Petrini is inmiddels zodanig profetig, dat de krant zich afvroeg wie nu bij wie op audiëntie ging.
Hoogste tijd daarom voor een serieuze vraag: wat heeft Petrini nu eigenlijk te melden?
Hij zegt zinnige dingen, maar zijn boodschap is niet uniek. Petrini is een conservationist, maar dat is Johannes van Dam ook. Amsterdamsche Ossenworst dient bevroren te worden in 1781. Meshanger, een alleen heel jong te eten en daarom verdwenen Noord-Hollandse kaas, ook. Je kunt de kaas vandaag de dag weer doen herleven en verkopen door het hele land met de kwaliteit van toen - een beschermend gasverpakkinkje doet wonderen - maar helaas mag dat niet van Petrini's Slow Food.
Een goeie frikandel (ja, die kunnen echt) kan niet volgens Petrini: eten komt uit echt het verleden. Ik vermoed dat zelfs Joh. van D. ruimhartiger is.
Iedere school moet een tuin hebben van Petrini. Dat zeggen er ook nogal wat meer meer.
Hij wil tuinen en boeren rond de steden. Geen supermarkten. Want Petrini wil het aantal foodmiles beperken. Dat is onzin. Het argument moet zijn: om mensen een band met waar hun eten vandaan komt te laten houden. Maar foodmiles, kom op zeg. Dat kun je zo niet zeggen, zonder bergen logistieke maatregelen.
Hij protesteert tegen Monsanto's zaadpatenten die kleine boeren beroven van ‚hun‚zaad. Maar ook dat doen er meer. Als Slow Food overigens met een onsuccesvol argument, want daar gaat het niet om.
Monsanto is voor grootproducenten, cq. mensen die daarvoor produceren. Die oude zaadjes zijn voor een andere 'life style', van ouderwetsere producenten. Het zijn twee werelden. Voor die van Petrini heb je de Kokopelli's van deze wereld - uit Frankrijk, het land dat er volgens hem zoveel slechter aan toe is dan Italië. Want daar gaat het, after all en volgens Petrini, het best. Grappig dus dat uitgerekend in dat land Slow Food moest worden geboren!
Petrini's Slow Food vraagt aandacht voor:
1. het recht op genot
2. het recht op verschillende smaken in de vorm van een "global diversity of traditions"
3. de morele plicht van voeding om goed te smaken
4. duurzame productiemethoden
5. diervriendelijkheid
6. voedselveiligheid
Brabantse Berkshire ham - hoe lekker en ambachtelijk ook - kan niet, want het is geen product van hier. Het Groene Woud Rund zou geen Aberdeen Angus kunnen zijn, want dat liep daar niet. Een Brabantse kan niet, want die bestaat niet. Klootwijk's varkensbillen mogen hier niet gedroogd worden (ergens anders ook niet trouwens). Deze rij is ontiegelijk lang te maken.
Omdat Slow Food geen coherent antwoord heeft op dergelijke essentiele onderwerpen, mag de discussie zo langzamerhand wel eens gevoerd worden: is Slow Food een mediamieke melting pot van romantische culi-gevoelens of heeft de beweging wel degelijk het coherente gedachtenkader dat voorganger Petrini wordt toegedicht?
Het moge duidelijk zijn: ik kan die 'philosophy of food' niet ontdekken. Met het groeien van de jaren is het er niet beter op geworden. Ik heb de stellige indruk dat de SF-beweging een aantal maatschappelijke thema's in haar balboekje heeft bijgeplakt, maar niet verwerkt.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Maak je nu geen karikatuur van SF, Dick? Frikandellen mogen best van Petrini, hij zal geen snackbarhouders neersteken of bomaanslagen op de FEBO plegen.
Verdorie, Wouter, nou haal je natuurlijk net de meest gemene eruit. Want ik weet eerlijk gezegd niet of frikandellen niet mogen van SF. Meshanger zoals beschreven mag niet. Ik heb de vraag ooit gesteld in de conferentie die SF een aantal jaren geleden met de WUR had opgezet. De Ark van de Smaak heeft regels, maar past ze merkwaardig toe (de Limburgse kalfspastei is dubieus). De streekregels zijn problematisch. Daar zit geen karikatuur in.
Vandaar mijn bloedserieuze vraag: is SF serieus met haar conservationistische visie op eten? Dat is nl. voor mij noch een coherent te krijgen gedachtenwereld, noch een zinvolle visie op de manier waarop mensen hun eten door de tijd heen ontwikkelen.
NB: ik heb veel sympathie voor een groot aantal van de projecten die SF heeft opgezet. Prima werk. Goede stimulans bovendien.
Het is zolangzamerhand alleen wel eens tijd om te zien hoe intellectueel zwaar of lichtgewicht de 'filosofie' erachter is. Omdat Petrini tot Dalai Lama-achtige hoogte schijnt te stijgen. Vlgs mij is dat toch echt te veel eer, maar ik hoor graag de tegenargumenten.
Slowflood zegt (ik maak er even mijn eigen woorden van):
1) Ieder mens heeft het recht en misschien zelfs de plicht om te genieten
2) Het ware genot wordt opgewekt door oude, in hun bestaan bedreigde regionale voedseltradities
3) Dit met een modern Eko-sausje
Dit is niet zozeer incoherent, maar vooral niet universeel geldig. Een Calvinist of masochist zal het met 1 oneens zijn, een molecuulkok zal het met 2 oneens zijn. Een filatelist of voetbalfanaat trouwens ook. Maar de vraag is, opnieuw, of slowfoodianen hun statuten algemeen geldend willen verklaren.
Ziet het als een Vereniging tot Behoud van Voedselmonumenten.
Een attitude dus voor een kleine groep romantici, cq. gelijkgestemden. Maar dat is niet de uitstraling waarvoor SF kiest. Er is zelfs een SF Universiteit. SF zoekt naar samenwerking met universiteiten in de wereld, waarvoor de beweging - zo neem ik het waar - de 'philosophy of food' wil zijn.
Zou dat allemaal niet zo zijn, dan zou ik de discussie niet aangaan en het laten kabbelen.
Is de Zeeuwse kreeft of de Amsterdamse ossenworst een Unesco-monument zoals de Arena in Orange of het Romeinse theater in Arles dat zijn? Om het zo te zien komen we weer in hetzelfde probleem terecht: wat is de basis die het rechtvaardigt om die producten zo strict op de lijst te zetten, ze zo te bevriezen en ...... te eisen dat we ze vandaag precies zo blijven eten?
Er is geen basis om anderen zoiets op te dringen. Maar tussen een romantisch clubje en absolutisme zit een groot gebied. Ik vind SF wel inspirerend.
Ik ben blij dat de frikandel waarschijnlijk MAG. Ik vind zelf de Mexicano lekkerder qua maalvleessnacks. Daar zou eens een ambachtelijke, verantwoorde variant van moeten komen. Een Mecksicano.