Vega-masochisme of vleesheimwee?

Prima natuurlijk, zo’n dag van promotie en bezinning. We kunnen er niet lang en vaak genoeg bij stilstaan hoe de vleesindustrie geheel uit de klauwen is gelopen, dat de atmosfeer vergiftigd raakt door de veesten, de ontsnappende darmgassen, van de veestapel en dat een grotendeels plantaardig eetpatroon gewoon het allerbeste voor alles en iedereen is.

Over cijfers beschik ik niet, maar ik schat dat er in veel huishoudens geregeld vegetarisch gekookt wordt. Of althans af en toe geen vlees wordt gegeten. Bewust dan, en niet omdat een zeker iemand vergeten is naar de slager te gaan.

Als ik vleesloos kook, wil ik helemaal niet de indruk wekken dat ik iets vleesvervangends aan het maken ben. Er zit geen vlees in, het smaakt niet naar vlees en het lijkt niet op vlees

Ik kook een of twee keer per week vlees- en visloos. Dat is best leuk, want uitdagender dan een karbootje in de pan laten glijden. Veel topchefs zijn helemaal niet geïnteresseerd in vlees. Een in vet ingepakt en gerijpt lamsnekje van een boerderij uit de buurt, dat vindt Jonnie Boer nog wel leuk. Of een flinterdun plakje ingezuurd zolderspek. Ik vroeg hem er eens naar en hij heeft natuurlijk gelijk, vlees is dom spul.

Als ik vleesloos kook, wil ik helemaal niet de indruk wekken dat ik iets vleesvervangends aan het maken ben. Er zit geen vlees in, het smaakt niet naar vlees en het lijkt niet op vlees. Ja, wen er maar aan. Want het zijn ook niet allemaal Ottolenghi-creaties, met pittige yoghurtsaus, koriandersalsa en gebrande hazelnoten zodat je tussen die 24 ingrediënten die melige pompoen niet meer proeft.

Het is voor mij dan ook een groot raadsel waarom er ‘hamburgers’ van kikkererwten zijn. En wie er zit te wachten op een ‘roockworst’ waar geen vlees in zit. Ik vind de Vegetarische Slager een slechte grap. En nog duur ook. Haha, hij is uit een wedstrijd voor echte slagers gezet. Weer gratis publiciteit.

'Niet te vreten'
Ik maakte op uit de rookworsttest in de Volkskrant van vandaag dat de vegetarische rookworst van Unox niet te vreten is, ik kan het toch echt niet anders samenvatten. Evenals het merendeel van de vegetarische hamburgers die zaterdag in Het Parool getest werden. “Alsof je met een spons een aanrecht schoonmaakt waar je curry hebt gekookt en die spons dan laat uitdrogen,” aldus een jurylid over een meedingende nepburger. €9,50 voor een falafelburger bij de Thrill Grill, please.

Er zaten ook lekkere vegaburgers bij. Maar waarom al die moeite? Wat is dat voor vreemd soort zelfkwelling, geen vlees willen eten maar wel iets dat erop lijkt? Dat heet in Het Parool ‘vleesheimwee’. Ik hou het op vegamasochisme. (Of vegasochisme?).

Die Unox roockworst, die vandaag op vegadag gelanceerd wordt in de krant, is wat mij betreft een treurig misbaksel, namaak van namaak. Een gewone Unox worst is al nep, een kromgebogen kunstdarm met gemalen varkenspulp, gekruid en op smaak gebracht met rookessence. Dat is geen rookworst, zoals een Pringle geen chips is en een e-sigaret geen Zware Van Nelle.

En wat is een vega-rookworst van Unox dan? Ik lees in het AD dat Unox “een grote verantwoordelijkheid zegt te voelen” en daarom zijn best heeft gedaan op de vegaworst. Praatjes waar ik pas zou instinken als hij zou smaken als Beef Wellington en Tournedos Rossini tegelijk.

Maar dan ook niet meer neerbuigend doen over ouderwetse voedseltechnologen die processed food maken, want dat is dus wel hetzelfde

Ik kan best waardering opbrengen voor de inventiviteit, experimenteerdrift en het idealisme die ondernemers ertoe brengen kapriolen uit te halen met alle mogelijke plantaardige grondstoffen en toevoegingen, als ze maar iets vega’s en eetbaars opleveren. Maar dan ook niet meer neerbuigend doen over ouderwetse voedseltechnologen die processed food maken, want dat is dus wel hetzelfde.

Recent had ik op Foodlog een korte gedachtenwisseling met Enno Krol, een Foodloglezer die geregeld reageert. Hij vindt het vast niet erg als ik hem even aanhaal. Hij eet al 35 jaar geen vlees meer, maar verlangt soms naar die oude smaken, van spekjes in de stamppot bijvoorbeeld. Ik vroeg hem of het niet gek is dat je zo verlangt naar iets dat je eigenlijk afwijst. Dat is geen probleem voor Enno. Hij schreef: “Ik hoef dankzij de ideeën en experimenten van velen geen afstand te doen van de smaken van vroeger.”

De voedseltechnoloog en de vegetariër met vleesheimwee, een odd couple.