1 min
"Genoeg is genoeg!" riep vereniging Natuurmonumenten onlangs uit, aldus de NRC. Voor alle 110 duizend hectare waar Natuurmonumenten verantwoordelijk voor is geldt voortaan een strak regime. De mens is gewoonweg té dominant geworden, ten koste van de zadelsprinkhaan, de geelgors en de boomleeuwerik.
Een trouwshoot in de natuur? Dat kost je zes weken wachttijd en €50. Bootcamp in het bos? Idem dito. Honden uitlaten? Niet meer dan 3 per begeleider.
De Nederlandse postzegelnatuur is te klein voor al die mensen die haar naar believen willen gebruiken als vrij domein waar je kunt dwalen, verkennen en ontdekken. De vele honden jagen zwijnen, dassen, broedvogels én mensen de stuipen op het lijf, aldus de NRC. Al die sportievelingen laten zakken vol power bar-wikkels achter, om over een grote boodschap maar niet te spreken en uitgestrooide as belast de kwetsbaarste natuur nog eens extra. Natuurmonumenten stelt er paal en perk aan, met boetes van minimaal €110 voor sportclubjes of beroepsfotografen die ten onrechte geen toestemming vragen.
Dat klinkt ambitieus. Nederland vindt natuur belangrijk.
Nu de werkelijkheid.
Bovenstaande foto is gemaakt op een plek die 3 jaar geleden nog bos was. Pal tegen een natuurgebied aan in Ede op de Veluwe verrijzen 4 woonwijken. Tot flats aan toe. Nog steeds lopen er hazen heel natuurinclusief in mijn woonwijk. Zij woonden daar immers al en waren niet al te schuw. Lang zullen ze het niet meer maken door al het autoverkeer en de grote aantallen mensen en hun honden. Het bos - dat de Sysselt heet - is inmiddels net een wandelpark; er zijn nooit niet minstens 3 of 4 groepjes wandelaars die je storen als je van de natuur wilt genieten. Natuurmonumenten gaat handhaven, terwijl de mensen en hun honden het Natura 2000 bos al hoog en breed hebben overgenomen. De dieren zijn net als de hazen het haasje. De schone schijn van natuurbeleid en handhaving is natuurlijk prachtig. Dat dan weer wel.
NB: De Sysselt wordt beheerd door Geldersch Landschap & Kastelen; wat mij betreft een zusterorganisatie van Natuurmonumenten en daarom een vergelijkbaar geval.
Dit artikel afdrukken
De Nederlandse postzegelnatuur is te klein voor al die mensen die haar naar believen willen gebruiken als vrij domein waar je kunt dwalen, verkennen en ontdekken. De vele honden jagen zwijnen, dassen, broedvogels én mensen de stuipen op het lijf, aldus de NRC. Al die sportievelingen laten zakken vol power bar-wikkels achter, om over een grote boodschap maar niet te spreken en uitgestrooide as belast de kwetsbaarste natuur nog eens extra. Natuurmonumenten stelt er paal en perk aan, met boetes van minimaal €110 voor sportclubjes of beroepsfotografen die ten onrechte geen toestemming vragen.
De schone schijn van natuurbeleid en handhaving is natuurlijk prachtigEn hoe gaat Natuurmonumenten de nieuwe regels handhaven? De vereniging beschikt over 65 boswachters met boa-bevoegdheden, ofwel één boa per 17 vierkante kilometer. "Politietje spelen is ons doel ook niet”, zegt woordvoerder Naomi Persoon in de krant. Wel het beschermen van de kwetsbare natuur, waar ook die zadelsprinkhaan, geelgors en boomleeuwerik deel van uitmaken, tegen die grote vijand: de mens.
Dat klinkt ambitieus. Nederland vindt natuur belangrijk.
Nu de werkelijkheid.
Bovenstaande foto is gemaakt op een plek die 3 jaar geleden nog bos was. Pal tegen een natuurgebied aan in Ede op de Veluwe verrijzen 4 woonwijken. Tot flats aan toe. Nog steeds lopen er hazen heel natuurinclusief in mijn woonwijk. Zij woonden daar immers al en waren niet al te schuw. Lang zullen ze het niet meer maken door al het autoverkeer en de grote aantallen mensen en hun honden. Het bos - dat de Sysselt heet - is inmiddels net een wandelpark; er zijn nooit niet minstens 3 of 4 groepjes wandelaars die je storen als je van de natuur wilt genieten. Natuurmonumenten gaat handhaven, terwijl de mensen en hun honden het Natura 2000 bos al hoog en breed hebben overgenomen. De dieren zijn net als de hazen het haasje. De schone schijn van natuurbeleid en handhaving is natuurlijk prachtig. Dat dan weer wel.
NB: De Sysselt wordt beheerd door Geldersch Landschap & Kastelen; wat mij betreft een zusterorganisatie van Natuurmonumenten en daarom een vergelijkbaar geval.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Hoe noemen ze dat ook alweer? O ja, FRAMING! Hulde voor Eric dat hij het even checkt. Zou 99,9 % van de mensen niet doen.
Tja…weer zo’n slecht onderbouwd krantenartikel. Op SOVON kan iedereen het volgende eenvoudig nazoeken over de populatietrends van de genoemde soorten:
Boomleeuwerik: significante toename, <5% per jaar
Wespendief: Onvoldoende gegevens beschikbaar voor trendanalyse
Nachtzwaluw: significante toename, >5% per jaar (++, minimaal verdubbeling in 15 jaar)
Draaihals: significante toename, >5% per jaar (++, minimaal verdubbeling in 15 jaar). (de aantallen liggen nu 25% hoger dan in 1990)
Zwarte specht: vanaf 1990 significante afname, <5% per jaar (-), laatste 12 jaar significante toename, <5% per jaar (+) (de aantallen liggen nu hoger dan in 1985)
Twee andere soorten vergen wat meer toelichting:
Duinpieper: als broedvogel sinds 2007 uit Nederland verdwenen, maar we weten niet goed waarom. De duinpieper is ook afgenomen in Zuid-Scandinavië, delen van Polen en Slowakije en het westen van de Oekraïne (Keller, 2020) en toegenomen in Spanje, de Balkan en het oosten van Oekraïne. Recreatiedruk lijkt me in alle gevallen een verwaarloosbare factor.
Tapuit: vanaf 1990 significante afname, <5% per jaar (-) laatste 12 jaar significante toename, <5% per jaar . Neemt niet weg dat de aantallen sinds 1990 fors gedaald zijn. SOVON zegt hierover: “Heide- en stuifzandgebieden raakten ongeschikt door vergrassing of vermossing van de bodem. Konijnen, belangrijke leveranciers van nestholen, werden gedecimeerd door ziektes. Grootschalig herstel van stuifzand leidde met name op het Aekingerzand tot een (tijdelijke?) opbloei van de aantallen. In de Noordduinen bij Den Helder helpen uitgekiend beheer en nestbescherming om de populatie in stand te houden”. Warme droge zomers helpen ook voor deze soort (meer open vegetaties in de duinen) en ook predatie door vossen schijnt bij de tapuit een relevante factor te zijn (sommige Foodlog-lezers zijn blij dit te lezen denk ik)
Vogelbescherming heeft overigens een zeer interessante webpagina over deze soort: Tapuit in Nederland veert weer licht op. Lees vooral de alinea over recreatiedruk die eindigt met “Op Texel zat zelfs een nest aan de voet van het terras van het restaurant bij de vuurtoren.”
Conclusie; er zullen nog wel vaker berichten verschijnen over recreatiedruk als enorm ecologisch probleem, maar altijd met een beroerde, anekdotische (of zelfs helemaal geen) onderbouwing. Kennelijk scoort dit goed bij het lezerspubliek. Wat zou het toch fijn zijn als auteurs vooraf eerst in eens in de harde data duiken…
#3 , Eric, in de Volkskrant noemt Pieter Hotse Smit een aantal vogelsoorten die dreigen te bezwijken onder de recreatiedruk:
Met name in open gebieden hebben vogelsoorten zoals de duinpieper, tapuit en boomleeuwerik te veel last van recreanten – en hun illegaal loslopende honden.
Ook vier andere vogelsoorten hebben het zwaar: de wespendief, nachtzwaluw, draaihals en zwarte specht – waarvoor op de Veluwe eveneens geldt dat de terreinbeheerders zich moeten inspannen om ze te behouden. Op de nachtzwaluw na, zijn ze sinds 1990 allemaal drastisch minder waargenomen, blijkt uit cijfers van Sovon.
Echte natuurreservaten hebben bufferzones en zelfs die zijn verboden voor honden en andere verstorende activiteiten. De verwende Nederlandse burgers en boeren zullen nog veel moeten inleveren van hun privileges die vrijheid van anderen belemmeren.
Eric #27 . Dat 'nauwgezet' terug leveren, door de stad, viel volgens de ooggetuige Enricus zwaar tegen. "En dan die grachten in Amsterdam!! Besproei onze heiden slechts twee maal per jaar met het water onzer grachten en ’t worden prachtige weiden". Drijfmest?
Enricus, 1893. Landontginning. Brieven uit een vruchtbaar deel van Twente. Amsterdam, J.L. Beijers. bl 63.