Het is vandaag Dag van de Wind en hier zijn nog geen flauwe grappen gemaakt over wind. Nochtans, wind en voeding, dat hoort toch bij elkaar?
Een klein oud vrouwtje gaat naar de dokter en zegt: "Dokter, ik heb een probleem met "scheetjes laten", het stoort mij eigenlijk niet, want mijn winden zijn altijd stil en ze ruiken niet. Eigenlijk heb ik sinds ik hier binnen gekomen ben al minstens 20 winden gelaten. Je hebt er niets van gemerkt want ze ruiken niet en zijn altijd stil."
De dokter zegt: "Ik begrijp het, neem deze pillen en kom volgende week nog maar eens terug."
De week erna komt het vrouwtje terug bij de dokter.
"Dokter," zegt ze: "Ik weet niet wat U mij gegeven heeft, maar mijn winden zijn nog steeds geluidloos, maar ze stinken verschikkelijk !!"
De dokter zegt: "Goed zo, nu uw sinussen weer open zijn, zullen we eens kijken wat we aan uw gehoor kunnen doen."
Genoeg gelachen, nu zelf aan de kook!
Recept Pierre Wind : Llinke Soep: RettichCranberrytoetjessoep
Boerenvoedsel, dat is het lekkerste dat er is : "Wie gezond wil eten, moet bij bonen te rade gaan. In de Latijnse wereld werd de boon gezien als een krachtig lustopwekkend middel, weliswaar met één nadeel: bonen zijn luidruchtig." uit Recepten uit grootmoeders tijd
Sport : "Hoewel het geen grapje is blijf het alles behalve leuk om tijdens een training per ongeluk een windje te laten. Als na het vermijden van zowel melk als bonen de winderigheid zich blijft openbaren, dan kan je best ook zetmelen en suikers vermijden of overgaan tot een specifiek dieet." uit Wind op de mat
Op 4 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Windkracht 10
Winden laten kwam bij ons thuis vaak voor. Wij dachten als kind altijd dat het kwam van het niet al te smakelijke eten dat mijn moeder op tafel zette. Ik heb nooit meer iemand ontmoet die met zo veel verve aangebrande andijvie wist op te dissen. Maar winden laten was niet damesachtig en diende dus te worden onderdrukt. Je dééd dat niet. En zo lieten wij jaren lang winden in stilte. Tot een stokoude oudoom kwam logeren. Ook in zijn generatie woeien de winden kennelijk al fors door het huis. 'De harde die klinken, de zachte die stinken', leerde hij ons. Hilariteit aan tafel en mijn moeder begon vlot over het weer te keuvelen. Oompje bleek echter onstuitbaar: 'Wie het eerste wat ruikt, heeft zijn billen gebruikt'. Waarop wij - aangestoken door zijn dichtkunst - verder gingen met: 'Wie het eerste antwoord, brengt de stank voort'. Ik geloof niet dat de arme man ooit nog eens bij ons over de vloer is geweest. Dat kan ook zijn, omdat hij vrij snel daarna overleed. Maar de geest was uit de fles, en aangezien niemand op het idee kwam dat diaree niet van koude wind alleen kwam, en onze huisarts zo eentje was die vond dat 'kinderen vanzelf over al die allergietjes heen groeien', bleven de buiken bol staan. Daar kon die andijvie niets aan doen.
In onze tienerjaren groeiden we over de kinderwindenrijmpjes heen en herstelde het grote zwijgen zich. Tot het moment waarop ik Adriaan en Olivier* leerde kennen. Een klassieker, niet in het minst vanwege het beruchte 'lied der winden', dat na een lofzang op de sirocco, bergwind, tornado en passaat besluit met:
'Maar ach, ik ben het minste kind,
Ik ben slechts de gelaten wind.
Ik knak geen bomen, buig geen riet,
Wanneer ik aanzwel uit het niet,
Spreekt niemand: Heerlijk, uit 't zuien.
Men denkt slechts: dat komt van de uien!'
Leonard Huizinga werd als onderwerp voor aan tafel meteen in de ban gedaan. Nog weer later kregen we natuurkunde. En heel stiekem, als moeder het niet hoorde, fluisterden we dan na een flinke wind: Beaufort, minstens kracht 10.
column eerder verschenen in Glutenvrij, periodiek van de Nederlandse Coeliakievereniging NCV.
Mooi! Zoals de kwaliteit van de mest hoort bij de groei van planten, hoort de wind bij de fermentatie daarvan in onze ingewanden.
Dat ben ik niet met je eens Dick. Teveel (stink) winden laten is altijd een verteringsprobleem. De stank is meestal een eiwitprobleem, en de winderigheid zelf zit vaak in de granen of is inderdaad een (vaak onnodig) gistingsproces. Het aantal mensen dat bepaalde eiwitten eet die ze eigenlijk niet of niet goed kunnen verteren is zeer talrijk. Maar we zijn eraan gewend geraakt en daarom denken we dat het zo hoort. Als je eenmaal je "verteringsprobleem" hebt ontdekt en je past je dieet aan dan weet je niet wat je overkomt. Ik heb het zelf ervaren, het is heerlijk om nooit meer winden te hoeven laten of (nog erger) op te moeten houden.
OkOk, alles heeft ook weer een nuance ;-)
Meeste darmgassen worden bij mijn weten veroorzaakt door het eten van onverteerbare polysacchariden. Deze zitten bv in uien en bier! Bacterien kunnen deze wel als voedsel gebruiken en produceren daarbij gas.