Lees ook
image
echte wilde tomaten, uit Zuid-Amerika

Een aantal maanden geleden mocht ik mij boos maken over het 'gezonde keuze'-kwaliteitsmerk van AH dat wij, aldus de tv reclame, moesten kiezen, hetgeen taalkundig en inhoudelijk onmogelijk is.

Ik dacht nog: misschien heeft iemand mijn stuk gelezen die nu wat voorzichtiger geworden is met zijn talige afscheidingen. Maar nee: wij mogen ons in de groentenschap nu verheugen in wilde tomaten ,hier reeds uitvoerig besproken maar nog niet voldoende naar mijn smaak.

Op de foto bij de tekst van Dick zien we een bakje met een assortie van tomaten in verschillende kleuren en vormen, met inderdaad daarop de sticker 'Wilde tomaten'.

Beste Albert Heijn tekstschrijver, waar zit u met uw gedachten??? Wilde tomaten kunnen we, als we geluk hebben, in land van oorsprong Mexico vinden en wellicht in Peru, maar om iets uit de kassen of velden van een Europees land 'wild' te noemen, wat bovendien later in een supermarktschap terecht komt, dat is toch wel al te dol.

Is mijnheer tekstschrijver soms net van vakantie terug en ziet hij de ranken met rijpe tomaten nog voor zijn geestesoog vliegen? Wat is er nu zieliger dan gedeeltelijk onrijpe tomaten in zo'n polyethyleenbakje te zien liggen met de sticker 'wild' op hun hoofd? Alleen een geslachte batterijkip met de sticker 'scharrelkip' op zijn rug.

Nee, bij AH hebben ze geen kaas gegeten van tomaten, niemand heeft daar op de betreffende afdeling ooit een volkstuintje gehad of zelfs een balkontuintje, waar je uitstekend tomaten kunt kweken. Als je dat een keer gedaan hebt, dan weet je dat tegen het eind van het seizoen(eind augustus tot eind oktober) de grootste groeikracht uit de tomatenplant is en de vruchten kleiner blijven. Onderin zitten de grote, rijpe tomaten met de correcte vorm, maar bovenin, waar de vruchtzetting laat plaats vond, gaat het wel eens mis.

Deze semi-rijpe of afwijkend gevormde tomaten worden ook wel eens half groen geoogst, omdat ze dan lekker zijn in de chutney. Maar 'wild' kun je zulke vruchten met de beste wil van de wereld niet noemen. Ik denk dat echter in de grijze hersens van de tekstmakers zo'n rare verzameling vormen en kleuren (vooral de geel/groen gestreept is zéér wild!) de essentie van wildigheid is. Langwerpig, rond, groot, klein, gestreept, rood, rood/donker, nuja, zijn dat even wilde tomaten! Mijnheer of wellicht mevrouw tekstschrijver kent, als we geluk hebben, alleen trostomaten of soeptomaten, of de idee 'tomaat': rond en rood.

Niets daarvan, het zijn resttomaten, de laatste producten van Moeder Aarde voor de herfst. Niet 'rest' in de zin van 'bijna rot', maar van 'einde reeks'. Maar ja, verkoop dat maar eens aan je nuffige klanten. Dus bedacht de tekstschrijver, in een laatste opwelling van creativiteit voor zijn winterslaap, 'Wilde Tomaten'. Ik hoop dat ze straks liggen spartelen op uw bord, keet maken in de keuken en haasje over spelen in uw koelkast.

Alleen: wilde tomaten bestaan hier niet, als u dat maar even wilt onthouden.
Dit artikel afdrukken