Winkels en andere tussenhandel verdwijnen. In plaats daarvan komt de directe transactie tussen producent en consument terug. Het internet en logistiek verbinden hen. Dat zal ook in groenten en fruit - en levensmiddelen in het algemeen - gaan gebeuren. Handelaren in verse waar, retailers, grote supers en kleine kruideniers, moeten op hun tellen passen want ze verliezen hun functie net zo snel als boekhandels en CD-winkels. Dat stelt Olaf van Kooten.
Van Kooten is al hoogleraar in Wageningen en aanvaardt daarnaast vanmiddag het ambt van lector Duurzame verbindingen in de Greenports aan de Hogeschool Inholland te Delft.
Een citaat uit de rede:
Het feit dat allerlei prijzen van grondstoffen en beursnoteringen wereldwijd enorm fluctueren kan als signaal gezien worden dat wij dicht bij een kantelpunt in onze globale economie komen (M. Scheffer et al., 2009 ). Zo een overgang wordt door economen meestal betiteld als een crisis. Dat wil zeggen dat onze samenleving op het punt staat om door een behoorlijk heftige transitie te gaan naar een nieuwe samenleving waarvan niemand nu nog weet hoe die er uit zal zien. Maar dat belet ons niet om naar allerlei kleinschalige ontwikkelingen in onze samenleving te kijken, welke waarschijnlijk de zaadjes kunnen zijn voor deze nieuwe samenleving van de toekomst. In ieder geval is een duidelijke ontwikkeling, dat zich in niets gelegen laat liggen van alle andere ontwikkelingen, die van het internet, d.w.z. de communicatiemogelijkheden nemen exponentieel toe en dit zal zich waarschijnlijk nog enige tijd voort zetten. We zien dan ook dat mensen zich op nieuwe manieren onderling verbinden. Groepen ontstaan op het internet los van locatie en van andere menselijke kenmerken zoals leeftijd, geloof, ras of sekse of juist op basis van die kenmerken. Het feit dat men gelooft dat de waarde van een beursgang van Facebook de 100 miljard dollar overstijgt, geeft aan dat men nog steeds gelooft dat men de consument kan sturen. En met 800 miljoen deelnemers vormt Facebook het grootste klantenbestand van de wereld. Dat is de denkwereld van de marketing ‘deskundigen’. Maar de toekomst zal niet meer zijn van het eenrichting verkeer van producent naar consument (Pitelis and Teece 2010 ).
Het zuivere vrije markt denken stevent af op een faillissement. Kijk nu maar al vast naar het probleem van de personeelsinvulling in bedrijven. Veel bedrijven klagen dat het zo moeilijk is geschikt personeel te vinden. Maar organisaties die bekend staan dat zij zich inzetten voor een betere wereld hebben wachtlijsten van mensen die gratis voor ze willen werken(Han Mesters en Bernd Feenstra, 2011 ). Bedrijven die het imago hebben primair een bijdrage te willen leveren voor de samenleving en daarnaast ook nog geld moeten verdienen om die bijdrage te kunnen blijven vervullen, hebben duidelijk geen problemen met het opvullen van hun vacatures. Onlangs sprak ik een directeur van Greenco dat de Tommies® produceert en het Tomato World Experience Center exploiteert . Hij vertelde dat zij wachtlijsten hebben van mensen die bij hen willen werken, terwijl de gemiddelde glasgroentetuinder steen en been klaagt over het tekort aan personeel. Het ziet er naar uit dat er in de toekomst geen bestaansrecht is voor bedrijven die primair geld en winst als doelstelling hebben. De zogenaamde Z-generatie is duidelijk moe van reclame en holle frasen. Zij willen de problemen aanpakken en denken dit ook te kunnen (C. Wallis, 2006 ). Het element dat hier speelt is het authentiek verbonden voelen. Door de vertrouwdheid met de moderne sociale media weet deze generatie snel onderscheid te maken tussen lege teksten en authentieke informatie. We zien kleine groepen burgers bij elkaar komen om zelf uit te zoeken wat ze kunnen doen om hun leefomgeving duurzamer te maken. Men laat zich dan niet afschrikken door de enormiteit van de wereldproblemen, maar men gaat aan de slag met wat voor handen is en probeert zo een actieve bijdrage te leveren voor zichzelf en de omgeving. In Rotterdam wil men tijdens de architectuur biënnale een dak-akker op het Schieblock creëren en een luchtsingel die via ‘crowd funding’ gefinancierd gaat worden. Zo wil men de burger betrekken bij de oorsprong van zijn eigen voedsel naar analogie van de Eagle Street Rooftop Farm in Greenpoint Brooklyn, New York. Nu zal stadslandbouw ook in de toekomst niet een belangrijke bron voor ons voedsel worden, het zal wel het zaadje kunnen zijn voor een hernieuwde verbinding van de stedeling en zijn voedseloorsprong.
De volledige rede is hier te downloaden. De reacties die tot 12 april op Foodlog verschijnen zullen worden verwerkt in de printversie van de rede.
NB voor nieuwe reageerders die hier komen via de QR-code die de toehoorders van de rede meekregen (via een plantje, zie onder): om op Foodlog te reageren, is het aanmaken van een account vereist. Na het bevestigen van de welkomstmail, kun je reageren.
Animatie van de overgang van oude en nieuwe transacties tussen aanbod en vraag zoals die in de rede worden besproken:
Dit artikel afdrukken
Een citaat uit de rede:
Het feit dat allerlei prijzen van grondstoffen en beursnoteringen wereldwijd enorm fluctueren kan als signaal gezien worden dat wij dicht bij een kantelpunt in onze globale economie komen (M. Scheffer et al., 2009 ). Zo een overgang wordt door economen meestal betiteld als een crisis. Dat wil zeggen dat onze samenleving op het punt staat om door een behoorlijk heftige transitie te gaan naar een nieuwe samenleving waarvan niemand nu nog weet hoe die er uit zal zien. Maar dat belet ons niet om naar allerlei kleinschalige ontwikkelingen in onze samenleving te kijken, welke waarschijnlijk de zaadjes kunnen zijn voor deze nieuwe samenleving van de toekomst. In ieder geval is een duidelijke ontwikkeling, dat zich in niets gelegen laat liggen van alle andere ontwikkelingen, die van het internet, d.w.z. de communicatiemogelijkheden nemen exponentieel toe en dit zal zich waarschijnlijk nog enige tijd voort zetten. We zien dan ook dat mensen zich op nieuwe manieren onderling verbinden. Groepen ontstaan op het internet los van locatie en van andere menselijke kenmerken zoals leeftijd, geloof, ras of sekse of juist op basis van die kenmerken. Het feit dat men gelooft dat de waarde van een beursgang van Facebook de 100 miljard dollar overstijgt, geeft aan dat men nog steeds gelooft dat men de consument kan sturen. En met 800 miljoen deelnemers vormt Facebook het grootste klantenbestand van de wereld. Dat is de denkwereld van de marketing ‘deskundigen’. Maar de toekomst zal niet meer zijn van het eenrichting verkeer van producent naar consument (Pitelis and Teece 2010 ).
Het zuivere vrije markt denken stevent af op een faillissement. Kijk nu maar al vast naar het probleem van de personeelsinvulling in bedrijven. Veel bedrijven klagen dat het zo moeilijk is geschikt personeel te vinden. Maar organisaties die bekend staan dat zij zich inzetten voor een betere wereld hebben wachtlijsten van mensen die gratis voor ze willen werken(Han Mesters en Bernd Feenstra, 2011 ). Bedrijven die het imago hebben primair een bijdrage te willen leveren voor de samenleving en daarnaast ook nog geld moeten verdienen om die bijdrage te kunnen blijven vervullen, hebben duidelijk geen problemen met het opvullen van hun vacatures. Onlangs sprak ik een directeur van Greenco dat de Tommies® produceert en het Tomato World Experience Center exploiteert . Hij vertelde dat zij wachtlijsten hebben van mensen die bij hen willen werken, terwijl de gemiddelde glasgroentetuinder steen en been klaagt over het tekort aan personeel. Het ziet er naar uit dat er in de toekomst geen bestaansrecht is voor bedrijven die primair geld en winst als doelstelling hebben. De zogenaamde Z-generatie is duidelijk moe van reclame en holle frasen. Zij willen de problemen aanpakken en denken dit ook te kunnen (C. Wallis, 2006 ). Het element dat hier speelt is het authentiek verbonden voelen. Door de vertrouwdheid met de moderne sociale media weet deze generatie snel onderscheid te maken tussen lege teksten en authentieke informatie. We zien kleine groepen burgers bij elkaar komen om zelf uit te zoeken wat ze kunnen doen om hun leefomgeving duurzamer te maken. Men laat zich dan niet afschrikken door de enormiteit van de wereldproblemen, maar men gaat aan de slag met wat voor handen is en probeert zo een actieve bijdrage te leveren voor zichzelf en de omgeving. In Rotterdam wil men tijdens de architectuur biënnale een dak-akker op het Schieblock creëren en een luchtsingel die via ‘crowd funding’ gefinancierd gaat worden. Zo wil men de burger betrekken bij de oorsprong van zijn eigen voedsel naar analogie van de Eagle Street Rooftop Farm in Greenpoint Brooklyn, New York. Nu zal stadslandbouw ook in de toekomst niet een belangrijke bron voor ons voedsel worden, het zal wel het zaadje kunnen zijn voor een hernieuwde verbinding van de stedeling en zijn voedseloorsprong.
De volledige rede is hier te downloaden. De reacties die tot 12 april op Foodlog verschijnen zullen worden verwerkt in de printversie van de rede.
NB voor nieuwe reageerders die hier komen via de QR-code die de toehoorders van de rede meekregen (via een plantje, zie onder): om op Foodlog te reageren, is het aanmaken van een account vereist. Na het bevestigen van de welkomstmail, kun je reageren.
Animatie van de overgang van oude en nieuwe transacties tussen aanbod en vraag zoals die in de rede worden besproken:
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Olaf, die contracten van 15 jaar geleden zijn niet te vergelijken met de contracten van nu. De contracten van toendertijd stonden naast een veilingsysteem. Holland Crop/Bakker Barendrecht en AH konden in die contracten een hogere prijs bedingen dan de veilingprijs. Minder transport en geen veilingkosten speelden daarbij een rol. Maar het veilingsysteem bestaat niet meer. Dus een prijs van de huidige contracten valt ook niet meer te vergelijken met een veilingprijs die volgens vraag en aanbod tot stand komt. De kwaliteits eis speelt ook nog een rol. Op een veiling had je met een beoordeling door de veilingmeester ook de kwaliteitsklassen 1, 2 en 3. ( b.v. Rechte komkommers -klasse 1, kromme komkommers klasse 2 en kleine of licht aangetaste komkommers klasse 3 , ) Vandaag de dag moet in de contracten echter alles kwaliteitsklasse 1 zijn. Een veilingsysteem was zo slecht nog niet als je "Geef tweede keus groente en fruit gratis " in de andere draad van foodlog nog eens naleest.
De contracten van nu en van 15 jaar geleden zijn aanbodgestuurde contracten. En dat zou m.i. beter vraaggestuurde contracten kunnen zijn.
En die wachtende auto`s in de Rotterdamse haven zijn volgens mij maar een klein gedeelte van de totale productie van Toyota en Mitsubishi.
Interessante analyse vanavond in Tegenlicht:
Verdubbeling van schaalgrootte geeft 15% economische besparing, maar 15% grotere sociaal maatschappelijke problemen.
Hoe zou dat voor land en tuinbouw zijn?
Piet, wat jij voorstelt gebeurt al meer dan 15 jaar met Holland Crop / Bakker Barendrecht / Albert Heijn. Zij waren de eerste die buiten de veiling om gingen. Daar is men al tijden bezig met contract teelt. Het heeft er o.a. toe geleid dat AH ruim 30% toenam in AGF verkoop terwijl alle andere supers daalden. Maar het probleem is dat AH het allemaal door één trechter heen douwt, waardoor bijv. de sla minstens 4 tot acht dagen geleden geoogst is als die in het schap komt. Door de enorme massaliteit van het systeem gaat de kwaliteit ten onder. Tot nu toe kocht de consument wel, maar dat is nu aan het veranderen. Het aantal consumenten dat wil weten waar zijn voedsel vandaan komt en hoe het geproduceerd is neemt gestaag toe. En Albert Heijn heeft al geconstateerd dat de consument niet alleen in grote supers wil kopen. Veel consumenten hebben toch behoefte aan persoonlijk contact (iets dat de supers er volledig uit bezuinigt hebben). Daarom is AH weer bezig kleinere winkels in de grote steden te plaatsen. En het is ook niet zo dat Mitsubishi of Toyota alleen auto's produceren als het contract getekend is. Moet je eens zien hoeveel van die auto's staan te wachten in de Rotterdamse haven als de verkopen even tegen zitten.
Je kunt met 'abonnementen-teelt' consumenten (op termijn) mede-zeggenschap of winstdeling in een 'abo-coöperatie' geven. Dan ga je richting voedselsouvereiniteit waar de deelnemers aan de pieper-discussie mogelijk ook in willen stappen...
Dat zal ook heel wat van de supermarkt vragen. De mijne had vorige week beschimmelde paprika's. Ik denk wel dat je op moet letten dat het niet betekent dat supermarkten ook meer gaan weggooien. Ze moeten dan nl wel in mijn beleving de omloopsnelheid omhoogbrengen.
@Piet, no way dat een supermarkt dat gaat zeggen.