De voormalige programmamaker en milieuactivist Nicolas Hulot had er druk op gezet. Als niet zou gebeuren wat hij minimaal wilde bereiken, dan zou hij vertrekken. Daarmee dreigde hij, soms hard en dan weer wat zachter, 10 keer gedurende zijn ministerschap dat begon in mei 2017.
Vanmorgen nam hij tijdens een radiogesprek op France-Inter het besluit af te treden. Reden: hij wil 'niet meer liegen' want alle plannen zijn vooral mooi, maar er zou geen echte wil zijn om er zelfs maar aan te beginnen.
Nicolas Hulot : "Je prends la décision de quitter le gouvernement" #le79inter cc @leasalame @ndemorand pic.twitter.com/MhRq7zEktM
— France Inter (@franceinter) August 28, 2018
"C'était un moment de grâce, c'était un moment unique."
— France Inter (@franceinter) August 28, 2018
La démission surprise de Nicolas Hulot : @ndemorand et @LeaSalame racontent #le79inter pic.twitter.com/XVFG7pUhKv
Halvering kosten jachtvergunning
Premier Philippe en president Macron vernamen Hulots ontslag via de media, een ongebruikelijke en theatrale daad. In de tweede hierboven opgenomen tweet vertellen de interviewers van France-Inter dat ze verbaasd waren over de spontane ontslagaankondiging op de radio. Gisteren nog leek Hulot een akkoord te accepteren dat de jacht in Frankrijk meer ruimte gaf dan hij eigenlijk wilde. Voor Macron was die ruimte onderdeel van een tactiek om zijn beperkte draagvlak en tanende gezag in de complexe machtsverhoudingen in Frankrijk te versterken. Macron kwam met de Franse jagersverenigingen maandagavond een halvering van de kosten voor een jachtvergunning overeen; vanmorgen bleek dat het breekpunt voor Hulot.
De onder het publiek populaire Hulot wordt door de linkse oppositiepartijen gesteund in zijn vertrek. Ook Laurent Wauquiez, leider van de rechtse Républicains, steunt Hulots besluit door te zeggen dat Hulot laat zien dat Macron niets voor elkaar krijgt en een beleid vol vaagheden voert. Het verlies van minister Hulot en de manier waarop hij zijn ontslag bekend maakte, laten een smaak van mislukking achter na de voortvarendheid waarmee Macron in binnen- en buitenland zijn presidentschap begon en de credits die hij daar voor kreeg. Die tijd lijkt nu voorbij.
Premier Philippe reageert niet verbitterd op het vertrek van Hulot en prijst hem om wat er niettemin bereikt is. Philippe gaat op zoek naar een waardige opvolger, liet hij rond de middag weten. Tevens liet hij weten dat de regering geen duimbreed wijkt van het op 5 juli gepresenteerde beleid.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Hulot wil niet meer liegen?! Volgens mij kan hij als ecologische idealistische dromer niet met de realiteit omgaan en blijkt nu opeens dat echt verantwoordelijkheid nemen wel heel erg zwaar is.
Ik kijk uit naar zijn volgende filmpjes van verre oorden, waar hij met het vliegtuig is heen gevlogen, en vervolgens met zijn paraglider laat zien hoe ongerept de aarde kan zijn wanneer mensen er nog slechts van jacht (hoe ironisch) en verzamelen in levensonderhoud voorzien.
Ik vind dit lastig te beoordelen. Heeft Hulot onhandig gemanoevreerd of is er inderdaad sprake van groene onwil bij Macron c.s.?
Misschien kunnen we dat pas zeggen als zijn opvolger een jaar bezig is. Zou heel jammer zijn als de veelbelovende ambities inzake biodiversiteit worden losgelaten. Daar tekende niet alleen Hulot voor maar ook de premier en andere minsters.
Dick, hoe schat jij dit in?
Wouter,
Mijn oordeel.
A. Macrons macht is tanend. Dat heeft drie oorzaken:
1. Persoonlijke: het ligt deels aan zijn imperiale stijl, deels aan zijn imago als 'president van de rijken' in het oversociale Frankrijk waar een uitkering nog altijd meer oplevert dan werken. Macron wil daar een einde aan wil maken omdat werk een incentive nodig heeft.
Een brede groep verzet tegen het verlies van verworvenheden. ‘Ceux qui ont peu’ (mensen met weinig) mag je niet beroven, vinden vele Fransen.
2. Intiem Franse: Frankrijk is ingericht vanuit Parijs, maar kent vele structuren waardoor op alle niveaux weerstand te bieden is aan 'l'exécutif', zoals de regering in Parijs wordt genoemd.
3. Actueel politieke: links en rechts likken hun wonden na Macron verrassende overwinning in 2017 en pakken hem waar ze maar kunnen, Mélenchon vanaf links en Wauquiez vanaf rechts. De affaire Bénalla - 'in bed met een mepgrage lijfwacht' - heeft hem verder geen goed gedaan. Daar praten mensen over.
B. Hulot is wat betreft ingevoerde mensen inderdaad een dromer; niettemin werd vanavond duidelijk dat ruim 60% van de bevolking vertrouwen in hem heeft en hem een goed minister vond. 65% ziet het aftreden als slecht nieuws voor Macron en Philippe.
C. Hulot gaf nadrukkelijk aan dat hij geen verdere politieke ambities heeft, maar zijn populariteit steeg na vandaag, terwijl hij op France-Inter nota bene aangaf misschien wel 'niet de schouders van een minister' te hebben gehad.
Frankrijk zit in de problemen en is heel lastig bestuurbaar, zoals nu toch weer blijkt. Ik acht het niet onwaarschijnlijk dat Hulot wel degelijk politieke ambities heeft. Het mediaspel beheerst hij; dat maakte het theater bij France-Inter wel duidelijk (ik werd er vanmorgen live mee wakker; het is radio 1 hier). Jammer genoeg komt Frankrijk niet weg uit het populisme dat alle partijen tegelijk bedrijven.
De Figaro van morgenochtend komt net binnen in de mail. Op de EEN: 'La démission de Hulot pollue la rentrée de Macron'. In het Nederlands: 'Vertrek Hulot verslechtert positie Macron verder.'
Glashelder, Dick, verontrustend ook.
Het lijkt alsof Frankrijk terugzakt in de verlamming.