onze kinderen denken?
Dit artikel afdrukken
Naar aanleiding van Marco's vraag of Nederland geen voorbeeld zou moeten nemen aan Foodplay's smaaklessen, barste hier gisteren een schitterende discussie los. Ik trek hem even naar boven, want hij is belangrijk genoeg.
Wouter Klootwijk reageert zojuist heel 'plas-tisch': waarom smaakles, is er dan ook zoiets als plasles? Korter kun je dat punt bijna niet maken.
Je krijgt alleen les in iets wat je moeder of je vader je niet leert. Wiskunde bijvoorbeeld, of scheikunde. Plassen niet. Eten ook niet. En toch willen we opeens dat onze kinderen leren eten en proeven op school. Waarom?
Educatie of 'les' - de overdracht van praktische routines en theoretische kennis, van het zo-'doen'-en-'denken'-we-hier - is grofweg te verdelen in wat je moeder (of vader, of je hele familie en vrienden en ....) je wel leren in het dagelijks leven (spelenderwijs) en wat niet (in de bankjes), cq. wat NIET MEER.
Daarom moet Klootwijk's vraag een beetje worden aangescherpt: krijgen kinderen geen 'smaakles' (= opvoeding) meer van moe? En zo nee, moet het daar dan niet zo snel mogelijk weer naar toe?
Van de ballorige weeromstuit zou bovendien de vraag gesteld moeten worden: is er misschien ook reden om plassen en slapen een plek te geven in het onderwijs nu kinderen tegenwoordig te lang onzindelijk blijven of slapeloos blijken?
In feite constateert Klootwijk dat ouders uit hun verantwoordelijkheid worden ontzet. In je achterhoofd zie je er een bijna onverholen middelvinger bij in de lucht. Wat hem betreft moet de conclusie zijn: breng de opvoeding dan terug naar moe en het dagelijks leven. Niet naar school, dat is een denkfout.
Wat ik me nou afvraag: waarom gaat het precies omgekeerd?
Wat zegt dat over de manier waarop we over onszelf en onze kinderen denken?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
OK, gaan we hier verder.
De smaak van jonge kinderen is nog niet zo goed ontwikkeld, pas als ze rond een jaar of 12 zijn proeven ze net zo goed als volwassenen. Moedermelk is zoet en daarom wordt wel gedacht dat kinderen daar een voorkeur voor hebben.
Het belangrijkste is dat je eetGEDRAGlessen geeft denk ik. Fruit eten, zelf maken van eten en goede ingredienten. De smaak komt later.
Het antwoord ligt natuurlijk niet bij de kinderen, maar bij de ouders. het is een trend dat ouders steeds meer verantwoordelijkheid afwentelen op het onderwijs. Moet de school wellevendheidslessen organiseren?
Hier (België) durven ouders al eens te klagen over het feit dat kinderen op school "slecht worden opgevoed". Vroeger werd je van school gestuurd naar je ouders, in geval van wangedrag.
Maar ouders krijgen ook wel dramatisch veel signalen van de commerciele buitenwereld, dat hun kindje er ernstig aan toe is als het niet alle dagen wat van de overvloed aan medicijnen eet uit de supermarkt.
Hoe bedoel ik?
Van Davitamon tot Danoontje en van het Voedingscentrum tot Liga en Lu. Gezonde mayonaise (hoeraatje voor het Voedingscentrum), vitamientjes met zoete sinaasappelsmaak, mierzoete Danoontjes waar je kind slim en sterk van wordt, verantwoorde koekjes om mee naar school te nemen, beter dan een boterham. Het is veel moeilijker geworden om de eigenwijze ouders uit te hangen. Je kunt je bijna niet meer verdedingen tegen de (bedrieglijke!) overweldigende gezondmarketing. Al helemaal niet als je niet zo lang doorleerde.
Ik kan me vinden in Nick's standpunt. Uit eigen ervaring weet ik dat er een gepingpong is van opvoedingstaken tussen huis en school. Enerzijds laten ouders steeds meer aan school over wegens tijdsgebrek (en ouderlijke onmacht imho), anderszijds verlangen scholen steeds meer ondersteuning van huis - als je als ouder je kroost niet behoorlijk vanuit huis meehelpt en begeleidt, hebben ze zo een achterstand op school te pakken. Let wel : dat geldt al voor de 'traditonele' schoolvakken, laat staan voor wat er nog naast komt - en niemand rekent smaaklessen als standaard-curriculum.
Anderszijds : wat is er mis met het aloude 'met de pot mee-eten' ; en wel van het prille begin af ? Mevrouw van Dijk en ondergetekende waren (eh, zijn nog) wreed als letterlijke opvoeders : Danoontje ? Yoghurt kan je krijgen - of kwark, of biogarde (zo zijn we dan wel). Maar zonder suiker. Punt. Kinderen zijn pragmatisch genoeg om te beseffen dat zeuren niet helpt als een ouder voet bij stuk houdt.
Jurgen:
Zijn de smaakorganen van kinderen werkelijk zo slecht ontwikkeld ? Ik heb niet die ervaring. Kinderen kunnen eng goed onderscheid maken tussen voedingsmiddelen als ze zich er maar voor interesseren. Geef gejunkvoedde kinderen maar een bio-snoepgoed : wedden dat ze zich kokhalzend bij je beklagen ? (ik hoop dat het andersom trouwens ook zo is, maar experimenteer niet teveel op levende wezens ...;-)
En waar moeten die arme leraren hun lessen dan op baseren?
Het zijn ook geen supermensen: Goede voeding volgens de inzichten van eenieder + Kosjer, hallal, vegetarisch, + alle ander fads waar ze rekening moeten mee houden? Geen beginnen aan.
Ieder gezin zijn eigen regels!