Het ging bijna onopgemerkt voorbij, maar de afgelopen week vond er in Canada een belangrijke bijeenkomst van de (gedroogde) peulvruchtsector plaats, het Pulse Food Symposium. De productie van linzen, kikkererwten en bonen is booming en dat smaakt naar meer. Tijdens het congres ging het o.a. over de selling points van peulvruchten. Met proteïnerijk peulvruchtbloem kan de voedingswaarde van gebak worden verhoogd, is 1 punt. En er zijn vermoedens dat peulvruchten kunnen helpen in de strijd tegen onze welvaartsaandoeningen obesitas, diabetes, harttkwaal, darmklachten. Een promotiecampagne kan zo uit de mouw worden geschud, maar het blijft wat Katanesk schimmentheater. Maar de joker die werd getrokken is het feit dat peulvruchten de gewiekste eigenschap hebben om zelf stikstof aan te maken en daarom bijna geen bemesting nodig hebben. En kunstmest kost fossiele brandstof en is klimaatonvriendelijk. Het verschil in voetafdruk tussen een tofuburger en een hamburger, kan dus nog veel groter zijn dan de meeste mensen nu zullen denken. Indiase dal-schotels -bijvoorbeeld- kunnen bovendien zo lekker zijn, dat je vlees bijna niet mist. Misschien moet donderdag officieel worden omgedoopt in Tofu-dag, naar de Chinese god van de sojaboon.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wat bedoel je met "Katanesk schimmentheater"? Katan geeft over het algemeen duidelijke argumenten.
Maw: waarom verdient hij via deze peulvruchten een sneer?
Niet als sneer bedoeld. Maar het zonder verband benadrukken van "gezonde" eigenschappen van individuele voedingsmiddelen is wmb schimmentheater. Je mist de nuance en de achtergrond. Het promoten van kroketten ipv kaas vanwege het ijzergehalte is schimmentheater omdat je in overwijging zou moeten nemen of er wel sprake is van een tekort bij een bepaald persoon:
Voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd gaat er niets boven een stukje paardenvlees om het maandelijkse ijzerverlies te compenseren. Een kroket is dus helemaal niet zo slecht.
Nu moet ik dus een kroket eten omdat zwangere vrouwen paardenvlees moeten eten?
Dit soort onvolledige gezondheidsargumenten wilde ik contrastreren met de absolute claim van een kleinere voetafdruk.
Maar wat heeft Katan er dan mee te maken? Die prikte juist recent door zoveel schimmen heen, dat hij nu helemaal vast aan de grond zit en zegt: in essentie weten we helemaal niks van de relatie tussen eten en gezondheid. Net zo cru als hij het zelf met z'n kroket zegt: laten we ophouden met dat gezonde geklets.
Op dat punt ben ik het volledig met hem eens, al vind ik zijn manier van erover communiceren ongelukkig (zie de doorkliks). Zo triest hoeft een voedingswetenschapper nou ook weer niet te wezen.
@Dick,
Ik doelde m.n. op het krokettenverhaal, het geïsoleerd beoordelen van een product. Het doorprikken van fabels is een zeer goede zaak.
Euhhh ... het krokettenverhaal was toch juist het, bewust tot in het absurde, doorprikken van een schemerende fabel?