1 min
Afgelopen zaterdag stond er een artikel in NRC Handelsblad over Unilever's onderzoek naar ijsjes die niet meer lekken en smelten. Handig, want vanwege zo'n lekkend Conotopje of raketje heeft iedereen wel eens een vlek op z'n net schone T-shirt of polo gekregen. Heel vervelend als je er nog de hele dag mee door moet.
Ongetwijfeld vanuit dezelfde bron meldde de London Times van afgelopen maandag dat Unilever samen met onderzoekers uit Cambridge (alweer niet Wageningen!) niet alleen op zoek is naar niet-lekkend, maar ook naar warm ijs. Voortaan zou je geen bevroren Raketten, Magnum's en Ben & Jerry's meer kopen, maar gewoon WARME. Net voor je ze gaat eten bevries je ze even thuis. Dat scheelt bergen energie en dus CO2 uitstoot en dat vinden consumenten tegenwoordig leuk. Marketeers ook, want dan kunnen ze zeggen dat hun product 'groen' is. Daags erop ontkende Unilever dat het bedrijf op zoek is naar warm ijs. Opmerkelijk, die nadruk.
Ik denk dat Unilever zich realiseert dat consumenten geen namaakijs willen. Uiteraard, ijs is ijs. Behalve een domoor, maakt ook niemand een Porsche die begrensd is op 130. Zo'n ding moet scheuren, met piepende banden.
Kennelijk dachten die vrolijke journalisten dat alles
Zo zit het dus niet. Echte marketeers weten beter. Er zijn grenzen aan wat we willen begrijpen. Warm ijs past zelfs niet in ons Priussende gepruts.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@wouter: die dispersie is misschien niet eens het grootste probleem (het mag natuurlijk niet te 'vettig' gaan smaken). Maar hoe krijg je de juiste ijskristallen zonder te roeren en dan ook nog eens in een eenvoudig vriesvakje? Natuurlijk gebeurt er wel het een en ander op dat gebied, zoals bepaalde eiwitten die die kristalgroei beïnvloeden. Misschien dat dat de technologen aan het dromen heeft gezet?
Misschien kun je voorkomen dat het water ueberhaupt bevriest. De ijsstronkboomstammen van Nick wijzen in die richting. Maar dan is er formeel geen sprake meer van 'ijs'.
Als ik de soms felle reacties hierboven lees, dan snap ik wel waarom Unilever het gerucht ontkent. Wat een technoloog een interesante uitdaging vindt, vindt de cosnument blijkbaar bij voorbaat verdacht....
@dennis: je hebt helemaal gelijk, zo'n ijsje is natuurlijk een utopie. Tenzij je er een soort smartie van maakt, smelt niet in de hand, wel in de mond!
IJs is juist zo lekker, vanwege de smelteigenschappen in de mond. Een bijkomend nadeel van een ijsje dat niet in de hand smelt, is dat het ook minder lekker in de mond smelt. Zoals Wouter al aangeeft is het een nauw samenspel van suiker, vetbolletjes en ijskristallen en die zorgen voor het zachte smeltende gevoel in de mond. Een truck die bij het maken van waterijsjes al eens wordt toegepast is toevoeging van gelatine aan het ijs zodat het minder van het stokje lekt.
Boomstam Nick, geen ijsstronk....
Typerend voor dit nep-ijs is de laksheid, luiheid en domheid om gemodificeerd nepvreten te accepteren, daar waar je zelf het heerlijkste ijs kunt maken de de meest simpele wijze van koffie, meloen, citroen en welke vrucht en groente (!) dan ook.
Ik twijfel of ik dat de voortschrijdende imbecilisering of infantilisering van de vreet-consument moet noemen, die je steeds meer junk kunt laten consumeren en steeds minder zelf zijn handen laat wapperen.
De food-industrie is per definitie uit op vergroting van de markt en verhoging van de winst, en dat is op zich een nobel streven, maar ze creëert dat hoofdzakelijk door een valse meerwaarde te brengen middels industriële 'substitues' op een kunstmatige en chemische wijze.
Dat is geen innovatief, maar een destructief proces, want uiteindelijk voert het ons steeds verder van natuurlijke voeding vandaan.
Het was niet voor niets dat een procestechnisch/petrochemisch bedrijf als DSM zich op de foodmarkt stortte door overnames (o.a. Gist Brocades).
Het verwerken van chemisch afval in ons voedsel neemt gewoon gestaag toe.
(Ik schreef eerder over de verontreinigde afval-CO2 van DSM Geleen die verwerkt werd (wordt ?) in de dranken- en bier industrie via ACP)
Ik deel de mening van Dick. Dit type producten is alleen te maken als je een heel arsenaal aan trucken gaat toepassen om de lucht, de vetdeeltjes, de eiwitdeeltjes etc in een nette dispersie te houden (druppel-systeem) hiervoor zijn of 'polymeren' en/of surfactants (zeepachtigen) nodig. Stel dat Unilever dat zou doen, dan weet ik de reactie al "kijk hoe veel nep en chemie dit bedrijf moet toepassen om een dergelijk product te maken", neen je kan het als bedrijf ook nooit goed doen. Mijn advies richting Unilever : mocht je het doen, promoot dan juist het high-tech karakter van het ijs.