Dat zegt de Canadese Lesley Moffat. Ze richtte Eyes on Animals op. De organisatie heeft niet de naamsbekendheid van Wakker Dier of de Dierenbescherming, maar doet heel praktisch werk om dieren op vele plekken in de wereld een zachtere dood of diervriendelijker transport te geven. Wat beweegt Moffat die vegan is, maar niet bang is om Ghanezen die varkens met ijzeren pijpen doodslaan te leren, hoe je een varken doodt zoals wij het hier doen? Dick Veerman sprak met haar voor de camera van Café Weltschmerz.
Moffat woont in en werkt vanuit Nederland. Ze werd geboren in Duitsland als kind van Engelstalige Canadese ouders. Ze woonde er een paar maanden en verhuisde met haar ouders naar Québec, het Franstalige deel van Canada. Daar sprak ze buiten de deur Frans en thuis Engels. Later woonde ze weer een tijdje in Duitsland. Voor de Duitse dierenwelzijnsorganisatie Animal's Angels ging ze in Frankrijk aan de slag.
In ons land werd het later door haar in Nederland opgerichte Eyes on Animals bekend door het volgen van diertransporten. Het Nederlandse publiek herinnert zich ook de beelden die Moffat maakte van het slechte welzijn van Amerikaanse paarden op hun lange gang naar slachthuizen buiten de VS.
Eyes on Animals mocht filmen in de lift bij varkensslachter Vion waarin varkens met CO2 bedwelmd worden voor de slacht als alternatief voor de elektrische tang.
Eyes on Animals is actief door heel Europa en werkt zelfs in Ghana, Afrika, waar ze lokale slachthuizen leert dieren te doden voor de slacht zoals wij het hier doen.
Wat beweegt Moffat die vegan eet en in de gedragswensen van dieren is afgestudeerd, om haar handen vuil te maken in een wereld die haar steeds opnieuw confronteert met beelden van onze omgang met dieren die ook slachters niet graag zien?
Een gesprek om naar te luisteren. Het gaat over wat Moffat wil, hoe haar organisatie dat voor elkaar krijgt en de momenten waarop ze wel kaas eet. Tevens gaat het over ethiek en recht: mogen voorvechters van dierenwelzijn inbreken in stallen?
Dit artikel afdrukken
In ons land werd het later door haar in Nederland opgerichte Eyes on Animals bekend door het volgen van diertransporten. Het Nederlandse publiek herinnert zich ook de beelden die Moffat maakte van het slechte welzijn van Amerikaanse paarden op hun lange gang naar slachthuizen buiten de VS.
Eyes on Animals mocht filmen in de lift bij varkensslachter Vion waarin varkens met CO2 bedwelmd worden voor de slacht als alternatief voor de elektrische tang.
Eyes on Animals is actief door heel Europa en werkt zelfs in Ghana, Afrika, waar ze lokale slachthuizen leert dieren te doden voor de slacht zoals wij het hier doen.
Wat beweegt Moffat die vegan eet en in de gedragswensen van dieren is afgestudeerd, om haar handen vuil te maken in een wereld die haar steeds opnieuw confronteert met beelden van onze omgang met dieren die ook slachters niet graag zien?
Een gesprek om naar te luisteren. Het gaat over wat Moffat wil, hoe haar organisatie dat voor elkaar krijgt en de momenten waarop ze wel kaas eet. Tevens gaat het over ethiek en recht: mogen voorvechters van dierenwelzijn inbreken in stallen?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik steek het ook in het interview niet onder stoelen of banken: ik heb veel bewondering voor Lesley Moffat en wilde haar en Eyes on Animals daarom graag eens wat meer onder de aandacht brengen.
In de media is het debat over dieren gepolariseerd en keren sektes zich van elkaar af.
Moffat ziet dat mensen in verschillende werelden kunnen leven, maar dat er onderwijl ook branden te blussen zijn; ze maakt vuile handen tot op een niveau waar ze menigeen ver achter zich laat. Respect daarvoor!
Over de inbraken-kwestie (heel LTO valt inmiddels over stal-inbrekers heen) gaat het in het gesprek vanaf minuut 35:00. Zeer de moeite waard om even te beluisteren.
Héél interessant ! Ik heb ook veel bewondering voor Lesley. Ze is proactief, ze zoekt oplossingen en ze werkt samen met de mensen die in contact zijn met de dieren, en dat vind ik fantastisch.
Tip: wellicht kan de redactie Temple Grandin eens opzoeken voor Moffat avant la lettre?
Jack, ooit had Dafne Westerhof (ook iemand die niet polariseert) de uitstekende gedachte om Dr. Grandin naar Nederland te halen. Het is toen niet gebeurd, ik weet niet meer waarom.
Ik zou het een prima idee vinden.
Maar toch: Lesley Moffat is de nieuwe generatie.
Moffat bewijst dat de dierlijk eiwit sector luistert naar veganisten met goede ideeën. Omgekeerd zou ik het prachtig vinden als veganisten zich laten beïnvloeden door mensen uit de vee- en vleessector.