De Engelse labeloorlog woedt voort. De voedingsindustrie daar wil geen stoplichtjes: te simplistisch. In Nederland zijn ze juist voor de nóg simplistischer IKB- en Gezonde Keuze labels ). De discussie hier vorige week liet zien dat de Nederlandstalige culi-intello ten aanzien van labelinformatie helemaal aan de kant van de Engelse industrie staat.
Ik ook trouwens. Daarom vielen mij gisteren op foodnavigator.com twee prachtige zinnen op: "The Food Safety Authority's traffic light system rates each product as high (red light), medium (amber light) or low (green light) in the four key nutrients (fat, saturated fat, salt and sugar), is used by firms including Sainsbury's, Waitrose, the Co-Op, Marks and Spencer and Asda.
However, some of the UK's biggest food manufacturers including Danone, Kellogg's, Kraft, Nestle and PepsiCo and retailers Tesco and Morrisons argue that, while the Guideline Daily Amounts' scheme is criticised for being too complicated, the FSA's traffic light labelling scheme is far too simplistic."
Geen dombo's dus in Engeland. Jammer alleen dat het National Heart Forum (NHF) kiest voor het simpele systeem. Reden: de uitgebreide labels "can mislead and confuse consumers trying to choose healthier foods when they are shopping". Toch dombo's dus. Natuurlijk is er een reden om het zo te stellen. De NHF zegt dat fabrikanten de boel misleiden door verwarrende additionele reclame teksten op de verpakking en andere trucs.
Simplex of complex. Het lijkt erop dat het niet uitmaakt of je door de hond of de kat gebeten wordt.
Toch word ik liever door de kat van het ingewikkelde label gebeten. Zo kun je tenminste nog eens een gerichte vraag stellen aan zo'n fabrikant. Of even stilstaan bij wat er in je k&k soepje zit.
Je zou er bijna iets gemeens van gaan denken: zou die handige Nederlandse industrie dáárom voor het totaal versimpelde IKB-label zijn?
Dit artikel afdrukken
Ik ook trouwens. Daarom vielen mij gisteren op foodnavigator.com twee prachtige zinnen op: "The Food Safety Authority's traffic light system rates each product as high (red light), medium (amber light) or low (green light) in the four key nutrients (fat, saturated fat, salt and sugar), is used by firms including Sainsbury's, Waitrose, the Co-Op, Marks and Spencer and Asda.
However, some of the UK's biggest food manufacturers including Danone, Kellogg's, Kraft, Nestle and PepsiCo and retailers Tesco and Morrisons argue that, while the Guideline Daily Amounts' scheme is criticised for being too complicated, the FSA's traffic light labelling scheme is far too simplistic."
Geen dombo's dus in Engeland. Jammer alleen dat het National Heart Forum (NHF) kiest voor het simpele systeem. Reden: de uitgebreide labels "can mislead and confuse consumers trying to choose healthier foods when they are shopping". Toch dombo's dus. Natuurlijk is er een reden om het zo te stellen. De NHF zegt dat fabrikanten de boel misleiden door verwarrende additionele reclame teksten op de verpakking en andere trucs.
Simplex of complex. Het lijkt erop dat het niet uitmaakt of je door de hond of de kat gebeten wordt.
Toch word ik liever door de kat van het ingewikkelde label gebeten. Zo kun je tenminste nog eens een gerichte vraag stellen aan zo'n fabrikant. Of even stilstaan bij wat er in je k&k soepje zit.
Je zou er bijna iets gemeens van gaan denken: zou die handige Nederlandse industrie dáárom voor het totaal versimpelde IKB-label zijn?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het NHF legt natuurlijk wel de vinger op de zere plek: naast de ingrediëntendeclaratie hebben producenten alle ruimte om in woord en beeld allerlei claims op de consument los te laten die niet gereguleerd zijn--zo lang ze maar de waarheid vertellen. Dat verbieden wordt erg moeilijk te vervatten in regelgeving. Een claim als "25% minder vet!" is waar; het zegt niet maar suggereert wel dat het product daarmee gezond is.
Kijk je dan naar de ingrediëntendeclaratie van die pindakaas (want inderdaad, die had ik er maar weer even bij genomen), dan zie je ook daarin een tekortkoming: kennelijk kom je ermee weg om glucosestroop maar voor 12,5% als suikers aan te merken. Daar lijkt me een overduidelijk gat in de regelgeving te zitten dat kan en moet worden gedicht. Gebeurt dat niet, dan is zo'n gedetailleerd ("ingewikkeld") etiket eigenlijk weinig waard.
Weet je wat ik een goed idee zou vinden? Een verplichte vermelding "bevat toegevoegde suikers", in een behoorlijk groot lettertype vóór op de verpakking. Wie lobbyet er mee?
Gerrit-Jan, en daarmee leg jij waarschijnlijk de vinger op de echte zere plek. Niet vet, maar suiker én niet meer bewegen zouden wel eens de grote boosdoeners van onze eettijd kunnen zijn. Toegevoegde suikers om voedingsproducten geaccepteerd te krijgen zijn een pest. Vet weglaten versterkt dat, want daarom moesten de delen suiker en zout omhoog (kwestie van smaakversterking).
Lobbyen? Ja, maar vooral op een schrijvende en onderhoudende manier. Ik heb weinig vertrouwen in de wetsmakers, meer in het publiek en het beinvloeden van de opinie. Daar luistert nl. op een gegeven moment juist een politicus naar én het creëert tenminste meteen wat genuanceerd begrip 'onder de mensen'.
Ach wat een armoe! Hoe moet het dan met mijn potje aardbeienjam?
Laten we nu niet met zijn allen fobisch worden voor suiker. Het is inderdaad waar dat vet in producten vervangen door suiker vaak niet leidt tot minder calorieen in een product (chocomel en halfvolle chocomel van Nutricia is een mooi voorbeeld). Maar hoe snel de suikers naar je cellen 'schieten' is vooral afhankelijk van wat je verder eet. (Diabetespatienten mogen volgens de meest recente onderzoeken bijvoorbeeld gewoon weer suiker eten.) Een gemiddeld dik en inactief lichaam kan bijvoorbeeld ook nauwelijks overweg met een overschot aan vet.
En wat dat betreft ben ik het met Dick eens. Zorg voor een goed eetpatroon en zorg voor voldoende beweging. Een vetfobie is waanzin maar een suikerfobie ook.
Er was laatst trouwens een ingezonden brief in de Volkskrant van een mevrouw die ons waarschuwde voor verdikkingsmiddelen. Daar zouden we pas dik van worden!
Yneke, ik ben niet fobisch voor suiker. Het hangt er echter wel vanaf wat voor suiker. De suiker in jouw potje aardbeienjam is een disaccharide. Hoe snel die door de cellen wordt opgenomen, is inderdaad afhankelijk van wat je verder eet: die moet namelijk afgebroken worden.
De toegevoegde suikers in veel moderne industriële voedingsproducten zitten echter in glucosestroop. Daarin zitten veel monosacchariden, koolhydraten die al helemaal verteerd zijn en ontsnappen aan de regulering door je eigen spijsverteringsprocessen (het glycoceenmetabolisme). Die zijn echt heel eng.
In de huidige trend naar gezonde voeding lijkt alle aandacht wel naar vet te gaan. Daarop wordt dan ook door allerlei voedingsfabrikanten handig ingespeeld. Ze maken minder vette producten, maar "vergeten" erbij te vermelden wat ze ervoor in de plaats doen: suiker. En zo krijgt een consument van voorverpakt voedsel (een steeds groter deel van de bevolking) dus dagelijks ongemerkt bakken suiker binnen. Véél meer dan met die één of twee boterhammetjes met aardbeienjam.
Natuurlijk hoort suiker evenmin als vet per definitie in het verdomhoekje. Maar het is natuurlijk wel compleet idioot als we vet uit producten gaan halen (vooral als dat onverzadigd vet van bijvoorbeeld arachide-olie is) en daarvoor in de plaats suikers gaan toevoegen (vooral als dat in de vorm van monosacchariden zoals glucose en fructose is). In jam hoort suiker. Maar in soep, mayonaise, pindakaas en verkensvlees toch zeker niet?