Kanker is een kwestie van pech. Of toch niet? Wijn beschermt tegen hart- en vaatziekten. Nee, dat is definitief onzin. Welnee, dat is helemaal niet zo. Dit is gewoon wetenschap. Hoe gaan we er mee om?
Zulke uitspraken komen binnen 1 jaar langs in de kranten, journaals en websites die we volgen. Lees maar mee.
Meer dan 4 op de 10 kankers zijn vermijdbaar. Helemaal niet: de meeste zijn gewoon doffe pech.*
Vroeger heette een glas rode wijn gezond. Toen kwamen er twijfels. Toen werd het definitief bewezen dat alle alcohol slecht is, rode wijn incluis. Punt aan de lijn, dachten de kranten even. En deze week horen we dan weer dat 1 glaasje per dag juist weer wél goed is.
Niet meer serieus
Het is al heel vaak gezegd: mensen worden er gek van en nemen het gezondheidsnieuws niet meer serieus omdat ze er niets mee kunnen. Daarom drinken en roken ze toch maar door. Het is immers lekker.
Toch is al dat verschillende nieuws voor wetenschappers helemaal niet zo'n probleem. Zij kijken gewoon naar de manier waarop het tot stand is gekomen en kunnen dan bijvoorbeeld uitleggen dat je geen oorzaken van kanker gaat vinden als je niet weet waar die door veroorzaakt wordt. Hanteer je daarentegen een theorie die je laat denken dat je dat wel weet, dan komt er uit onderzoek dat zoveel procent vermijdbaar is omdat die aan vermijdbare ziektepatronen te relateren zijn.
Niet wat, maar hoe
Daarom willen we hier eens een idee testen: in plaats van aan te geven wat het resultaat van onderzoek is, moet een wetenschapper tot het uiterste gaan om zo begrijpelijk mogelijk uit te leggen hoe hij eraan gekomen is en wat eruit kwam op plan 2 zetten.
Zou dat de verwarring over al die verschillende resultaten niet heel effectief oplossen?
Als je snapt hoe ze bereikt zijn, snap je ook dat tegengestelde resultaten geen leugen, maar het resultaat van een manier van werken zijn.
* De onderhavige studie zorgde begin deze maand voor heel veel commentaren, waaronder dit.
Fotocredits: 'gran cru wine stain white table', Steven Damron
Dit artikel afdrukken
Meer dan 4 op de 10 kankers zijn vermijdbaar. Helemaal niet: de meeste zijn gewoon doffe pech.*
Vroeger heette een glas rode wijn gezond. Toen kwamen er twijfels. Toen werd het definitief bewezen dat alle alcohol slecht is, rode wijn incluis. Punt aan de lijn, dachten de kranten even. En deze week horen we dan weer dat 1 glaasje per dag juist weer wél goed is.
Niet meer serieus
Het is al heel vaak gezegd: mensen worden er gek van en nemen het gezondheidsnieuws niet meer serieus omdat ze er niets mee kunnen. Daarom drinken en roken ze toch maar door. Het is immers lekker.
Toch is al dat verschillende nieuws voor wetenschappers helemaal niet zo'n probleem. Zij kijken gewoon naar de manier waarop het tot stand is gekomen en kunnen dan bijvoorbeeld uitleggen dat je geen oorzaken van kanker gaat vinden als je niet weet waar die door veroorzaakt wordt. Hanteer je daarentegen een theorie die je laat denken dat je dat wel weet, dan komt er uit onderzoek dat zoveel procent vermijdbaar is omdat die aan vermijdbare ziektepatronen te relateren zijn.
Niet wat, maar hoe
Daarom willen we hier eens een idee testen: in plaats van aan te geven wat het resultaat van onderzoek is, moet een wetenschapper tot het uiterste gaan om zo begrijpelijk mogelijk uit te leggen hoe hij eraan gekomen is en wat eruit kwam op plan 2 zetten.
Zou dat de verwarring over al die verschillende resultaten niet heel effectief oplossen?
Als je snapt hoe ze bereikt zijn, snap je ook dat tegengestelde resultaten geen leugen, maar het resultaat van een manier van werken zijn.
* De onderhavige studie zorgde begin deze maand voor heel veel commentaren, waaronder dit.
Fotocredits: 'gran cru wine stain white table', Steven Damron
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik vrees dat het niet veel uit gaat maken. Het probleem ligt ergens anders. Voor een onderzoeker en zijn prof is onderzoek waar iets uit komt, waar een statististisch significant effect op enige interventie wordt aangetoond, leuker dan een onderzoek waar niets uitkomt. Dit geldt ook voor de uitgever van het blad die interessante dingen wil publiceren en voor de lezer van het blad. Dit lijkt een onverbreekbaar verbond van gelijke belangen. Dus krijgen we wel onderzoeken te zien dat 2 glazen wijn gezond zijn en ook onderzoek dat bewijst dat 2 glazen wijn ongezond zijn, maar het onderzoek waar uit komt dat het niet uit maakt of je 0, 1 of 2 glazen wijn drinkt wordt niet geproduceerd en waarschijnlijk ligt dat het dichtste bij de waarheid. Het gevolg is dat we met het soort onderzoek dat nu populair is niet naar de kern van kennis en, zoals je wilt, waarheid toebewegen, maar daar steeds sneller om heen cirkelen.
En uiteindelijk leiden al die wetenschappelijke onderzoeken op gezondheids gebied nauwelijks tot echte vooruitgang. Het is in dit verband aardig om naar de wereld van de medische hulpmiddelen te kijken. Daar wordt weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan en veel geprobeerd. Die hebben nu devices waarmee zij via een slangetje in de lies je hartklep recht kunnen zetten. Dat brengt enorme vooruitgang zowel qua verlagen van complicaties als van de kosten. Bij voeding hebben we daar trouwens recent ook een mooi voorbeeld gezien: de pilot "keer diabetis om" van Voeding Leeft. Die zijn niet gaan onderzoeken, maar gaan DOEN. Met diëtiste Connie Vink aan de leiding en de wetenschap in de volgwagen en daar kwamen prachtige dingen uit. Zeer hoopgevend. Mijn pleidooi Is om meer praktisch en observationeel onderzoek te doen. Daarbij ook goed kijken naar n=1 ervaringen en laat de wetenschap helpen om te begrijpen wat er gezien wordt in plaats van zelf RCT- achtig onderzoek te doen. Die aanpak zou zo maar veel meer op kunnen keveren en ook heel veel goedkoper kunnen zijn. Om precies die reden verwacht ik niet veel steun uit de academische hoek voor dit idee.
Zoals altijd gaat het nooit om één aspect uit je leven, of je wel of geen (rode) wijn drinkt en hoeveel glazen precies. Het is altijd m.i. een combinatie van vele andere factoren zoals; achtergrond, opvoeding, beweging, eetpatroon, leefstijl, werk, stress, erfelijke genetisch materiaal en factoren, en dergelijke... Het volledige plaatje, je biologische screenshot of blauwdruk bepaalt ook voor een deel welke ziekte je wel of niet krijgt en vooral ook hoe je er mee omgaat.
Pieter, jij pleit voor een heel andere 'wetenschap'. Dat is een heel ander onderwerp.
Als ik die mag samenvatten, luidt die nogal 'onwetenschappelijk': verzamel gegevens en bedenk achteraf wat die zouden kunnen betekenen.
Ik denk dat je met 'dit idee' in je laatste zin die nieuwe 'doe-wetenschap' van HBO-ers bedoelt. Euhhhhh, ik vrees idd dat daar nog lang geen steun voor te verwachten is, omdat het voor wetenschappers een soort kwakzalverskennis oplevert: onbewezen associatiekunde.
Het stukje van de redactie zou kunnen helpen om te laten zien wat de reikwijdte van wetenschap is én zowel wetenschapper als krantenlezer kunnen leren tussen de regels door te lezen. Misschien wel om tot vorm van 'eerbare kwakzalverij' te kunnen komen waar bewijs ontbreekt, cq. de bewijzen elkaar 'tegenspreken'.
Als wetenschappelijk opgeleide reageer ik graag even. Ik vind het idee om de onderzoeksMETHODE te beschrijven in plaats van de UITKOMST, vind ik een heel goede. Gek genoeg is dit wat wetenschappers al doen in vaktijdschriften. Maar, en dat is een grote MAAR, maatschappelijk gezien lijkt vooral de uitkomst te tellen als interessant gegeven. Soms stuur je als onderzoeker daar zelf op aan, maar vaak gaat een geïnteresseerde vooral met de uitkomst aan de haal (de kop scoort nu eenmaal lezers).
Jora, aan jou als vertegenwoordiger van de jongste generatie wetenschappers een vraag: is het moeilijk om op een aantrekkelijke manier te schrijven over het waarom van een onderzoeksopzet?
Daar zit immers de crux, of vergis ik me daarin? Jullie kunnen de wereld veranderen. De ouderen hebben daar moeite mee, want zitten vast in patronen.