Van Silfhouts Stichting GraanGeluk raakt een akker kwijt in Bennekom waar zeldzame graansoorten worden verbouwd. De Provincie Gelderland verpacht het perceel, maar wil natuur maken van het stuk grond van 10,4 hectare. Van Silfhout vindt het maar raar. Volgens hem komt het publiek aan de Veluwezoom aan natuur niks tekort, maar aan akkers wel. Hij teelt oude graansoorten op zijn percelen die zijn verspreid over de Veluwezoom, zoals Aalter troshaver, Veluwse kruiprogge, rode en zwarte emmer en boekweit.
De actie van Van Silfhout kan een kentering van het gangbare groene denken teweegbrengenWat stichting GraanGeluk doet, is volgens Van Silfhout exact wat Gelderland wil met landbouw. "We werken precies zo dat we de biodiversiteits-, CO2- en korteketenresultaten halen die de provincie zo graag ziet", zegt hij op Nieuwe Oogst, de nieuwssite van LTO Nederland.
Van Silfhout vindt dat de verhouding tussen landbouw en natuur zoals die op dit moment in Nederland wordt gezien, aan heroverweging toe is. "Wij kunnen boeren in de natuur. Wat wij doen, noem ik boerinclusief naturen. We gebruiken geen chemische gewasbescherming en kunstmest. We werken niet per definitie biologisch, maar wel agro-ecologisch." Hij vindt het teleurstellend dat het equivalent van 100.000 flesjes streekbier of 50.000 streekbroden verloren gaat. En dat nog eens temeer om de akkers behoren tot een een archeologisch beschermd 'celtic field' waar al sinds de prehistorie landbouw wordt bedreven.
Van Silfhout wil het mest-plaatsysteem rond heideschapen weer herstellen zoals het bestond voor de uitvinding van de stikstofkunstmest. WWF-promotor Harm Edens liet hem er uitgebreid over vertellen.
Het kritische oud CU-Tweede Kamerlid Carla Dik-Faber steunt Van Silfhout. Hij roept een brief aan Gedeputeerde Staten van Gelderland op om pas op de plaats te maken. "Doe even helemaal niks. Geef boeren en burgers de kans om te bepalen wat ze in hun eigen gebied willen voor landschap en maatschappij. Maak zo'n proces niet kansloos met een klimaatbos."
De actie van Van Silfhout, als hij die voortzet, kan een kentering van het gangbare groene denken teweegbrengen. Duidelijk als groen gepositioneerde mensen verzetten zich tegen opgelegd groen overheidsbeleid en vragen om bewuste afwegingen tussen even geldige alternatieven.
Letten jullie op @provgelderland. Dit is een pracht initiatief dat de ruimte verdient!
— Carla Dik-Faber (@carladikfaber) August 6, 2021
“Wat wij doen, noem ik boerinclusief naturen”, zegt Marcel van Silfhout van @graangeluk. https://t.co/Ki3WYRxy2B
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik weet niet of Marcel van Silfhout het erom deed (hij is een knap communicator en heeft bovendien iets nog knappers voor elkaar gekregen tussen Wageningen en Bennekom) maar zijn actie is perfect getimed voor de discussie in Nederland over het IPCC-rapport en de manier waarop maatregelen iedereen beginnen te raken.
josien kapma, ik kan ook een eind met Louise O. Fresco meegaan: de discussie over inhoudelijk zinvolle lokale keuzen kan beginnen.
Als je een stapje achteruit zet: Louise Fresco heeft het ook over de "groeiende tegenstelling tussen ‘klimaatoplossingen’ en voedselproductie . Directe concurrentie tussen grond voor landbouw en grond voor bos ontstaat omdat een grote oppervlakte van de planeet niet geschikt is voor bos of akkerbouw.." (column vandaag nrc)
Het laat zien dat we betere manieren moeten uitvinden om tot goede afwegingen te komen. Niet alles kan overal, weten we dankzij cie. Remkes inmiddels. Maar hoe kom je tot de juiste prioritering en vooral, hoe?
Het is niet de bedoeling dat we terug gaan naar Ot en Sien of Pim en Mien.
Jan Peter (#1), de provincie Gelderland gaat in september reageren op de protestbrief van Van Silfhout. Hopelijk wordt dan je vraag beantwoord.
Of komt het vanuit rendement denken.
Heb het project bij de aanvangsfase bezocht en hoorde dat de kosten gemaakt binnen de exploitatie niet opgebracht konden worden. Reparatie aan een trekker € 2500,00 begroot kon niet worden opgebracht.
Ja als iets dergelijks gefaciliteerd wordt door goedwillende burgers alle lof maar praktische realiteitswaarden heeft vanuit economische duurzaamheid het niet. Loonwerkers kosten niet reëel vergoeden is een onrealistische werkelijkheid.