Kinderen voldoende groente laten eten zou te duur zijn voor ouders met een laag inkomen. Mogelijk speelt echter een andere factor een bepalende rol: de kinderen eten hun bordje niet leeg.
De kieskeurigheid van kinderen uit gezinnen met lage inkomens is mogelijk een 'vergeten' aspect bij de keuze van arme gezinnen tegen groenten en voor ongezonder eten.
Kinderen uit arme gezinnen eten vaak minder groente, fruit en volkorenproducten. Een veel gehoorde reden hiervoor is dat gezond eten duurder zou zijn dan junk food. Anderen spreken dit tegen, omdat met de juiste inkoopstrategie dit helemaal niet zo hoeft te zijn.
Wat veel mensen over het hoofd zien, zijn de verborgen kosten van voedselverspilling als kinderen hun bord niet leegeten. Een kind heeft 8 tot 15 keer nodig om te wennen aan een nieuwe smaak. In gezinnen waarin ieder dubbeltje omgedraaid moet worden, kunnen de ouders het zich niet permitteren om tot het zo ver is het eten wat het kind niet lust, weg te moeten gooien. Om voedselverspilling te voorkomen kiezen ze dan voor eten dat het kind wel opeet, ondanks dat het niet altijd de beste keuze is.
Diepvriesgroente
Deze verborgen kosten van het eten van gezonde producten kunnen ondervangen worden door bijvoorbeeld kinderen op school te leren over eten en kinderen zelf groente te laten verbouwen. Ook telt hier weer dat de ouders het goede voorbeeld moeten geven. Kook- en smaaklessen voor ouders met een laag inkomen kunnen een stap in de goede richting zijn. Verder is een prima optie om te kiezen voor diepvriesgroente, zodat het kind in kleine, afgepaste porties kan wennen aan de nieuwe smaak.
Fotocredits: Stephanie Chapman
Dit artikel afdrukken
Kinderen uit arme gezinnen eten vaak minder groente, fruit en volkorenproducten. Een veel gehoorde reden hiervoor is dat gezond eten duurder zou zijn dan junk food. Anderen spreken dit tegen, omdat met de juiste inkoopstrategie dit helemaal niet zo hoeft te zijn.
Een kind heeft 8 tot 15 keer nodig om te wennen aan een nieuwe smaakKieskeurigheid
Wat veel mensen over het hoofd zien, zijn de verborgen kosten van voedselverspilling als kinderen hun bord niet leegeten. Een kind heeft 8 tot 15 keer nodig om te wennen aan een nieuwe smaak. In gezinnen waarin ieder dubbeltje omgedraaid moet worden, kunnen de ouders het zich niet permitteren om tot het zo ver is het eten wat het kind niet lust, weg te moeten gooien. Om voedselverspilling te voorkomen kiezen ze dan voor eten dat het kind wel opeet, ondanks dat het niet altijd de beste keuze is.
Diepvriesgroente
Deze verborgen kosten van het eten van gezonde producten kunnen ondervangen worden door bijvoorbeeld kinderen op school te leren over eten en kinderen zelf groente te laten verbouwen. Ook telt hier weer dat de ouders het goede voorbeeld moeten geven. Kook- en smaaklessen voor ouders met een laag inkomen kunnen een stap in de goede richting zijn. Verder is een prima optie om te kiezen voor diepvriesgroente, zodat het kind in kleine, afgepaste porties kan wennen aan de nieuwe smaak.
Fotocredits: Stephanie Chapman
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wat is er eigenlijk tegen een meer rigoureuze kindercreche? Ouders,arm of rijk, brengen hun spruiten daarheen zodat ze een verantwoorde, egalitaire en o zo gezonde opvoeding en opleiding krijgen, het mes snijdt aan twee kanten, want de moeder heeft handen vrij om aan haar carriere te werken. Wel voor een goede bezoek- en afhaalregeling in de weekends zorgen natuurlijk!
Ik vind het geen objectief artikel (het staat in NYT dan ook onder "opinie"). Waar het om gaat is dat kinderen niet graag onbekende groenten eten. De auteur concludeert dat arme ouders daarom diepvriesburrito's kopen die worden opgegeten in plaats van groente die wordt weggegooid. Nogal vergezocht, dunkt me.
Ik zou om te beginnen eens vergelijken wat arme ouders doen om hun kinderen aan gezond eten te laten wennen, versus minder arme ouders. Het CBS schrijft: "Daarnaast hebben mensen met een lage sociaaleconomische status vaker een ongezond leefpatroon; zij roken vaker, drinken meer, kampen vaker met overgewicht en hebben ongezondere voedingsgewoonten". Ook is het volgens mij zo dat je met weinig zelfdiscipline een groter risico loopt om in armoede te geraken. Als je zelf niet van groenten houdt en/of het doorzettingsvermogen mist om je kinderen tot gewenst gedrag te dwingen, dan wordt het niets met die groenten.
Verder gaat de auteur er voetstoots vanuit dat de restjes groenten van die kinderen worden weggegooid door gezinsleden die honger lijden. Lijkt me sterk. Laat je kind aan tafel zitten (zonder tv) tot het bordje leeg is en/of eet het anders zelf op. Kost allebei toch echt niets.
@ Linda, ja jij hebt makkelijk praten, is het theorie bij jou? of toch praktijk???
Wat ontzettend achterhaald om er vanuit te gaan dat ouders van zgn arme gezinnen smaak- en kooklessen nodig zouden hebben! Tegenwoordig zijn de arme gezinnen zo divers qua achtergrond, denk aan zzp-ers onder armoedegrens, mensen met nul-uren contracten. Hoog opgeleiden die onder hun niveau werken. Echt niet allemaal 'white trash'.
Wonderlijk ook dat armoede door sommigen gekoppeld wordt aan het hebben van te weinig zelfdicipline.
Ik ben jaren vrijwiliger geweest bij La Leche League. Kinderen die borstvoeding krijgen wennen via de borstvoeding al aan andere smaken. Wie op de wijze borstvoeding afbouwt zoals de natuur bedoeld heeft, namelijk pas helemaal geen meer bij voltooiing van het melkgebit tegen de tweede verjaardag, of in ieder geval zo laat mogelijk, kan langzamerhand, vanaf het bord van mams of paps in kleine hapjes die 10 tot 15 keer proeven en wennen opbouwen. Het kind voeren doe je niet, je biedt het aan en laat het zelf pakken en in de mond stoppen. Op die manier krijg je kinderen die volkomen natuurlijk met de pot mee eten en maar heel weinig groente en ander voedsel weigeren. Ook de overgang van handjes naar lepel en vork en mes en van borst naar bekertje zonder tuit (die met tuit introduceer je gewoon helemaal nooit, oefenen doe je met een bekertje met oor gevuld met een bodempje water, eerst onbreekbaar en al vrij snel van breekbaar materiaal) gaan op die manier veel makkelijker en vloeiender. Kinderen hebben de natuurlijke neiging tot imiteren, wat op het bord van paps en mams ligt is automatisch super interessant en begerenswaardig en ook de manier van eten wordt al snel nagedaan. In de jaren dat ik vrijwilliger was bij de organisatie ben ik zelden kinderen tegengekomen die problematische eters waren. Wel bij de peuters die op de standaard Nederlandse manier gevoed werden, met voeren door de ouders vanaf lepeltjes, vaak flesvoeding en doorgaans gecombineerd met het spenen ruim voor de 6e maand.
Het is ook belangrijk dat ouders en kinderen samen eten en het hele gezin aan tafel. Wie zelf zijn voedsel kookt, kookt ook automatisch minder zout dan de industrie en de hummel kan zonder bezwaar die oefenhapjes mee eten van het bord van de volwassene. Het is frappant dat in culturen waar vrijwel alle babies borstvoeding krijgen en samen eten met de hele familie de kieskeurigheid en eetproblemen van de westerse peuter en kleuter onbekend zijn.
Een radicale terugkeer naar een natuurlijker voedingspatroon zou dus veel verspilling kunnen voorkomen.