In de 70% van het aardoppervlak dat door oceanen bedekt wordt, is meer dan genoeg ruimte voor viskweek. Nu zijn er nog maar een paar landen die het merendeel van de wereldwijde viskweek voor hun rekening nemen. De wereldvoedselorganisatie FAO voorspelt dat aquacultuur wereldwijd snel in belang toeneemt. "Wij laten zien dat aquacultuur veel breder over de wereld verspreid zou kunnen worden, en dat ieder land dat aan zee grenst de mogelijkheid heeft aquacultuur te ontwikkelen", zegt hoofdauteur Rebecca Gentry.
De onderzoekers brachten de wereldzeeën in kaart op grond van diepte, temperatuur en de biologische omstandigheden die passen bij 180 soorten vis en schelpdieren. Drukbevaren scheepsroutes en mariene reservaten schrapten ze uit het beschikbaarheidsoverzicht, net als gebieden dieper dan 200 meter. Ze constateerden onder meer dat voor de kust van landen als India en Kenia, waar de bevolking snel groeit, weinig gebruikte gebieden met veel potentie liggen.
Ruimte is dus niet de beperkende factor voor viskweek op zee. Bestuur en economie zijn wel onderwerpen om goed in de gaten te houden, vindt Gentry. De onderzoekers benadrukken dat wetenschap, natuurbeheer, beleid en industrie samen zullen moeten werken om er proactief voor te zorgen dat de viskwekerijen niet alleen op de juiste locatie ingericht worden, maar ook verantwoord gemanaged worden. Dat is nodig om de voer- en afvalstromen in balans te brengen en om vervuiling en ziekten te voorkomen. Met hun onderzoek hopen de wetenschappers bij te dragen aan de eerste stap in zo'n samenwerkende richting.
In De Volkskrant wijst aquacultuurexpert Marc Verdegem (WUR) op een aantal van de hobbels. "Dat het ergens klimatologisch gezien ideaal is om te kweken, is wel iets anders dan dat het daadwerkelijk gaat gebeuren", zegt hij. Het ontwikkelen van infrastructuur en kennis vereist investeringen van landen en industrie. Over de belangrijkste vraag "Waar moet al die vis mee worden gevoerd?" is hij positief: "Er zijn een heleboel ontwikkelingen die erop duiden dat het op lange termijn gaat lukken om het voederprobleem rond te krijgen." Voor veel kweekvis wordt nu nog vis gevangen dat als voer moet dienen. Dat hoeft niet. Vis die dient om vis te voeren kan gekweekt worden. Alternatieven worden daarom gezocht in vissenvoer dat komt uit de verwerking van zeewier, restafval uit de landbouw en door bacteriën geproduceerde eiwitten.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Heel goed idee, Wouter. Zet een pilot op met vissers en subsidie. De overheid heb je alleen nodig voor dat laatste.
Ontmantel de process-dekken (*) op de poten en plaats er doseer-silo’s op met voeding. Het zal er krioelen van de vis.
Twee kanttekeningen:-
- Hoe voorkom je dat met het afvalvoedsel schadelijke ziektekiemen en schimmels daar lokaal grootschalig gedoseerd worden; voorkomen moet worden dat voedseldumping daar lokaal een verontreinigd zeemilieu creëert. Zal om een voor-proces vragen aan de wal.
- Frappant is dat men zich druk maakt over de ontmanteling van olieplatforms, wat te vergelijken valt met het ontmantelen van een chemicaliëntanker en zeer wel doenbaar is, maar er nooit of veel te weinig, ook niet door ‘goede doelen gesubsidieerde amokmaker’ Greenpeace aandacht wordt gegeven aan de tienduizenden kilometers stalen olie- en gasleiding op het continentaal plat, die hoe langer je wacht moeilijker weg te halen te halen zijn en door corrosie op termijn een bedreiging vormen voor het zee-milieu door hydrocarbon vervuiling. De zeebodem is geen statisch oppervlak; Leidingen kunnen inmiddels of dieper bedekt, of bloot komen liggen.
(Heb in het verleden gesproken met oliemaatschappijen voor het toepassen van een high pressure epoxy grote diameter pijp met een veilige schroefkoppeling, die door een speciale barge weer opgehaald kan worden, en automatisch losgekoppeld, en daarna gecleaned voor hergebruik. Sterke staallobby en te weinig concurrentie. Single source contracting doen ze niet graag, tenzij ze niet anders kunnen)
(*) Ik draaf door, maar elk groot platform heeft een klein sattelite-deck om veiligheidsredenen als 'living quarter'; daar kun je relatief gemakkelijk met een proefje starten..
Nog meer leuks te melden. Over 20 jaar word ik om dit idee niet meer uitgelachen: vissen lokken.
Waarom zou je in oceanen dicht onder de kust vissen kweken als vissen zichzelf in de enorme watermassa zonder onze bemoeienis vermenigvuldigen?
Veel vissen trekken naar water waar voedsel te vinden is. Elk jaar opnieuw. Als dat voedsel naar verderop gaat, gaan de vissen die er van eten ook verderop. Voorbeeld: makreel die meer naar IJsland trekt.
Draai het om. Lok vissen met voer. Dan hoef je niet meer uit te varen om ze ver weg te vangen, maar zwemmen ze je territoriale water binnen en in je fuik.
Mijn eigen idee is het niet eens. Een Noorse bioloog heeft aangetoond, met kabeljauw, dat het in principe kan.
Wat we de aanstaande Wilhelmusregering moeten vragen: stel de sloop uit van booreilanden en werkplatforms in het deel van de Noordzee waar wij baas over zijn. Geef ze tien jaar, of langer, in gebruik aan mafkezen die willen onderzoeken of je werkelijk vis kan lokken.
Ik heb dit al voorgelegd aan het hoofd van de afdeling dieren van de universiteit van Wageningen, ooit visonderzoeker, en weet je: hij lachte me niet uit, integendeel..
In experimentele viskweek werd nogal eens de fout gemaakt om eerst te bezien of het bevruchten van eieren in gevangenschap wou lukken. Maar als het lukte was er voor de enorme aantallen larfjes (een kabeljauw produceert tot wel drie miljoen eieren) geen voer. Ook dat moest 'gemaakt' worden.
Paling wil ook al wel in gevangenschap verder, maar hoe palinglarfjes in leven te houden is nog niet goed bekend.
#2 interessante keten Wouter en een die potentie heeft mits de ketenspelers met elkaar als partners willen opereren. Dan zijn er kansen en die schat ik hoger in dan dat we algeneters worden. Laten we die afspraak met de mosselen maken: jullie blijven van ons eten af en wij van dat van jullie. Iedereen blij en lekker te eten
Wouter, de vraag is: hoeveel kilo uiteindelijk menseneten houd je in die keten over van een kilo algen? Die kunnen we nl. ook direct eten als we ze handig verwerken. De vraag is dan weer: hoeveel energie kost dat, want beestjes hebben geen fossiele CO2-uitstoot?
Ik weet het: op die vragen zijn geen fatsoenlijke antwoorden. Ik vroeg het nl. laatst aan iemand die het weten kan.