In opdracht van het Openbaar Ministerie is afgelopen maand het rapport Dreigingsbeeld Milieucriminaliteit 2021 verschenen. Het beeld over de mestsector is allerminst positief. Mestfraude – als het dat al is - wordt neergezet als een zeer omvangrijk probleem. Wilfried Nielen was werkzaam in de mestsector en ziet het anders.
Het rapport is opgesteld door 'alle deelnemers die te maken hebben met de strafrechtelijke aanpak van milieucriminaliteit', waaronder ook de NVWA en de politie. Even voor de duidelijkheid: fraude is op geen enkele manier goed te praten. Ook niet als het klein is. Het is niet enkel voorbehouden aan de mestbranche, ook de landsadvocaat fraudeert. Dit gezegd hebbende, is perspectief op zijn plaats.
Veel publiciteit genereren
Maar hoe groot is het probleem nu werkelijk? Die inschatting kan de NVWA niet maken omdat dit geen onderdeel uitmaakt van het onderzoek. Het trekken van conclusies en het bestempelen als een groot probleem is allerminst zorgvuldig. Wat mij wel opvalt, is dat de makers veel publiciteit proberen te genereren, onder meer op social media, waarbij krachttermen worden gebezigd die niet op zijn plaats zijn. Wordt een en ander negatief voor het voetlicht gebracht om de politiek een bepaalde richting op te duwen?
De NVWA bezigt door het rapport heen verschillende gewichtsaanduidingen. De ene keer gaat het over tonnen en als het om de duiding van het probleem gaat, worden kilogrammen gebruikt. Allerminst objectief en consistent en met een vooropgezet doel. Het verkrijgen van meer geld en capaciteit. Een goed methodologisch onderzoek dient op zijn minst aan minimum criteria te voldoen, waarbij zorgvuldigheid er één van is.
In Nederland wordt jaarlijks 75 miljoen ton mest geproduceerd. Ik ga mijn vingers niet branden aan het selectief gebruiken van verschillende gewichtseenheden en gebruik de eenheid tonnen. Alles in perspectief plaatsend, is de omvang als volgt te duiden.
In de periode 2003 tot en met 2018 – jazeker, u leest het goed, het gaat om 15 jaar - heeft de NVWA circa 1.235 ton mest ontdekt waar de mest niet of op een onjuiste manier is verantwoord. Dat is omgerekend 82 ton per jaar. Dat is procentueel, gerekend over alle geproduceerde mest: 0,000001%.
Vermoedelijk in beeld
In de periode van 2003 tot en met 2019 gaat het om 'vermoedelijke' niet of op een onjuiste manier verantwoorde mest. In een periode van 16 jaar hebben de strafrechtelijke specialisten het over 185.000 ton mest die vermoedelijk in beeld is als fraude. Een vermoeden betekent dat het allerminst is bewezen.
Immers, de rechter spreekt recht en niet de NVWA. Deze 185.000 ton, als dit al wordt bewezen, over een periode van 16 jaar is uiteindelijk 11.562 ton per jaar. Dat is procentueel van alle geproduceerde mest 0,00015%. Zelfs als het probleem 100 keer zo groot zou zijn en alles bewezen wordt verklaard, is het procentueel (0,015%) nog steeds een mug.
Vooringenomenheid ademen
De conclusies van het onderzoek mestfraude zijn allerminst zorgvuldig, tendentieus en met een mogelijk doel. Om de sectoren – waaronder de veehouderij - in een kwaad daglicht te zetten. Het ademt vooringenomenheid uit. Persoonlijk vind ik dit een kwalijke zaak. Objectiviteit en gedegen methodologisch onderzoek wordt daarmee onrecht aangedaan. Er zijn andere en effectievere manier om aandacht te vragen voor het probleem.
Een vraag die bij mij opkomt: is het nu fraude of zijn het ook gewoon menselijke fouten? Menselijke fouten die worden bestempeld als mestfraude, om het recht geweld aan te doen. Het zij gezegd.
Dit artikel maakt deel uit van de contentsamenwerking tussen Foodlog en Boerenbusiness
Het verscheen eerder op de LinkedIn-pagina van Wilfried Nielen.
Dit artikel afdrukken
Veel publiciteit genereren
Maar hoe groot is het probleem nu werkelijk? Die inschatting kan de NVWA niet maken omdat dit geen onderdeel uitmaakt van het onderzoek. Het trekken van conclusies en het bestempelen als een groot probleem is allerminst zorgvuldig. Wat mij wel opvalt, is dat de makers veel publiciteit proberen te genereren, onder meer op social media, waarbij krachttermen worden gebezigd die niet op zijn plaats zijn. Wordt een en ander negatief voor het voetlicht gebracht om de politiek een bepaalde richting op te duwen?
De NVWA bezigt door het rapport heen verschillende gewichtsaanduidingen. De ene keer gaat het over tonnen en als het om de duiding van het probleem gaat, worden kilogrammen gebruikt. Allerminst objectief en consistent en met een vooropgezet doel. Het verkrijgen van meer geld en capaciteit. Een goed methodologisch onderzoek dient op zijn minst aan minimum criteria te voldoen, waarbij zorgvuldigheid er één van is.
In 15 jaar heeft de NVWA circa 1.235 ton mest ontdekt waar de mest niet of op een onjuiste manier is verantwoord. Dat is procentueel, gerekend over alle geproduceerde mest: 0,000001%Hoe groot is nu het probleem werkelijk?
In Nederland wordt jaarlijks 75 miljoen ton mest geproduceerd. Ik ga mijn vingers niet branden aan het selectief gebruiken van verschillende gewichtseenheden en gebruik de eenheid tonnen. Alles in perspectief plaatsend, is de omvang als volgt te duiden.
In de periode 2003 tot en met 2018 – jazeker, u leest het goed, het gaat om 15 jaar - heeft de NVWA circa 1.235 ton mest ontdekt waar de mest niet of op een onjuiste manier is verantwoord. Dat is omgerekend 82 ton per jaar. Dat is procentueel, gerekend over alle geproduceerde mest: 0,000001%.
Vermoedelijk in beeld
In de periode van 2003 tot en met 2019 gaat het om 'vermoedelijke' niet of op een onjuiste manier verantwoorde mest. In een periode van 16 jaar hebben de strafrechtelijke specialisten het over 185.000 ton mest die vermoedelijk in beeld is als fraude. Een vermoeden betekent dat het allerminst is bewezen.
Immers, de rechter spreekt recht en niet de NVWA. Deze 185.000 ton, als dit al wordt bewezen, over een periode van 16 jaar is uiteindelijk 11.562 ton per jaar. Dat is procentueel van alle geproduceerde mest 0,00015%. Zelfs als het probleem 100 keer zo groot zou zijn en alles bewezen wordt verklaard, is het procentueel (0,015%) nog steeds een mug.
Vooringenomenheid ademen
De conclusies van het onderzoek mestfraude zijn allerminst zorgvuldig, tendentieus en met een mogelijk doel. Om de sectoren – waaronder de veehouderij - in een kwaad daglicht te zetten. Het ademt vooringenomenheid uit. Persoonlijk vind ik dit een kwalijke zaak. Objectiviteit en gedegen methodologisch onderzoek wordt daarmee onrecht aangedaan. Er zijn andere en effectievere manier om aandacht te vragen voor het probleem.
Een vraag die bij mij opkomt: is het nu fraude of zijn het ook gewoon menselijke fouten? Menselijke fouten die worden bestempeld als mestfraude, om het recht geweld aan te doen. Het zij gezegd.
Dit artikel maakt deel uit van de contentsamenwerking tussen Foodlog en Boerenbusiness
Het verscheen eerder op de LinkedIn-pagina van Wilfried Nielen.
UPDATE 9 augustus 10u00.
Eén jaartal in het artikel bleek verkeerd overgenomen uit het originele artikel. Het gaat om het eindjaartal van de periode van 16 jaar waarin de strafrechtelijke specialisten het over 185.000 ton mest hebben waarmee mogelijk is gefraudeerd. Deze periode loopt van 2003 tot 2019, niet tot 2018 zoals aanvankelijk vermeld.
Eén jaartal in het artikel bleek verkeerd overgenomen uit het originele artikel. Het gaat om het eindjaartal van de periode van 16 jaar waarin de strafrechtelijke specialisten het over 185.000 ton mest hebben waarmee mogelijk is gefraudeerd. Deze periode loopt van 2003 tot 2019, niet tot 2018 zoals aanvankelijk vermeld.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Een goed stuk die de feiten in het juiste perspectief plaatst.
Ik denk niet dat het veel uitmaakt voor een deel van de media en de politiek die hun vooringenomen standpunt van mestfraude blijven verkondigen.
Bij mij bleef na lezing van het rapport een heel ander beeld hangen. Gemeld wordt dat aanzienlijke fraude met mest aannemelijk is omdat 1) er veel mest is, 2) er met fraude met mest veel geld te verdienen valt en 3) de pakkans dan zeer gering is. Die is gering omdat er vrijwel geen fysieke controles van meststomen zijn, alleen de boekhouding wordt gecontroleerd en die kan zonder fysieke controles zonder gevolgen vrij gemakkelijk fictief gemaakt worden.
Fraude is zeer schadelijk omdat het ondermeer het realiseren van milieudoelen ondergraaft, doordat mestwetgeving minder effectief is dan beoogd, die op haar beurt onze economie, huisvesting, etc. lam legt. De grote kans op het ontregeld raken van onze samenleving, door grootschalige fraude door het ontbreken van noemenswaardige fysieke controle , is dus het dreigingsbeeld. Zo lees ik het stuk.
#2Frans
Jij versimpelt het wel heel gemakkelijk.
Je hebt overal normen voor (diernormen,grondgebruiksnormen) en daaruit blijkt de af te voeren mest. De af te voeren mest wordt bemonsterd en gewogen en de afnemer is bekend. Dus de hele meststroom is te volgen . Jaarlijks moet je ook de voorraden nog opgeven. Bij RVO zijn al deze gegevens bekend . Met een simpel programma kunnen ze er de eventuele fraudeurs al uit halen. Maar die halen ze er niet uit omdat het bij de meeste boeren gewoon in orde is. En ja in elke sector vindt fraude plaats maar dan is de rest nog geen fraudeur . Maar dat geldt schijnbaar niet voor boeren.
De diernormen zijn wel vraagtekens bij te zetten. Bij vleesvee klopt het zo wie zo niet. Bij een internetconsultatie twee jaar geleden is dit ook meermaals aangegeven. Maar het Ministerie (en het CDM) lukt het maar niet om daar een ei over te leggen. En dan maar spreken over fraude.
N. van Rooij #3 . Ik meld in #2 wat ik lees, niet wat ik vind. Jij meldt wat je vindt, niet wat je leest.
#Frans
Wat jij leest is weer wat aannemelijk is. Veel van die rapporten gaan over wat aannemelijk is en niet over feiten.
Ik signaleer wat de feiten zijn.
Rapporten gebaseerd op basis van aannames zijn suggestief en versterken een vooringenomen mening.