'Ik snap het niet", schrijft een lezer ons. Hoe kan iemand nou beweren dat er teveel eten wordt geproduceerd, terwijl er nog steeds honger in de wereld is?
Naar aanleiding van de high level conference over voedselverspilling die vandaag in Den Haag van start ging, schrijft Joris Lohman op de site van Trouw dat we alle aandacht uit laten gaan naar voedselverspilling, maar niet letten op de overproductie die voedsel veel te goedkoop maakt. Dat is volgens hem een veel belangrijker onderwerp.
'Productieleugen'
Lohman baseert zich op Jonathan Latham die beweert dat de wereld dom wordt gehouden met 'de productieleugen'. Lohman noteert: als gevolg van deze overproductie, blijven prijzen laag, wordt voedsel waardeloos, en wordt het systeem van verspilling in de benen gehouden. Latham stelt dat de 'productieleugen' ('we moeten méér voedsel produceren!) is bedacht en uitgevoerd wordt door de agro-industrie en aanverwante bedrijven: als je naar de websites en pr-uitingen van 'big food and agriculture' kijkt, zie je ditzelfde mantra steeds voorbij komen. Latham ziet dit als een uitgekiende PR strategie die mensen doet geloven dat meer voedsel nodig is, en dat het de grote voedselbedrijven zijn, die dit kunnen leveren.
Wie legt onze lezer uit wat Lohman kan bedoelen?
Fotocredits: Mieren eten de weggegooide donut op, Rowan Peter
Dit artikel afdrukken
'Productieleugen'
Lohman baseert zich op Jonathan Latham die beweert dat de wereld dom wordt gehouden met 'de productieleugen'. Lohman noteert: als gevolg van deze overproductie, blijven prijzen laag, wordt voedsel waardeloos, en wordt het systeem van verspilling in de benen gehouden. Latham stelt dat de 'productieleugen' ('we moeten méér voedsel produceren!) is bedacht en uitgevoerd wordt door de agro-industrie en aanverwante bedrijven: als je naar de websites en pr-uitingen van 'big food and agriculture' kijkt, zie je ditzelfde mantra steeds voorbij komen. Latham ziet dit als een uitgekiende PR strategie die mensen doet geloven dat meer voedsel nodig is, en dat het de grote voedselbedrijven zijn, die dit kunnen leveren.
Voedselproductie is het probleem, niet voedselverspilling http://t.co/sb7Mee6S1t @DamnFoodWaste @samuellevie
— Joris Lohman (@JorisLohman) June 16, 2015
Wie legt onze lezer uit wat Lohman kan bedoelen?
Fotocredits: Mieren eten de weggegooide donut op, Rowan Peter
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Er is wel vraag naar eieren. Zeker wel. Zoals er vraag is naar alle soorten voedsel.
Maar er zijn ook genoeg aanbieders. Daardoor is er dus flinke concurrentie. Die strijd ga je niet per definitie winnen of verliezen.
Maar ten opzichte van het buitenland zijn die mestkosten dus een flinke tegenwind. Daar moet heel wat vakmanschap etc tegenover staan om dat te compenseren.
NB veevoerkosten zijn nauwelijks relevant in die strijd. Want overla is voer noodzakelijk om te produceren. Ze zijn weer wel van belang als de humane consumptie gaat concurreren met vee.
Huib, kosten zijn nooit het probleem als er vraag naar je product is. En er is toch vraag naar eieren?
Over eieren: kan zijn dat mijn analyse helemaal mis is, maar het probleem van eieren [en alle intensieve veehouderij] is met name de mestafzetkosten. Klopt het dat dit aspect helemaal niet aan de orde kwam bij het vleesdebat?
Mijn inschatting is dat er in NL per arbeidsplaats een half jaarinkomen op gaat aan mestafzetkosten. En dat er dan geen volwaardig inkomen overblijft.
Ik heb het al vaker geplaatst het lijstje waarbij mestafzet 2 á 3 keer zo duur is dan bijv dierwelzijnseisen. Nimmer een reactie op gehad, niet bevestigend, niet ontkennend.
Waarom niet?
Huib, we maken het preciezer: eieren. Zoek even op eiercrisis in het FL zoekmachien en dan graag nogmaals je antwoord op het feit dat een sector collectief in de shit kon geraken.
"waarom eieren, varkens, paprika's, tomaten en komkommers een lagere markt- dan kostprijs hebben, cq. voortdurend in die situatie geraken?"
Dat gevaar van lage prijzen is permanent aanwezig. Maar het is niet zo dat ze voortdurend (aanhoudend) in die situatie geraken. Alle sectoren die je noemt hebben gouden tijden gekend.
Wel is het zo dat hoe meer gespecialiseerd een sector is (meer kapitaalsintensief, 1-product gericht, etc) hoe hardnekkiger een crisis wordt.
In een andere lijn stelde iemand dat alle producten die wij produceren elders veel goedkoper - voor een fractie zelfs - gemaakt kunnen worden. Onzin: sommige producten kunnen elders ietsjes goedkoper gemaakt worden - juist die producten zijn nu in de problemen. De meeste kunnen juist nergens zo goedkoop vandaan komen.
Dat houdt dan weer niet in dat boeren vanzelf winst oplevert: de productiefactoren (mn grond) zijn hier peperduur.
Is voedsel een fundamenteel andere markt dan de rest van de economie? Ik denk het eigenlijk niet. Landbouw lijkt vooral op de arbeidsmarkt.
Ja, zowel werknemers als voedselproducenten moeten in toenemende mate concurreren met landen waar productiefactoren goedkoop zijn. Maar nee, dat leidt niet vanzelf tot lonen en voedselprijzen die naar nul dalen. En wel omdat lonen en inkomens uiteindelijk bepaald worden door productiviteit.
Hoe gaat het lopen in sectoren die in problemen zijn geraakt?