Voor het eerst is in kaart gebracht hoe intensief onze oceanen bevist worden. 31% van alle vis ter wereld wordt overbevist. Dat is drie keer zoveel als 40 jaar geleden. Niettemin levert vis maar 1,2% van de menselijke consumptie aan calorieën. Vis blijkt nogal eindig, terwijl nu al 73% - zegt dit onderzoek - van de wereldzeeën bevist wordt. Er is een lichtpuntje: landen blijken zichzelf van oudsher beperkingen op te leggen.
Vissersschepen gooien hun netten uit over een gebied van 200 miljoen vierkante kilometer. Dat is een gebied dat vier keer zo groot is als het oppervlak dat de landbouw gebruikt. Wereldwijd is 50 miljoen vierkante kilometer akkerbouwgrond in gebruik.
Dat blijkt uit berekeningen die verschenen zijn in Science van de NGO's Global Fishing Watch, National Geographic Society en SkyTruth. Voor het maken van de sommen werkten ze samen met de universiteiten van Californië en Stanford in de VS en Dalhousie in Canada. In samenwerking met Google filterden ze 22 miljard signalen van de zogeheten Automated Identification Systems (AIS) uit de periode 2012-2016. De AIS, oorspronkelijk bedoeld om aanvaringen te voorkomen, zenden iedere tien seconden gegevens over de identiteit van het schip, de positie, snelheid en draaihoek naar satellieten en meetstations op het land.
Op deze bulk aan data lieten de onderzoekers machine learning-technologie los - zeg maar patroonherkenningssoftware. Die leverde de eerste 'interactieve kaart' op die voor iedereen die dat wil alle visserij-activiteiten inzichtelijk maakt. Volgens de onderzoekers hebben ze 70.000 commerciële vissersboten geïdentificeerd, met hun grootte, vermogen, gedrag (zijn ze aan het vissen of aan het varen), gebruikte techniek, op elk moment en elke plek waar ze zich ophielden.
Het drukst bevist zijn de Noordoostelijke Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en de Noordwestelijke Pacific. Ook enkele gebieden ter hoogte van Zuid-Amerika en West-Afrika zijn uitermate druk bevist. Terwijl de meeste landen vooral in hun eigen Exclusieve Economische Zone - de 200-mijlszone - vissen, blijken vooral China, Spanje, Taiwan, Japan en Zuid-Korea het meest daarbuiten, in internationale wateren actief, te zijn. Deze 5 landen nemen 85% van de wereldwijde 'vis-uren' voor hun rekening. Het minst druk is het in de uitgestrekte Zuidelijke IJszee, en in een aantal 'zwarte gaten' waar blijkbaar te weinig vis te halen valt.
De schepen komen overal, denken de onderzoekers. Ze bevissen feiteliijk bewijsbaar 55% van het oceaanoppervlak. De onderzoekers durven een stap verder te gaan, omdat de satellietdekking niet overal optimaal is, en extrapoleren hun gegevens daarom tot een bevissingspercentage van de wereldzeeën van 73%.
Alleen al in 2016 waren de schepen 40 miljoen uur aan het vissen. Ze verbruikten daarbij 19 miljard kWh aan energie en legden een afstand af van meer dan 460 miljoen kilometer. Dat is 600 keer op en neer naar de maan, schrijft Le Monde. De meest gebruikte vistechniek is de langelijnvisserij (in 45% van de oceanen), gevolgd door de zegenvisserij (17%) en de trawlervisserij (sleepnetten, 9%).
Een opvallende 'bijvangst' van het onderzoek is dat natuurverschijnselen, zoals klimaatontwikkelingen, seizoensinvloeden of de vissentrek, weinig invloed hebben op de visserijactiviteit. Ook de brandstofprijs blijkt weinig uit te maken. Wel blijken politiek of cultureel geïnspireerde besluiten van invloed te zijn op de visserij. Zo leggen de Chinese autoriteiten een zomermoratorium op en wordt er op het noordelijk halfrond minder gevist tijdens de weekends en kerstvakantie. Dat is een interessant gegeven in het licht van de overbevissing. "Dat betekent dat wij mensen zelf besluiten hoe we de oceanen bevissen: we zijn niet voorbestemd om te overbevissen, we kunnen het onder controle houden," zegt onderzoekersleider David Kroodsma in The Guardian.
Volgens de FAO is inmiddels 31% van alle visbestanden overbevist, drie keer zoveel als 40 jaar geleden. "De mondiale voetafdruk van de visserij is veel groter dan die van andere bronnen van voedselproductie, terwijl de visserij slechts 1,2% van de door mensen geconsumeerde calorieën levert, of 34 kcal per hoofd van de bevolking per dag", zeggen de auteurs. "Dit versterkt nog eens de noodzaak van een duurzaam visserijbeheer."
Klik op het plaatje om naar de interactieve kaart te gaan
Dit artikel afdrukken
Dat blijkt uit berekeningen die verschenen zijn in Science van de NGO's Global Fishing Watch, National Geographic Society en SkyTruth. Voor het maken van de sommen werkten ze samen met de universiteiten van Californië en Stanford in de VS en Dalhousie in Canada. In samenwerking met Google filterden ze 22 miljard signalen van de zogeheten Automated Identification Systems (AIS) uit de periode 2012-2016. De AIS, oorspronkelijk bedoeld om aanvaringen te voorkomen, zenden iedere tien seconden gegevens over de identiteit van het schip, de positie, snelheid en draaihoek naar satellieten en meetstations op het land.
Op deze bulk aan data lieten de onderzoekers machine learning-technologie los - zeg maar patroonherkenningssoftware. Die leverde de eerste 'interactieve kaart' op die voor iedereen die dat wil alle visserij-activiteiten inzichtelijk maakt. Volgens de onderzoekers hebben ze 70.000 commerciële vissersboten geïdentificeerd, met hun grootte, vermogen, gedrag (zijn ze aan het vissen of aan het varen), gebruikte techniek, op elk moment en elke plek waar ze zich ophielden.
Het drukst bevist zijn de Noordoostelijke Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en de Noordwestelijke Pacific. Ook enkele gebieden ter hoogte van Zuid-Amerika en West-Afrika zijn uitermate druk bevist. Terwijl de meeste landen vooral in hun eigen Exclusieve Economische Zone - de 200-mijlszone - vissen, blijken vooral China, Spanje, Taiwan, Japan en Zuid-Korea het meest daarbuiten, in internationale wateren actief, te zijn. Deze 5 landen nemen 85% van de wereldwijde 'vis-uren' voor hun rekening. Het minst druk is het in de uitgestrekte Zuidelijke IJszee, en in een aantal 'zwarte gaten' waar blijkbaar te weinig vis te halen valt.
De schepen komen overal, denken de onderzoekers. Ze bevissen feiteliijk bewijsbaar 55% van het oceaanoppervlak. De onderzoekers durven een stap verder te gaan, omdat de satellietdekking niet overal optimaal is, en extrapoleren hun gegevens daarom tot een bevissingspercentage van de wereldzeeën van 73%.
Alleen al in 2016 waren de schepen 40 miljoen uur aan het vissen. Ze verbruikten daarbij 19 miljard kWh aan energie en legden een afstand af van meer dan 460 miljoen kilometer. Dat is 600 keer op en neer naar de maan, schrijft Le Monde. De meest gebruikte vistechniek is de langelijnvisserij (in 45% van de oceanen), gevolgd door de zegenvisserij (17%) en de trawlervisserij (sleepnetten, 9%).
Een opvallende 'bijvangst' van het onderzoek is dat natuurverschijnselen, zoals klimaatontwikkelingen, seizoensinvloeden of de vissentrek, weinig invloed hebben op de visserijactiviteit. Ook de brandstofprijs blijkt weinig uit te maken. Wel blijken politiek of cultureel geïnspireerde besluiten van invloed te zijn op de visserij. Zo leggen de Chinese autoriteiten een zomermoratorium op en wordt er op het noordelijk halfrond minder gevist tijdens de weekends en kerstvakantie. Dat is een interessant gegeven in het licht van de overbevissing. "Dat betekent dat wij mensen zelf besluiten hoe we de oceanen bevissen: we zijn niet voorbestemd om te overbevissen, we kunnen het onder controle houden," zegt onderzoekersleider David Kroodsma in The Guardian.
Volgens de FAO is inmiddels 31% van alle visbestanden overbevist, drie keer zoveel als 40 jaar geleden. "De mondiale voetafdruk van de visserij is veel groter dan die van andere bronnen van voedselproductie, terwijl de visserij slechts 1,2% van de door mensen geconsumeerde calorieën levert, of 34 kcal per hoofd van de bevolking per dag", zeggen de auteurs. "Dit versterkt nog eens de noodzaak van een duurzaam visserijbeheer."
Klik op het plaatje om naar de interactieve kaart te gaan
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Indrukwekkend rapport met sensationele cijfers. Maar vragen. Het aantal uren wordt genoemd, dat vissers vissen. Wordt dat niet verward met het aantal uren dat vissers varen?
De meest gebruikte vistechniek is volgens het bericht, lijnvisserij. Dat is geen kilometervreter. De lijnen kunnen wel kilometers lang zijn maar het blijft weinig in vergelijking met de afstanden die vissers afleggen met het 'zoeken' naar vis.
Het maakt niet uit, zegt het bericht, of de brandstof duur is. Maar is het niet zo dat hoge brandstofprijzen vissers in Europa, in elk geval in Nederland, noopten om minder energieverslindende technieken te ontwikkelen en toe te passen?
Ik hoop dat hier op Foodlog wetenswaardige reacties komen op het bericht hierboven.
Bijvoorbeeld over het percentage van overbevissing. Wat in het bericht staat lijkt mee te vallen. Nog geen derde deel van alle vis is overbevist. Maar verzamel mededelingen er over op het internet en hup, daar zijn andere (jonge) cijfers, tot wel aan bijna 90 procent overbevissing van alle zeevisbestanden. Dus 31 procent in dit overzicht zou je als goed nieuws kunnen beschouwen.
Wie helpt?
In 1972 kwam een Amerikaan op bezoek. Die had een van de eerste pocketcalculators, die in de palm van een hand paste. Kostte in dollars iets van 2000 gulden.. Ik keek m'n ogen uit. Zelfs worteltrekken en geheugenopslag.
6 jaar later was ik deeltijd/studie ass.-export-manager in een grote snoepfabriek.
Het domme zoontje van de eigenaar speelde uit verveling op z'n zakjappaner: (aantal werknemers x 52 weken x 1 gratis zak snoep) = over de jaren bijna een 20ft-container snoep.
De werknemers kregen geen zak snoep meer.
Veel wetenschappelijk onderzoek komt niet veel verder. Een harde analyse en het werkelijk impact blijft vaag en zeer speculatief.
De vraag van Wouter hoe de varende kilometers zich verhouden met de vissende, is zeer relevant.
En ik vrees ook dat Wouter geen antwoord op zijn laatste vraag krijgt.
En ook dat een schatting van de totaal vangst, gebaseerd op traceerbaar aan land gebracht + illegaal aan land gebracht + locale vangsten door derde wereld vissers + etc., en dat in relatie tot de totaal geschatte mondiale vispopulatie, een onbeantwoorde vraag blijft.
Misschien is dat ook de bedoeling. Want de bovenstaande boodschap (tot op het percentage en de kcal 'haarscherp' berekend..) wordt dus :
"De mondiale voetafdruk van de visserij is veel groter dan die van andere bronnen van voedselproductie, terwijl de visserij slechts 1,2% van de door mensen geconsumeerde calorieën levert, of 34 kcal per hoofd van de bevolking per dag"
In concreto: We vernielen de visstand, terwijl het als voeding relatief minderwaardig is...
Alsof je dit soort cijfers ongestraft, gebaseerd op bovengenoemd speculatief onderzoek, in alle irrelevantie kunt linken aan de totale mondiale bevolking...
Reken dan liever uit welke consumptie-artikelen (food/non-food) we niet eens nodig hebben..
Vele malen interessanter voor de oceanen en de rest van de aarde...
Visserij, overbevissing is een groot probleem. De technieken worden almaar vernuftiger maar het probleem van overbevissing wordt niet kleiner. ZERI, altijd komend met bijzondere inzichten, heeft zich afgevraagd waaraan het nu eigenlijk ligt, behalve aan het bekende prisoners dilemma. Regelgeving kan werken, zoals in het artikel hierboven ook wordt aangegeven. Maar het probleem heeft vooral ook te maken met de onderliggende logica van het vissen. Daar waar boeren nooit een hoogdrachtige koe zouden laten slachten, en dat ook niet geaccepteerd zou worden door de maatschappij, vangen we wel op grote schaal zwangere vrouwtjesvissen vol eitjes. Wat is het verschil? Van duizenden tot miljoenen eitjes gaan verloren, afhankelijk van de grootte van de vis.
Volgens ZERI is dit het allergrootste probleem van de visserij, dat vrouwtjes met eitjes niet met rust worden gelaten. Het is ook een ethisch probleem, want wie vangt er nu vrouwtjes met eitjes? En wie éét er bovendien nog eitjes uit de buik van een zwanger vrouwtje, ons kaviaar? Bewezen is dat de visstand, en daarmee de biodiversiteit, zich heel snel kan herstellen als 1) de vrouwtjes met eitjes niet langer worden gevist, en 2) er reservaten komen waar de vis volledig, 100%, met rust gelaten wordt.
Er is dus nog hoop. En ZERI heeft de oplossing al rondvaren, een catamaran die vist met behulp van de techniek die ook walvissen en dolfijnen hanteren, met luchtbubbels, gebruikmakend van de altijd werkende wetten van de natuurkunde. De vis die gevangen is wordt niet gedood, maar in water van 2-4 graden gebracht, waardoor ze in slaapstand terechtkomt. Hier worden met behulp van een sensortechniek de vrouwtjes met eitjes en bijvangst herkend, en zonder schade weer losgelaten. De mannetjes worden gevangen en ter plekke verwerkt. De catamaran vaart op zonne-energie en mogelijk straks ook op waterstof die ter plekke uit zeewater door de boot zelf wordt gemaakt. Dit is mogelijk omdat de netten ontbreken, de belangrijkste oorzaak dat vissersboten zoveel brandstof verbruiken. Al met al is deze vistechniek terecht een 'systeeminnovatie' te noemen, waarin ethische principes worden gekoppeld aan een pragmatisch uitgangspunt -we willen met ons allen vis blijven eten- en radicale verduurzaming van het verdienmodel plaatsvindt. Dit is ZERI. Hier Gunter Pauli die vertelt over deze innovatie, januari 2018.
#3 Tom, bedankt weer voor jouw bijdrage; echter, als ik op ZERI druk, krijg ik niet het artikel, maar de homepage. Vrouwtjes met eitjes met rust laten dus.
Tom Hoppen, bijdrage no 3, zegt dat er iets bewezen is en de oplossing tegen overbevissing allereenvoudigst is: 'Volgens ZERI is het allergrootste probleem van de visserij, dat vrouwtjes met eitjes niet met rust worden gelaten. (...) Bewezen is dat de visstand, en daarmee de biodiversiteit, zich heel snel kan herstellen als de vrouwtjes met eitjes niet langer worden gevist.'
Was het maar waar.
Ik heb het onderwateronderzoekers eertijds voorgelegd. Denkfout zeiden ze grijnzend zonder me uit te lachen. Neem haring. Elk vrouwtje maakt elk jaar meer dan 100 duizend eitjes aan (een kabeljauwvrouw tot wel drie miljoen). Haring die Hollandse Nieuwe moet worden, wordt gevangen voordat in de vrouwenharingen eitjes groeien. Volgens bovenstaande redenering is die visserij dus niet bezwaarlijk. Maar wacht even met vissen en zie: haring opeens vol met kuit. Had je eerder niet je quotum Hollandse Nieuwe opgevist, had je nu nog veel meer kuit gehad. Wanneer is het dan wel een goed moment? Nooit, althans niet als je vruchtbare vrouwen sparen wilt.
Tom Hoppen, is dat bewijs voorhanden?