De International Seafood Sustainability Foundation (ISSF) heeft de status van van de grootoogtonijn-bestanden van groen (gezond bestand) naar oranje bijgesteld. Dat betekent dat de soort wordt overbevist. "Dit jaar blijkt uit de schatting van de hoeveelheden vis dat die gedaald zijn onder het niveau dat een maximale duurzame bevissing (de zg. maximum sustainable yield, MSY) mogelijk maakt". Dat zegt Victor Restrepo, wetenschappelijk directeur van ISSF in SeafoodSource. "De reden van overbevissing is simpel: het bevissingsniveau ligt te hoog. Afhankelijk van hun natuurlijke sterfte, groei en voortplanting hebben visbestanden omloopsnelheden waarmee ze tot op een zeker niveau de aan visserij verloren biomassa kunnen opvangen".

Te grote vangcapaciteit
Behalve de grootoogtonijn zijn ook andere tonijnsoorten overbevist, aldus de ISSF. In totaal gaat het om 39% van alle mondiale tonijnbestanden. Ongeveer 52% is op een gezond niveau en 9% is op een 'tussenliggend niveau van bestandsgezondheid. Restrepo wijt het hoge niveau van overbevissing aan een teveel aan visserijcapaciteit. "Er zijn meer schepen dan nodig om deze visbestanden op hun MSY-niveau te bevissen". Daar komt bij dat de besluitvorming over het visbeheer door de regionale organisaties voor visserijbeheer (RFMO's) traag en voorzichtig is: "ze hebben de neiging veel uitzonderingen en ontsnappingsclausules in te bouwen waardoor ze minder effectief zijn dan ze zouden kunnen zijn", voegt hij nog toe.

Kwam volgens het rapport van ISSF in april van dit jaar nog 91% van de wereldwijd gevangen tonijn uit gezonde visbestanden, nu is dat gedaald naar 86%. Verreweg het grootste aandeel in de tonijnvangst komt op het conto van de skipjack-tonijn (de echte bonito), en daar gaat het nog altijd goed mee. Daar staat tegenover dat bijna alle bestanden van de blauwvintonijn en 2 van de 6 albacore-tonijnsoorten overbevist zijn.

Oplossing: makkelijk te bedenken, moeilijk uit voeren
De oplossing bedenken is eenvoudig: laat niet meer schepen toe dan het reproductief vermogen van een soort aankan. Het probleem zit in de implementatie daarvan. Je kunt een ondernemer niet makkelijk verplichten een boot die het nog prima doet en nog niet is afgeschreven uit de vaart te halen of zijn bedrijf op te doeken. Nog moeilijker is het te bepalen wie moet stoppen en wie door mag, cq. hoe de verdeling van stoppers over de verschillende visserijnaties moet zijn.

Fotocredits: NOAA: 'tuna assortment', Wikimedia
Dit artikel afdrukken