imageZat ik al een tijdje te wachten tot het publiek het onderwerp foodmiles en kraanwater zou ontdekken, blijk ik het item vorige week helemaal over het hoofd te hebben gezien. Nu is het dan zover: water uit de kraan is beter dan zowel bron- als mineraalwater. Niet vanwege de smaak, maar vanwege de waterkilometers die bij kraanwater exact 0 zijn. Het vervoert zich tenslotte helemaal vanzelf door zijn eigen druk. Helemaal waar.

Opeens doet smaak er dus niet meer toe, zelfs niet bij toch heel behoorlijke restaurants in de VS, waar de trend vandaan komt.

En dan te bedenken dat ik me een tijdje geleden heb laten verleiden om de introductie van Bru in Nederland mede een zetje te geven door een smaakles. Ik heb er toch echt geen spijt van: er komen geen fijne échte (niet toegevoegde) bubbels uit de kraan en die hebben voor mij toch een meerwaarde. Bovendien heeft water wel degelijk (bij)smaak.

Vind je dat ze toch gelijk hebben?

Weet je hoeveel kilometers een parmahammetje maakt? Eerst van de Groninger biggenkweek naar daar. Dan terug. Dan naar een snijder- en verpakkerij hier. Dan naar een AH, Lidl of andermans overslag en dan nog een paar keer heen en weer om eindelijk in een winkel te komen. Uiteindelijk via jouw auto of die van een uitbater op je bord of tussen je broodje.

En dan te bedenken dat er nog steeds uitstekende hammen worden gemaakt in ons land. Beter dan de gemiddelde Parma die hier wordt verkocht.

Als kraanwater moet, dan moet je voor jezelf de grenzen dicht doen. Als je consequent bent tenminste.

Gelukkig komen in Bunnik e.o. de Sourcy en Bar-le-Duc tenminste gewoon uit de kraan ;-)
Dit artikel afdrukken