image

Wij zijn in Europa nog altijd huiverig ten aanzien van gentech in ons eten. We hebben er hier de nodige discussies over gehad. Die zou ik niet over willen doen.

Interessant is het denken van grote bedrijven over gentech: natuurlijk zullen ze het toepassen en moeten ze het toepassen. Ik kan het niet met ze oneens zijn.

Nestlé's CEO Peter Brabeck-Letmathe zei het vorige week zo:

'Nog maar kort geleden waren we bang voor het geweld van de natuur. Als we alles aan de natuur overlaten, zijn we er binnenkort niet meer. Aan genproducten is nog niemand doodgegaan, aan bioproducten wel.' Daarom moeten we het toepassen en niet aan de Chinezen en Noord- en Zuid-Amerikanen overlaten.

Volledig waar. Maar wat mij betreft vergeet Brabeck het enige waar het om draait, wil hij zijn pleidooi in werkelijkheid om te zetten (en dat gebeurt toch wel, alleen stilletjes): er is een kader nodig dat stelt in welke gevallen je gentechproducten wel en niet naar buiten brengt. Het bestaande zou weleens onvoldoende kunnen zijn. Vandaar de angst.

En vandaar mijn wantrouwen ten aanzien van dergelijke woorden.

Woorden die via een paar demagogische reuzenstappen in de argumentatie pleiten voor verdere industrialisatie van eten. Is die nodig? Een donkerbruin vermoeden daagt bij mij. Dát zou nou weleens precies de vraag kunnen wezen.

(met dank aan Joep)
Dit artikel afdrukken