2 min
Petrini is inmiddels zodanig profetig, dat de krant zich afvroeg wie nu bij wie op audiëntie ging.
Hoogste tijd daarom voor een serieuze vraag: wat heeft Petrini nu eigenlijk te melden?
Hij zegt zinnige dingen, maar zijn boodschap is niet uniek. Petrini is een conservationist, maar dat is Johannes van Dam ook. Amsterdamsche Ossenworst dient bevroren te worden in 1781. Meshanger, een alleen heel jong te eten en daarom verdwenen Noord-Hollandse kaas, ook. Je kunt de kaas vandaag de dag weer doen herleven en verkopen door het hele land met de kwaliteit van toen - een beschermend gasverpakkinkje doet wonderen - maar helaas mag dat niet van Petrini's Slow Food.
Een goeie frikandel (ja, die kunnen echt) kan niet volgens Petrini: eten komt uit echt het verleden. Ik vermoed dat zelfs Joh. van D. ruimhartiger is.
Iedere school moet een tuin hebben van Petrini. Dat zeggen er ook nogal wat meer meer.
Hij wil tuinen en boeren rond de steden. Geen supermarkten. Want Petrini wil het aantal foodmiles beperken. Dat is onzin. Het argument moet zijn: om mensen een band met waar hun eten vandaan komt te laten houden. Maar foodmiles, kom op zeg. Dat kun je zo niet zeggen, zonder bergen logistieke maatregelen.
Hij protesteert tegen Monsanto's zaadpatenten die kleine boeren beroven van ‚hun‚zaad. Maar ook dat doen er meer. Als Slow Food overigens met een onsuccesvol argument, want daar gaat het niet om.
Monsanto is voor grootproducenten, cq. mensen die daarvoor produceren. Die oude zaadjes zijn voor een andere 'life style', van ouderwetsere producenten. Het zijn twee werelden. Voor die van Petrini heb je de Kokopelli's van deze wereld - uit Frankrijk, het land dat er volgens hem zoveel slechter aan toe is dan Italië. Want daar gaat het, after all en volgens Petrini, het best. Grappig dus dat uitgerekend in dat land Slow Food moest worden geboren!
Petrini's Slow Food vraagt aandacht voor:
1. het recht op genot
2. het recht op verschillende smaken in de vorm van een "global diversity of traditions"
3. de morele plicht van voeding om goed te smaken
4. duurzame productiemethoden
5. diervriendelijkheid
6. voedselveiligheid
Brabantse Berkshire ham - hoe lekker en ambachtelijk ook - kan niet, want het is geen product van hier. Het Groene Woud Rund zou geen Aberdeen Angus kunnen zijn, want dat liep daar niet. Een Brabantse kan niet, want die bestaat niet. Klootwijk's varkensbillen mogen hier niet gedroogd worden (ergens anders ook niet trouwens). Deze rij is ontiegelijk lang te maken.
Omdat Slow Food geen coherent antwoord heeft op dergelijke essentiele onderwerpen, mag de discussie zo langzamerhand wel eens gevoerd worden: is Slow Food een mediamieke melting pot van romantische culi-gevoelens of heeft de beweging wel degelijk het coherente gedachtenkader dat voorganger Petrini wordt toegedicht?
Het moge duidelijk zijn: ik kan die 'philosophy of food' niet ontdekken. Met het groeien van de jaren is het er niet beter op geworden. Ik heb de stellige indruk dat de SF-beweging een aantal maatschappelijke thema's in haar balboekje heeft bijgeplakt, maar niet verwerkt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Uiteraard heb ik die uitnodiging gedaan!
Nodig Slow Food Ndl. ook uit publiek te reageren, Dick! Laat ons Foodlog als 'onderons' beschouwen.
Je hebt gelijk, vrees ik, wanneer je stelt : " het eerst zullen de zgn. 'fouten' over de sloot springen. Hun belangen zijn nl. het grootst. "
Al weet ik niet of die belangen het belang van iedereen zijn. Daar zouden de 'goeden' dan ook maar eens mee op de proppen mogen komen: "zijn zij voor het algemeen belang, of voor de instandhouding van hun eigen favoriete wereldjes?"
Ik heb alvast geen boodschap aan een "2nd life"-alternatief om bij weg te dromen: ik leef liever dit leven. Misschien is dat wel wat je ergens ook bedoelt: Slow Food wordt het zoveelste alternatieve theekransje? (mag thee?)
Thx! Het staat onder 'over ons', maar gelukkig maken cases als deze duidelijk wat het betekent.
Over interactie met die organisaties. Het bijzondere feit doet zich voor dat noch de zg. 'foute', noch de zg. 'goede' zich in de regel afzijdig houden en zwijgen. De 'goede' hebben die gewoonteregel van de 'foute' overgenomen. Ze denken dat ze worden aangevallen, terwijl ze worden uitgenodigd tot een debat waarin ze hun menselijkheid - die ze allemaal hebben - kunnen laten zien en er alleen maar sterker uit kunnen komen. Juist door gewoon aan de keukentafel te gaan zitten. Iedereen begrijp dat enorme organisaties niet zomaar om kunnen. Daarom is het je tonen en praten bij voorbaat winst.
Die tijd komt. Ik voorspel: het eerst zullen de zgn. 'fouten' over de sloot springen. Hun belangen zijn nl. het grootst.
In dit concrete geval pleit overigens voor Slow Food in Ndl. dat ze nav deze post wel degelijk gereageerd hebben naar mij persoonlijk (in plezierige woorden, mocht iemand dat willen weten). Dát kan ik van Unilever niet altijd zeggen ;-)
Beste Dick,
da's nu eens goed samengevat hoe ook ik Foodlog zie! Schrijf dat maar ergens weg onder 'over ons'. We zijn er ook om elkaar te prikkelen. Ooit - wie weet - kunnen we mensen als Petrini (of Unilever's Tex Gunning) hier in een online-live-chat zelf aan de tand voelen? Dat zou nog eens leuk zijn. Nu blijft het vaak bij praten over. Niet mét. En mét staat voor dubbel-pret. Het zou de leescijfers alvast de hoogte injagen. De moeite om eens over na te denken tijdens de een eerste foodlog-meeting?
Dat proces tegen Schmeiser was toch echt om de koude rillingen van te krijgen? Weet dat het nooit de bedoeling is geweest van Monsanto, noch Unilever, de wereld te voeden.
Nu Koot en Bie weer ff in de belangsteling staan, laat ons ook eens een potje doemdenken: Ooit moet het anders en veel sneller dan ons lief zal zijn, zál het anders. Misschien moeten we die Ark van Slow Food ook eens binnen dat apocalyptische plaatje durven plaatsen?
Ik leende pas een boek van een buur, daaruit dit citaat uit het voorwoord:
"We kunnen zelf werkzaamheden verrichten of we kunnen anderen betalen om ze voor ons te verrichten. Dit zijn de twee ‘modellen’ waarmee we in ons onderhoud voorzien. We zouden ze het ‘zelfvoorzieningsmodel’ en het ‘organisatiemodel’ kunnen noemen. Het eerste leidt tot zelfstandige mannen en vrouwen en het laatste tot afhankelijke mannen en vrouwen. Alle bestaande samenlevingsvormen onderhouden zichzelf door een mengeling van beide modellen, maar de verhoudingen verschillen.
In de moderne wereld heeft zich, gedurende de afgelopen honderd jaar, een enorme en historisch unieke verschuivng voorgedaan: van zelfvoorziening naar organisatie. Met het gevolg dat mensen steeds minder vertrouwen hebben in zichzelf en afhankelijker worden dan ooit tevoren in de geschiedenis van de mensheid is voorgekomen. Ze kunnen wellicht beweren hoger ontwikkeld te zijn dan iedere generatie vóór hen, maar het feit blijft dat zij niet echt iets voor zichzelf kunnen doen. Zij zijn volledig afhankelijk van kolossale, ingewikkelde organisaties,van fantastische machinerieën, van steeds hogere inkomens. En wat gebeurt er als het fout gaat, als er zich een stagnatie, een defect, een staking, of werkeloosheid voordoet?
Verschaft de staat alle noodzakelijke levensbehoeften? In sommige gevallen; ja; in andere gevallen, nee. Veel mensen vallen door de mazen van het veiligheidsnest, en wat dan? Zij lijden; ze raken ontmoedigd, ze worden zelfs wanhopig. Waarom kunnen zij zichzelf niet helpen? Over het algemeen, is het antwoord maar al te duidelijk: zij zouden niet weten hoe, ze hebben het nooit gedaan en weten zelfs niet waar ze moeten beginnen."
uit: voorwoord van Dr. E.F. Schumacher bij ‘Leven van het land. Niets verspillen en gezond blijven.’ door John Seymour, vertaald door John Onstwedder en Hendrik van den Heuvel, De Kleine Aarde. Nederlandse editie Uitgeverij In den Toren / Baarn en Kosmos / Amsterdam 1979. Copyright © 1976 by Dorling Kindersley Ltd, London
een heerlijk boek
Steven, je zegt "In Vlaanderen hebben (klein-)linkse partijen een reputatie van jarenlange broedermoord en discussies in de marge. Waardoor hun invloed op de samenleving kwasi nihil is. We moeten opletten dat FOODLOG niet dezelfde weg op gaat en potentiële medestanders met de grond gelijk maakt i.p.v. de robotvoedselindustrie."
Foodlog's missie is en blijft heel simpel: het kiest geen positie behalve die van de waarheids- en 'gewichts'-vinding. We hebben deze krant niet opgezet tegen de voedingsindustrie (die de mensheid naast de nodige rotzooi ook het nodige aan goeds heeft gebracht), of tegen de (inderdaad te) grote macht van de foodretail. Maar ook niet voor Slow Food of slow food - als ik zo de hierboven benoemde beweging mag aanduiden.
Sympathiek in slow food is wat mij betreft de attitude voor een pure vorm van smakelijk eten, waar niet mee gekloot is.
Beslist onsympathiek en ronduit elitair conservationistisch zijn manieren die inmiddels in Slow Food dreigen te sluipen die het ambachtslieden, boeren én prima industriële ondernemers juist niet mogelijk maken voor beter eten te gaan.
Economische en productiemodellen heb ik nog nooit onder SF-voorstellen kunnen ontdekken. Ik begrijp dus niet hoe de organisatie zich in redelijkheid wil mengen als serieuze partij in de wereldvoedsel vraagstukken die nog altijd bestaan.
SF als organisatie dreigt af te glijden naar een Mondiaal Rijksmuseum van Eten uit het Verleden. Het probleem zit alleen in het heden en de toekomst. Mijn stelling: zonde als de slow food beweging zich op die manier buiten spel zet.
Een 'cluppie' - zoals Lizet het noemt - van voedingsestheten vind ik prima en heeft mijn volledige sympathie. Wil de organisatie meer, dan wel graag met serieuze papieren.
Vind je dat broedermoord? Moet je zoiets maar onder het tapijt vegen omdat ze zulke ‚leuke dingen‚ doen die ook wel in je eigen straatje passen?
Als Unilever, AH, Ilja Gort, SF of zelfs Tony Chocolonely en de KvW stomme dingen doen, laat foodlog dat horen. Links, rechts of midden, daar gaat het niet om.
Trouwens als ik een opmerking verdien, moet ik die ook krijgen. Zoals gelukkig regelmatig gebeurt.