Amerikanen eten graag rundvlees. Van koeien uit grote feedlots. Ze worden gevoerd worden met diervoeders van mais en soja. Het kan ook anders: geef ze gras. Maar hoeveel Amerikanen kun je daarmee hoeveel koe voeren?
In Grist schrijft Christopher Weber over een ander soort rundvlees. Van koeien die alleen maar gras eten. Grassfed heet dat.
Het zijn nog maar kleine boeren en slachthuizen, die met elkaar nog maar nauwelijks een deukje slaan in de Amerikaanse rundvleesomzet. Naar schatting maakte het grassfed rundvlees in 2009 0,005 procent uit van de totale rundvleesindustrie in de VS. Wel zien de oplettende consumenten en producenten dat de prijs van het in New York al vreselijk hippe grassfed rundvlees meer dan het dubbele bedraagt van regulier rundvlees. Dat zorgt voor aantrekkelijke niche-markten, waar meer en meer boeren wel oren naar hebben. Al moeten ze vaak de benodigde kennis voor de grasetende koeien van de grond af aan opbouwen.
Wat is een grassfed rund? Verreweg de meeste runderen worden kort na de geboorte van hun moeder gespeend en naar een 'feedlot' gestuurd. Weber vergelijkt dat met een koeien-lopende-band, waar de runderen in korte tijd met soja en mais opgefokt worden tot hun ideale slachtgewicht. Grassfed koeien blijven gewoon grazen, en groeien langzamer (tot wel 14 maanden toe) naar hun slachtgewicht. Het grazen gebeurt op grasland dat een veel grotere ecologische variëteit kent dan het veevoer dat de standaard runderen te eten krijgen. Het vlees is magerder en smaakrijker - iets waar niet iedere doorsnee Amerikaan van houdt.
Op dit moment zijn er twee redenen waarom boeren extra geïnteresseerd zijn in grassfed runderen. Ten eerste is veevoer veel duurder geworden, onder andere als gevolg van de grote droogte dit jaar. Voor grazende koeien is, ondanks de droogte, voldoende gras beschikbaar. De hogere prijs van het hippe grassfed vlees is een tweede overweging. Daarmee kunnen de boeren wellicht een tegenwicht vinden tegen de hoge voerprijzen.
Boeren die willen overstappen, moeten een zware afweging maken. Ze moeten in feite helemaal opnieuw leren boeren. Niet alleen hun dierhouderij, maar ook het 'grasmanagement' en de 'weidegang' moeten van de grond af aan opgebouwd worden. In de VS zijn de eerste schapen over de dam, geholpen door de overweging dat ze de ruimte hebben om koeien te laten grazen, en het klimaat om dat jaarrond te doen. In Zuid-Amerika doen ze dat al veel langer. Maar dat vlees komt Europa niet, behalve met een importheffing. Dat is best wel gek, want duurzamer vlees is er niet. Die grassfed koeien lopen immers op weiden waar toch geen mensenvoer vanaf valt te halen.
Fotocredits: This is free range beef, Lissums
Dit artikel afdrukken
Het zijn nog maar kleine boeren en slachthuizen, die met elkaar nog maar nauwelijks een deukje slaan in de Amerikaanse rundvleesomzet. Naar schatting maakte het grassfed rundvlees in 2009 0,005 procent uit van de totale rundvleesindustrie in de VS. Wel zien de oplettende consumenten en producenten dat de prijs van het in New York al vreselijk hippe grassfed rundvlees meer dan het dubbele bedraagt van regulier rundvlees. Dat zorgt voor aantrekkelijke niche-markten, waar meer en meer boeren wel oren naar hebben. Al moeten ze vaak de benodigde kennis voor de grasetende koeien van de grond af aan opbouwen.
Wat is een grassfed rund? Verreweg de meeste runderen worden kort na de geboorte van hun moeder gespeend en naar een 'feedlot' gestuurd. Weber vergelijkt dat met een koeien-lopende-band, waar de runderen in korte tijd met soja en mais opgefokt worden tot hun ideale slachtgewicht. Grassfed koeien blijven gewoon grazen, en groeien langzamer (tot wel 14 maanden toe) naar hun slachtgewicht. Het grazen gebeurt op grasland dat een veel grotere ecologische variëteit kent dan het veevoer dat de standaard runderen te eten krijgen. Het vlees is magerder en smaakrijker - iets waar niet iedere doorsnee Amerikaan van houdt.
Op dit moment zijn er twee redenen waarom boeren extra geïnteresseerd zijn in grassfed runderen. Ten eerste is veevoer veel duurder geworden, onder andere als gevolg van de grote droogte dit jaar. Voor grazende koeien is, ondanks de droogte, voldoende gras beschikbaar. De hogere prijs van het hippe grassfed vlees is een tweede overweging. Daarmee kunnen de boeren wellicht een tegenwicht vinden tegen de hoge voerprijzen.
Boeren die willen overstappen, moeten een zware afweging maken. Ze moeten in feite helemaal opnieuw leren boeren. Niet alleen hun dierhouderij, maar ook het 'grasmanagement' en de 'weidegang' moeten van de grond af aan opgebouwd worden. In de VS zijn de eerste schapen over de dam, geholpen door de overweging dat ze de ruimte hebben om koeien te laten grazen, en het klimaat om dat jaarrond te doen. In Zuid-Amerika doen ze dat al veel langer. Maar dat vlees komt Europa niet, behalve met een importheffing. Dat is best wel gek, want duurzamer vlees is er niet. Die grassfed koeien lopen immers op weiden waar toch geen mensenvoer vanaf valt te halen.
Fotocredits: This is free range beef, Lissums
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Er lopen in de VS net geen 90 miljoen koeien, een decennium geleden waren het er nog pakweg 120 miljoen. Er is hier vast wel iemand die uit kan rekenen hoeveel gras je daarvoor nodig hebt.
Ligt al dat grasland waar geen bonen, aardappelen en uien op kunnen groeien, zoals in de laatste zin van het stukje hierboven wordt gezegd, nu dan braak in de VS?
Wat een ongekende weelde.
@Jos, Grofweg 0,8 Ha per koe (incl. aanfok) in NL als je ook oogst en in de winter bijvoert. Jack v Messel heeft het over 1Ha in zuid Amerika. Misschien rekent dat wel makkelijk en realistisch.
Boy, dat betekent dat je pakweg 13% van de totaaloppervlakte van de VS exclusief Alaska nodig hebt om al die koeien op gras te zetten, exclusief bijvoeren om af te mesten. De VS beschikt over 370 miljoen hectare aan grond waar je iets mee kunt. Grote delen bestaan immers uit woestijn, bergen of steden. Een kwart van al die vruchtbare grond moet je dus reserveren voor runderen op gras (eerlijkheidshalve moet je daar de oppervlakte van maisteelt voor diezelfde runderen op in mindering brengen, maar dat is een veel kleiner deel). En dan heb ik het over de huidige kudde, niet over die er ooit was en waarschijnlijk weer wel zal komen. Wouter heeft gelijk, dat soort oppervlaktes ligt echt niet braak, los van het probleem van bevloeiing en bemesting. Grassfed is inderdaad hip en een mooie niche markt met meerwaarde voor de New Yorkse steak restaurants, maar denk niet dat het een realistische vervanger is voor de huidige feedlot productie. Daar ontbreekt simpelweg de ruimte voor, in tegenstelling tot wat in het stuk wordt gesuggereerd.
Dat het grassfed systeem voor dier en milieu beter is ligt voor de hand, maar dan zul je wel naar een consumptie moeten die overeen komt met het aantal beschikbare grashectares en dat wordt nog een hele uitdaging denk ik zo.
Die 14 maanden groei van grassfed koeien lijkt me een slag in de lucht. Nietgrassfed koeien zijn pas na ca 18 maanden slachtrijp. Met de vlees/botgroei curve in het oog zal een langzamer groeiende grassfed koe dan na ca 24 maanden slachtrijp zijn. Om dan dezelfde hoeveelheid als nietgrassfed vlees te kunnen produceren heb je 25% meer land nodig. 25% langere groeiperiode en 25% meer land benodigd gaat betekenen dat de prijs van grassfed vlees 50% hoger moet zijn dan nietgrassfed vlees. Gaat dat lukken?